Serial killers του ελληνικού αλφαβήτου!

Οσο κι αν είναι διαστροφή, το ελληνικό αλφάβητο δεν κατέχει πλέον σημαντική θέση στον κώδικα συνεννόησης των Ελλήνων. Οι χαρακτήρες του ελληνικού αλφαβήτου έπαψαν να είναι εργαλείο στον χώρο της ηλεκτρονικής επικοινωνίας και τότε εμφανίστηκαν τα greeklish. Η ελληνική γλώσσα μεταγράφηκε στο λατινικό αλφάβητο, υπακούοντας στη νοοτροπία του «χρηστικού» και του «χαλαρού». Η αντικατάσταση αυτή προσδιορίζει τη νέα πραγματικότητα του ηλεκτρονικού διαλόγου των Ελλήνων.

Οι ποταμοί αιμάτων που χύθηκαν από την αρχαία εποχή, τη λατινοκρατία, την τουρκοκρατία, στράγγιξαν τη μνήμη μας και τα ελληνικά γράμματα δεν είναι πια λειτουργικά, είναι δύσχρηστα και άρα κουραστικά. Η λατινόμορφη μεταγραφή, που υιοθετήθηκε υπό το πνεύμα της πολιτικής του «χρήσιμου», φαίνεται ότι σταδιακά θα υποκαταστήσει έναν πολιτισμό τεσσερισήμισι χιλιάδων χρόνων που, ασφαλώς, δεν διατηρείται χωρίς κόπο. Μείωση μαθημάτων για χαρούμενα παιδιά, επιστροφή στις δέσμες για να μην κουράζονται από τα μαθήματα γενικής παιδείας.

Η ανακούφιση της ήσσονος προσπάθειας καλλιεργήθηκε κατά κόρον από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και από μια ισχυρή μερίδα του ΠΑΣΟΚ, όπως και της άλλης Αριστεράς. Το περιεχόμενο της έννοιας «Ελλάδα» εγκλωβίζεται στην αξία του σύγχρονου φολκλόρ και στην ανάμνηση του αρχαίου κλέους. Η μυσταγωγία των ελληνικών γραμμάτων και η ορθή γραφή της γλώσσας που αυτά εκφράζουν, αποκτούν πια συμβολική αξία μύθου.
200.000 Ελλήνων, κατά μέτριους υπολογισμούς, και 500.000, κατ' άλλους, τη χρησιμοποιούν, χωρίς να υπολογίσουμε την κινητή τηλεφωνία. Η γλώσσα λοιπόν greeklish υπάρχει, χρησιμοποιείται και υποκαθιστά «φυσικά» το ελληνικό αλφάβητο. Τι άλλο μπορεί να είναι αυτή η αποκοτιά για φωνηματική και, ταυτόχρονα, απεικονιστική μεταλλαγή της γλώσσας από τον ορισμό του περιστασιακού και του αυθαίρετου; Δηλαδή σήμερα η ενεργός «παλιά» γενιά χαρακτηρίζεται και προτείνει στη νέα γενιά έναν εύχρηστο βολικό γλωσσικό κώδικα; Η παλιά γενιά, που υπόσχεται στη νεώτερη ανάπαυση, με μόνη απαραίτητη τη βασική γνώση, δεν είναι η αισθητική της Ελλάδας, η αισθητική του άχθους και της λεπτομέρειας, η αισθητική του κάλλους. Αυτός ο κόσμος, με επικρατούσα τη λογική του χρήσιμου και του ελάχιστου κόστους, δεν είναι κατ' ανάγκην ένας κόσμος απαραίτητος. Ο κόσμος, ως μια ευρύτατα πολιτική πραγματικότητα, επηρεάστηκε καταλυτικά από τις δικές μας εκλεπτυσμένες φιλοσοφικές, ιδεατές όσο και υλικές προσεγγίσεις και αναζητήσεις. Και τώρα εμείς ουσιαστικά μεταμορφώνουμε όλα αυτά σε έτερα τινά ιδεογράμματα. Αρνούμαστε την υπόστασή μας και ίσως σύντομα θα κατανοούμε τον εαυτό μας όπως θα μας τον εξηγούν οι άλλοι.

