Κορνέτα δεύτερη

Εδώ και λίγες μέρες σου έχει κολλήσει το τραγούδι «ο γέρο νέγρο τζιμ». Παράξενο, αν σκεφτείς πως έχεις να το ακούσεις χρόνια, «αιώνες» θα έλεγες. Ίσως πάλι φταίει πως ο κακός (ψυχανώμαλο κάθαρμα θα τον έλεγες, και αυτόν, και τον γιό του) χαρακτήρας του βιβλίου που διαβάζεις λέγεται Big Jim. Καμία σχέση βέβαια με τον «γέρο νέγρο». Πιθανότατα θα είχαν διαπληκτιστεί τόσο σφοδρά που θα έκανε και αυτός παρέα στα πτώματα που βρίσκονται στοιβαγμένα στην αποθήκη!

Στο μυαλό τριγυρνάνε διάφορα που προσπαθείς να απωθήσεις, αν και αντιδρούν, και που και πού επιστρέφουν και το τριβελίζουν. Πολύ πιο σπάνια βέβαια από τους στοίχους του γέρο-νέγρου, ευτυχώς. Άλλωστε ποιος ο λόγος να ασχολείσαι με υπανθρώπους και τα ιδεολογήματά τους. Χαμένη υπόθεση. Προσπαθείς να απολαύσεις όσο το δυνατόν περισσότερο την ηρεμία της νυφούλας, μιας και τα τσιμέντα βρίσκονται ήδη κοντά.

Το τί θα ακολουθήσει, αμφιλεγόμενο. Μπορεί άλλωστε να επιστρέψεις σύντομα, όλα είναι ρευστά σήμερα. Μόνο οι διπλωματικές κινήσεις, απαράμιλλης ηθοποιίας, των «πολιτικών» αρχηγών παραμένουν σταθερή αξία στις μέρες μας. Άλλωστε μόνο η ηθοποιία τους απομένει τώρα που έριξαν μια ολόκληρη χώρα βορρά στα παιγνίδια εξουσίας τους. Ηθοποιία όμως που δυστυχώς βρίσκει ακόμα απήχηση στον πολύ κόσμο και κατευνάζει τα «πάθη».

Και οι στίχοι της τρίτης στροφής τριβελίζουν το μυαλό πολύ περισσότερο από αυτούς της δεύτερης μιας και τα αγωνιώδη «γιατί;» είναι στο φόρτε τους στις περισσότερες από τις συζητήσεις των τελευταίων μηνών…