Συνομωσίας συνέχεια

Σε ασθενείς που έπασχαν από άσθμα δόθηκε ως φαρμακευτική αγωγή ένα σκεύασμα που θεωρήθηκε βροχοδιασταλτικό. Το 50% αυτών παρουσίασε βελτίωση. Η πραγματικότητα ήταν μία και δεδομένη: Τους δόθηκε βροχοσυσταλτικό.
Σε δείγμα 34 ατόμων τοποθετήθηκαν ηλεκτρόδια στο κρανίο και τους προειδοποίησαν πως θα διέλθει ρεύμα το οποίο μπορεί να τους δημιουργήσει πονοκέφαλο. Τα 2/3 αυτών εμφάνισαν πονοκέφαλο μέσα στο επόμενο μισάωρο. Η πραγματικότητα ήταν μία και δεδομένη: Ουδέποτε διήλθε ηλεκτρικό ρεύμα από τα ηλεκτρόδια.
Η λάμπα εκπέμπει ακτινοβολία μήκους κύματος 730nm. Όπως και να το ορίσει ο παρατηρητής, κόκκινο ή πορφυρό, η πραγματικότητα είναι μία, δεδομένη και είναι η ακτινοβολία εκπομπής: 730nm ούτε 731,ούτε 729.

Δεν υπάρχει «αντικειμενικά ορισμένη πραγματικότητα». Υπάρχει «αντικειμενική πραγματικότητα» (μία και μοναδική) και προσπάθεια «αντικειμενικοποίησης» των ορισμών της πραγματικότητας ώστε να την προσεγγίσουμε. Ο δρόμος προς την αντικειμενικοποίηση των ορισμών περνάει μέσα από ανάλυση και μηχανισμούς που οδηγούν στον μονοσήμαντο ορισμό της πραγματικότητας. Όσο πιο βαθιά και προσεκτική είναι η ανάλυση, τόσο πιο «αντικειμενικός» είναι ο ορισμός μας και τόσο πιο πολύ προσεγγίζουμε το μονοσήμαντο ορισμό, ο οποίος πάντα υπάρχει, αν βρεθούν τα κατάλληλα εργαλεία.

Η πραγματικότητα είναι αντικειμενική. Η αντίληψη της πραγματικότητας είναι υποκειμενική γιατί υφίσταται στους μεταφραστικούς μηχανισμούς του εγκεφάλου. Οι μεταφραστικοί μηχανισμοί καθορίζονται από τις εμπειρίες και τα πιστεύω του κάθε ανθρώπου, αλλά και τον βασικό ρόλο του εγκεφάλου, ο οποίος είναι η αναγνώριση όσων θα βλάψουν τον οργανισμό (εξ ου και υπάρχουν πάντα τελικά μόνο δύο πλευρές: η καλή και η κακή). Η προσέγγιση της αντικειμενικότητας απαιτεί την «κατάργηση» των πιστεύω του ανθρώπου και την προσπάθεια «σφαιρικής» αντιμετώπισης ώστε να ελαττωθούν οι επιδράσεις των πρότερων εμπειριών. Και φυσικά πάντα αναφερόμαστε σε «προσέγγιση», διότι η πλήρης απουσία των «πιστεύω» και των εμπειριών από τον μεταφραστικό μηχανισμό είναι αδύνατη. Κάθε μετάφραση υπόκειται αναγκαστικά στο «ιστορικό» του μεταφραστή. Δεν παύει όμως να είναι μετάφραση και όχι η ίδια η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι μονοσήμαντη και αμείλικτη.