Μόνον η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο μας επηρεάζει η Ιστορία μας μάς βοηθάει να επιλέξουμε την ποιότητα της ζωής μας. Η ενδεχόμενη καθολική επικράτηση των greeklish (οποία ευφωνία) μάλλον θα πρέπει να οδηγήσει σε συνολικό σφράγισμα των φιλολογικών σχολών και ομαδική αυτοκτονία των φιλολόγων, σε ένδειξη ευθιξίας. Γιατί ποια επιστημονική αναζήτηση για την αξία της γλώσσας και ποια οιμωγή περί της σωτηρίας της έχουν νόημα όταν «φυσικά» υποκαθίσταται από τα greeklish; Η απαξίωση της ελληνικής γραφής οφείλεται ξεκάθαρα στην εποχή και τον χώρο που κοσμήσαμε με «χαλαρά». Μια ιστορία καθολικής ισχύος, όπως η ελληνική, δεν μπορεί να διατηρηθεί με τη μηχανιστική αντίληψη του ανάσκελου παραμιλητού. Ο Λεωνίδας, αλλά ακόμη και ο Αθανάσιος Διάκος ή ο Καραϊσκάκης, που δεν μιλούσαν και καλά καλά ελληνικά, πάλεψαν για την επιβίωση του έθνους και των ιστορικών καταβολών του, όπως διασώθηκαν μέσα από τη γλώσσα. Και εμείς, προσκολλημένοι στην αποχαυνωτική αντίληψη περί του ελεύθερου χρόνου, θεωρούμε ότι οι διακοπές σε greeklish-τιτλοφορούμενα ξενοδοχεία**** (προς Θεού! Δεν έχουμε τίποτα με τα ξενοδοχεία), τα οποία παρέχουν πολλά περισσότερα από αυτά που αντέχουμε ή έχουμε πραγματικά ανάγκη, είναι αδιάσειστο τεκμήριο ευζωίας και ευδαιμονίας. Και να σημειώσουμε ότι, όπως είναι αντιληπτό, αυτή η λατινόμορφη μεταγραφή, η οποία εμφανίζεται με ποικίλες αποκρουστικές παραλλαγές, είναι κατανοητή μόνο μεταξύ των Ελλήνων. Μεταγράφουμε λατινικά το ελληνικό αλφάβητο για να επικοινωνήσουμε αποκλειστικά μεταξύ μας. Δεν μιλάμε αγγλικά, γράφουμε στα λατινικά τα ελληνικά. Μπροστά στην greeklish, η esperanto μοιάζει λογιωτάτη...

«Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος», έλεγε ο Πρωταγόρας, εννοώντας φυσικά ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γνωρίσουμε τον κόσμο, παρά μόνο οι αισθήσεις μας. Τώρα οι οφθαλμοί μας αντικρίζουν το λατινικό αλφάβητο. Αναγνωρίζουμε τον διπλανό μας μέσω αυτού. Διαβάζουμε ευκολότερα και γρηγορότερα τους λατινικούς χαρακτήρες. Ας πετάξουμε λοιπόν στον δρόμο τα επιγράμματα στα μνημεία κ.λπ., στα οποία πολυάριθμοι ξένοι και Ελληνες λάτρεις της γλώσσας μας «έδωσαν» τη ζωή τους. Ας φτιάξουμε και μουσεία για τα λουστραρισμένα μάρμαρά μας από την Engleterra.

Ο Ελληνισμός δεν είναι ανάμνηση. Το ελληνικό αλφάβητο γράφεται και μιλιέται με κοπιώδη προσπάθεια. Δεν χρειάζεται να τονιστεί ότι χωρίς τη γραφή μας ακυρώνουμε τον πολιτισμό μας και τα όσα πέτυχε ιστορικά. Η ελληνική γραφή αντιμετωπίζεται, σε αυτήν την ακρωτηριασμένη εποχή, με πολιτικές που δεν έσκυψαν στον τόπο με γνήσιο ενδιαφέρον και ευαισθησία απέναντι στον απέραντο κόπο του. Αυτή η πολιτική είναι μια πολιτική greeklish, γι' αυτό και η γλώσσα υφίσταται τις συνέπειές της. Μια μπάσταρδη κατάσταση που, σαν μουλάρι, δεν γεννά, δεν δημιουργεί πολιτισμό γιατί νέρωσε το αίμα που πότισε τη γραφή των Ελλήνων.

Η Ελλάδα δεν είναι μια ουδέτερη χώρα. Δεν ξέρω τι θα γίνει φυσικά μετά την αυτοκτονία των φιλολόγων. Ισως και να ιδρυθούν Greeklishlology σωματεία.

Η istoria fainetai na mas ypoka8ista, enw emeis milame me stomfo, ftynontas sta kokkala twn pateradwn mas...

(Δ. Κ. Παπαϊωάννου)

Θα παρακαλούσα λοιπόν να χρησιμοποιείτε μόνο την ελληνική αλφάβητο στο blog αυτό, και να χρησιμοποιείτε λατινικούς χαρακτήρες μόνο για να γράψετε λέξεις άλλης γλώσσας.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.