Δεν θα σταθώ στην εμφανέστατη υπόδειξη της ιδέας που έχουν οι Αμερικανοί πολιτικοί για την δημοκρατία και την ελευθερία έκφρασης, ούτε στην απορία μου: «Γιατί οι ευρωπαίοι αντιδρούμε σε τέτοια πολιτική συμπεριφορά, ενώ οι Αμερικανοί την θεωρούν φυσιολογική;». Άλλωστε για εμάς, είναι φανερή η ομοιότητα «επιχειρηματολογίας» του McCurthy και του Παπαδόπουλου…
Θα σταθώ όμως στο ήθος των δημοσιογράφων και του δημοσιογραφικού ρεπορτάζ της εποχής, και μάλιστα σε μια κατάσταση μηδενικής ελευθερίας λόγου. Μήπως η δημοσιογραφία και ο διάλογος με επιχειρήματα έχουν πεθάνει στις μέρες μας; Μήπως η απαρχή του θανάτου αυτού κρύβεται πάλι μέσα στην ίδια ταινία;
Καλη νυχτα και καλο υπνο.Δεν λεω καλη ταινια,αλλα υπερβολικη σε ποιοτητα και σκηνοθεσια.Οσο για τα μηνυματα που θελει να περασει...God bless America...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ. Στυλάτη η σκηνοθεσία του Κλούνευ (μπράβο του-δεν το περίμενα) και καλό περιεχόμενο. Η ταινία όντως δείχνει το ήθος των σωστών δημοσιογράφων που σπανίζουν στις ημέρες μας...ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμη, αν και πολλές φορές τους παρασέρνει και αυτούς η δίνη της ακροαματικότητας. Όχι, δεν πιστεύω ότι ο διάλογος με επιχειρήματα έχει χαθεί στις ημέρες μας. Έχει ατονίσει βεβαίως, ίσως έχει χάσει και σε ποιότητα (επιχειρημάτων), αλλά υπάρχει ακόμη. Η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικανοί με όλα τα στραβά τους και το καομποιλίκι τους, κάνουν και σωστά πράγματα μερικές φορές. Είναι οι μόνοι ας πούμε που θα γυρίσουν ταινία για σκάνδαλα της κυβέρνησης και θα δώσουν γροθιά στο στομάχι στον ίδιο τους τον εαυτό. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η ταινία επαινεί το ήθος, την τόλμη και τη σωστή κρίση μιας ομάδας Αμερικανών δημοσιογράφων. Σύμφωνα με το νόημα της λοιπόν, σωστό το God Bless America...ή καλύτερα God Bless the America that should react likewise. Οι σκεπτόμενοι Αμερικανοί θα καταλάβουν, μια αμελητέα μερίδα θα αφυπνιστεί και ε...οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν τα καομποιλίκια τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω όντως να αφυπνισθούν κάποτε. Ήδη καθυστέρησαν "μερικά" χρονάκια... Όπως είπες όμως, δυστυχώς μόνο μια αμελητέα μερίδα θα αφυπνισθεί...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Το κακό είναι ότι συνήθως η έπαρση περνά μόνο μετά την αποκαθήλωση από τον "βασιλικό" θώκο...)
Όσο για το έργο, θα έλεγα ότι αποτελεί αναβίωση του παλιού καλού Hollywood που δεν ζεί σήμερα... ούτε αυτό... κλαψ... σνιφ... :'(
Και το "ασπρόμαυρο" είναι πολύ σοφά επιλεγμένο αφού τα σκηνικά αλλά και οι ερμηνείες παραπέμπουν στα έργα εκείνης της εποχής.
Ίσως αν γινόταν υποχρεωτική η ψηφοφορία στην Αμερική και δεν καθόριζε τους κυβερνήτες μια μειοψηφία κάτω του 45% του συνολικού πληθυσμού, να αρχίζαμε να βλέπουμε λίγο φως στον ορίζοντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σκεπτόμενοι Αμερικανοί
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
Καλά, καλά, δεν τους βάζω όλους στο ίδιο σακί - με πρήξατε με τις ισότητες και τις δικαιοσύνες σας πια!
Καληνύχτα κι ευχαριστώ για τα ψάρια :)
Γεια σου ρε Alombar! Πολύ μου άρεσε ο Τοτός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα, ελπίζω τα... ψάρια να ήταν νόστιμα :-)
(...τα ψάρια;;;...κάτι έχω χάσει εδώ βέβαια...)