Πελάααατες μου!

Ε αυτή τη φορά σχεδόν δεν έμεινε θέση άδεια! Ξεφύγαμε λίγο, ή μου φαίνεται; Και η προσέλευση συνεχίζεται. Και μέχρι στιγμής η ανταπόκριση θετική! Βέβαια είναι νωρίς ακόμη, ναι, είναι σίγουρα πολύ νωρίς ακόμη, τίποτε άλλωστε δεν είναι αυτό που φαίνεται εκ πρώτης, αλλά υπήρχε λίιιιγη παραπάνω όρεξη ε, δεν υπήρχε; Ναι, μάλλον ναι…

Βέβαια υπάρχουν πάντα και οι περίεργες περιπτώσεις. Να, ας πούμε, εκείνο το «γράμμα» με το παράπονο του φυντανιού να ξεχειλίζει, που έχει αποτύχει σε τέσσερεις διαδοχικές δοκιμασίες και είναι πολύ στενοχωρημένο γιατί του δημιουργεί επαγγελματική τροχοπέδη, και αναρωτιέται μήπως υπάρχει πιθανότητα να απαλλαγεί του μαθήματος! Όχι, δε χρησιμοποίησε αυτό το λεξιλόγιο, αλλά μέσα σε μία παράγραφο τα είπε περιφραστικά.

Δηλαδή ας πούμε η πιθανότητα να βάλει τα δυνατά του για να επιτύχει και με «δόξα και τιμή» να περατώσει τα «προβλεπόμενα» δεν υπάρχει ε; Αυτή η μοντέρνα νοοτροπία που κυκλοφορεί ευρέως, πως δηλαδή μια περιοχή γνώσεων είναι τόσο άχρηστη και είναι θεμιτή η απαλλαγή από την κατάκτησή τους είναι τόσο παράξενη, τόσο… «εξωγήινη»; Τόσο… παράλογο που υφίσταται; Παράλογο; Ναι, παράλογο. Αναμενόμενο να υφίσταται ίσως, ειδικά μέσα σε όλη αυτή την έκπτωση αξιών που αλώνει τις μέρες μας (εξαιρείται προφανώς το χρήμα από αυτές τις εκπτώσεις), αλλά τόσο… αδιανόητο; Ποιά λέξη άραγε να το εκφράζει καλύτερα;

Οι αγροί πάντως γύρω από το φυντανοτροφείο κιτρίνισαν. Ευτυχώς δεν κοκκίνισαν ακόμα, αλλά οσονούπω (στρατηγέ μου) θα συμβεί και αυτό, να σηματοδοτήσει έτσι και το πέρας του δεύτερου έτους… Και παραπάνω δηλαδή στην ουσία… Πώς περνάει τελικά ο καιρός...

(Πάλι; – και δεν είναι καν πρωτομηνιά!)

Όλο αυτό πάλι δεν είναι παράλογο δηλαδή; Μα εντελώς παράλογο να συμβαίνει;
Χμφφφτττττ…

Τι συνειρμοί πια κι αυτοί με τους αγρούς…