Lepado

Μιας και δεν καθόμαστε ήσυχοι, Παρασκευή βράδυ ήμασταν εκεί. Το βαφτιστήρι μου με περίμενε με μια ζεστή-ζεστή αγκαλιά! Σάββατο βόλτα στην πόλη, στο λιμάνι, στο κάστρο. Το κάστρο είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικά δείγματα ελληνικών κάστρων, φτιαγμένο για να προστατεύει από την θάλασσα, αφού η πρόσβαση από τις άλλες πλευρές των τειχών ήταν σχεδόν αδύνατη. Οι τρεις από τους τέσσερεις προμαχώνες του βρίσκονται μέσα στην καινούργια πόλη, ενώ ο «εσωτερικός» προμαχώνας στεφανώνει την κορυφή του βουνού. Ο εξωτερικός προμαχώνας αγκαλιάζει το λιμάνι προστατεύοντας τα μικρά πλοιάρια. Η κρεμαστή γέφυρα του Ρίου έχει γίνει «κόσμημα» της περιοχής, αφού φαίνεται από μεγάλη απόσταση σαν ιστός υφασμένος από την Στερεά Ελλάδα μέχρι την Πελοπόννησο.

Η ορεινή Ναυπακτία ήταν χωμένη μέσα στα σύννεφα. Φτάνοντας στην κορυφή μπήκαμε πάλι στα χιόνια. Κάναμε διαδρομή μέχρι την Άνω Χώρα σιγά-σιγά, μέσα στα χιόνια και την ομίχλη! Σιγά και μην δεν πήγαινα, με τέτοιο χαμόγελο στα μάτια της αλεπουδίτσας δεν θα σταματούσα με τίποτε!

Φτάνοντας κοντά στο χωριό βέβαια χρειάστηκε να βάλουμε αλυσίδες αλλά το πανέμορφο τοπίο και η αίγλη του χιονισμένου βουνού, με την «μουντάδα» και την ησυχία του χιονιά, αποζημίωνε κάθε ταλαιπωρία! Μέσα στα βουνά τα πάντα κυλούν ήρεμα και αργά και με την ηρεμία αυτή, μακριά από τον πανικό που «δημιουργείται» στην καθημερινότητά μας, όλα αντιμετωπίζονται εύκολα [αυτός ο πανικός και η ανευθυνότητα ορισμένων δημιουργούν τα προβλήματα, έλεος δηλαδή, και βαρέθηκα να ακούω τρεις μέρες κινδυνολογία, αλλά και σιχάθηκα τους υπάνθρωπους που ανεύθυνα και αδιάφορα ταλαιπωρούν τον κόσμο… τελικά ο πολιτισμός μας χαλάει πολύ…].


Ο μικρός μια γλύκα και μόλις πήρε στα χέρια του το Construct (παιγνίδι παρόμοιο με τα lego) ξεκίνησε να το κατασκευάζει. Δεν άργησε να μάθει να διαβάζει σωστά το σχέδιο και να προσπαθεί να δημιουργήσει σωστά την κατασκευή. Δεν παραιτούνταν εύκολα ακόμα και όταν ήταν φανερό ότι δεν έφτανε η δύναμή του για να συνδέσει τα κομματάκια. Μετά από αρκετή βοήθεια, φτάνοντας στο τέταρτο κομμάτι με συγκίνησε το σκασμένο όταν το είδα να αντιγράφει τις κινήσεις μου και να μετράει ένα-ένα τα κομμάτια του σχεδίου για να βρει το επόμενο κομμάτι και να το βάλει σωστά! Άργησες γλυκέ μου αλλά θα τα μάθεις και αυτά… στο υπόσχομαι!

Σήμερα τα πάντα είναι χιονισμένα γύρω μου. Το βουνό κάτασπρο, οι νιφάδες πέφτουν πυκνές, ενώ η Αθήνα δεν φαίνεται καν.

Αλεπουδίτσαααα, σού ‘ρχομαι για χιονοπόλεμοοοο…
(σιγά μην δουλέψω τέτοια μέρα…)