Καρέ της μαργαρίτας με αμέθυστο

Τα χιλιόμετρα έφυγαν γοργά κάτω από τις ρόδες και η κουραστική μέρα έκλεισε με ουζάκι και καλαμαράκι απέναντι από το φωτισμένο μας νησάκι. Και το ξεκίνημα της επόμενης μας βρήκε σε βόλτα στα κρυονέρια, κάτω από ένα συννεφιασμένο αλλά δυνατό φεγγαρόφωτο. Μέχρι που αποκάμαμε από την κούραση και τα πόδια μας οδήγησαν σπίτι.
Οι μέρες κύλησαν με εκδρομές, οι φιλοξενούμενοι ήθελαν να γνωρίσουν τις γύρω περιοχές. Δυο τρεις παραλίες, νεκρομαντείο, φαράγγι (μα σαγιονάρα στο ποτάμι βρε κορίτσια; :o δεν ακούτε, δεν ακούτε όταν μιλάω – μπρος στα κάλλη ε;), πόσα να προφτάσεις σε δυο μέρες; Ειδικά όταν οι νύχτες καταλήγουν σε γαλάζιο και λευκό, παρέα με τις πάντα εκπληκτικές του μαργαρίτες και θέα το ασημένιο πέλαγος - μαγευτικότατο!
Οι φιλοξενούμενοι δήλωσαν ότι θα επιστρέψουν για μεγαλύτερο διάστημα, με παπουτσάκι αυτή τη φορά (πιιιχαχαχαχα μα σαγιονάρα στο ποτάμι;;; :o), ώστε να προχωρήσουν περισσότερα χιλιόμετρα μέσα στο φαράγγι, να δουν και τα υπόλοιπα αλλά και να δοκιμάσουν όλη την «ευρωπαϊκή ένωση» του μπαρ. Ελπίζω βέβαια να μην εκφράσουν πάλι απορίες για την ονοματολογία της περιοχής (άντε τον σκορδά τον εξηγείς με τα αγριόσκορδα, αλλά με τις παυλούκες τί κάνεις;)…
Κεί δα «στη λίμνη του βαρκάρη», πάνω που συζητούσαμε περί του τί κάνει τους οβολούς που μαζεύει, τον είδαμε και με τα μάτια μας, και εμείς, αλλά και μερικά πρόβατα. Μα είναι δυνατόν να τρέχεις σαν παλαβός στις στροφές, δίπλα στα χωριά; Νομίζω πως πρέπει να αφαιρούν κάθε δικαίωμα οδήγησης των γερμανών εκτός της χώρας τους, κάθε φορά τα ίδια… γρουμφ…
Η λίζ αποφάσισε τελικά να γίνει καί αυτή μόνιμος κάτοικος ελλάδας, εδώ δεν φοβάται να κυκλοφορεί όπως στον τόπο της λέει. Από φέτος εγκαθίσταται λοιπόν αθήνα, οπότε ξεκινήσαμε και τα εντατικά μαθήματα ελληνικών. Ίσως βέβαια να μην πετύχουμε πολλά αν τα κάνουμε πάντα παρέα με μαργαρίτες :p (ο Αύγουστος θα δείξει)
Ούτε ξέρω πόσα πετύχαμε δηλαδή ψάχνοντας να βρούμε το μίλκυ γουέι μετά από μερικά ποτήρια αμέθυστου που κατέληξαν σε ένα καρέ της μαργαρίτας. Είχα υποσχεθεί βλέπεις μαθήματα αστρονομίας αλλά η τελευταία βραδιά κατέληξε σε εντατικά μαθήματα αλκοολοποσίας…
Η επιστροφή σημαδεύτηκε από θλίψη (γενική μουγκαμάρα στο αυτοκίνητο). Κανείς δεν ήθελε να γυρίσει πίσω. Οι μέρες πέρασαν πάαααρα πολύ γρήγορα, κατά γενική ομολογία (αυτό το τάιμ ντιστόρσιον καταντάει τραγικό ορισμένες φορές). Πρώτη μέρα πίσω και η οποιασδήποτε μορφής εργασία εκτελέσθηκε με δυσφορία. Ήμασταν όλοι «αλλού» και δεν χάναμε ευκαιρία να το δηλώνουμε ο ένας στον άλλο.

Ποιά φυντάνια;

Ποιες εξετάσεις;

Ποιός διακεκριμένος;