Εξουθενωτικό…

Να ανεβοκατεβαίνεις είκοσι φορές τη μέρα δύο ορόφους. Μπορεί και παραπάνω, κανείς δεν κράτησε μέτρημα. Και να τρέχεις και να τρέμεις γιατί η μια αναποδιά έρχεται πίσω από την άλλη. Αλλά τέλος καλό, όλα καλά. Όχι τέλος, τέλος δηλαδή, αλλά τουλάχιστον για την ημέρα. Και για την βδομάδα να πεις, κλείνει αύριο μια βδομάδα από την επέμβαση και μετά από μεγάλη απογοήτευση, μπορεί να πει κανείς ότι τουλάχιστον «μπαίνει το νερό στ’ αυλάκι». Σιγά, σιγά αυτή τη φορά. Κοντεύει να γίνει πάντως καθεστώς, μία το χρόνο.

Εξαντλητικό να υπάρχει εγχειρισμένος άνθρωπος σπίτι· ευτυχώς που δεν ακολουθούνται και οι συνήθεις εξαντλητικοί ρυθμοί «καθημερινότητας». Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αρχίζει κανείς ν’ αντιλαμβάνεται πόσο απάνθρωποι είναι, αλλά δυστυχώς δεν την παθαίνουν όλοι, ίσως τότε θα ήταν όλα διαφορετικά, αλλά πάλι, πολύς κόσμος θα υπέφερε. Όχι δηλαδή ότι δεν υποφέρει και τώρα… θέμα ορισμού… Όλα άλλωστε θέμα ορισμού είναι…

Υποβαθμιστήκαμε και πάλι, λέει… Ποιος το λέει όμως, ένας από αυτούς που ευθύνονται για τα δεινά του κόσμου σήμερα! Και σαν αποχαυνωμένοι όλοι κάθονται και τον ακούν. Γιατί τον ακούν αφού ξέρουν ότι ευθύνεται για όλα τα δεινά θ’ αναρωτηθεί κανείς. Μα απλά γιατί δεν έχει ακόμα καταφέρει να ξεκολλήσει η ανθρωπότητα από τη λατρεία της αγοράς, και όσο και αν θέλει να μην ακούσει τους περίφημους «οίκους» (ανοχής, ξεκάθαρα περί οίκων ανοχής πρόκειται, ναι, περί απλών κοινών μπουρδέλων), τους ακούει η «αγορά» (τη βολεύει έτσι) οπότε και η ανθρωπότητα ακούει αντί να μουτζώνει… Ακούει και τρέμει γιατί και προ διετίας άκουγε και τελικά όλα δυναμιτιστήκαν επειδή ακριβώς άκουγε και πίστευε!

Χιόνια έξω, πυκνά, αύριο τα αυτοκίνητα δεν θα κουνιούνται, ούτε θα μπορείς να κατέβεις το βουνό πουρνό πουρνό. Δεν έγινε και τίποτε βέβαια, για δυο τρεις μέρες ανά πενταετία κανείς δεν θα πέσει έξω αν κάτσει σπίτι. Βέβαια αυτή η παρανοϊκή αγορά τρομάζει ακόμα και αν δυο τρεις μέρες δεν δει «πελάτες» ή «εργαζόμενους» φοβάται μάλλον μη την εγκαταλείψουν, ούτε η ίδια βλέπεις δεν εμπιστεύεται τον εαυτό της!

Δεν έχει και μεγάλη σημασία, σημασία έχουν οι άνθρωποι εδώ μέσα, το χιόνι εκεί έξω που μετατρέπει το σκηνικό σε χριστουγεννιάτικο τοπίο, έστω και καθυστερημένα, και ο πιθανός χιονοπόλεμος αύριο στον κήπο. Χρειάζεται και αυτός που και πού, αν και οι λεμονιές μπορεί και να παγώσουν πάλι, η μία «πέθανε» στον προηγούμενο χιονιά. Γενικότερα βέβαια ο κήπος έχει παραμεληθεί, μιας και οι «επιβλέποντές του» περνάνε κρίση τώρα τελευταία· υγείας κρίση, σοβαρή, όχι σαν την «οικονομική» κρίση που επέβαλε η αγορά στον κόσμο για να τον βλέπει να τρέχει σαν παλαβός…

Θέμα προτεραιοτήτων πάντα, άλλωστε αν όλοι είχαν σοβαρά προβλήματα κανείς δεν θα ασχολούταν με τις οικονομικές κρίσεις και τότε η «αγορά» θα αισθανόταν πραγματικά μόνη…

Στο αναμεταξύ το ντόμινο εξεγέρσεων του αραβικού κόσμου καλά κρατεί και το πετρέλαιο προβλέπεται να εκτινάσσεται στα ύψη· τρίβουν οι κερδοσκόποι τα χέρια τους, φράγκα γι’ αυτούς, πόνος και στενοχώριες για τους υπόλοιπους. Εξαντλητική πραγματικότητα…

Καλή Σαρακοστή