Αγαπητή μου γκαμήλα

Το 2006 εισέβαλε στην ζωή μας. Δεν μπορώ να πω, εμένα μια χαρά μου μπήκε (ο χρόνος, μην μπερδεύεσαι :p). Μια γλυκιά και τρυφερή πρωτοχρονιά, με πολλή χαρά και πολλά χαμόγελα. Δεν έπαιξα, δεν κέρδισα σε κανένα λόττο, πρώτο, λαχείο (είπαμε, εγώ μια φορά κέρδισα μόνο στην ζωή μου) κτλ., αλλά έφαγα (του σκασμού) ήπια (λογικά γύρω στα 2 μπουκάλια κρασί μόνος μου την πρωτοχρονιά) χόρεψα και γενικά πέρασα υπέροχα…
Κόψαμε την βασιλόπιτα, κέρδισε το φλουρί ο Σάκης (ποιος άλλος; δεν έχω γνωρίσει πιο κωλόφαρδο άτομο, εδώ και 20 χρόνια δεν μπορώ να θυμηθώ να έχει φέρει πχ. ποτέ άσσο στο 20άπλευρο… για την ακρίβεια μόνο 18, 19 και 20 ξέρει τι σημαίνουν… τα άλλα νούμερα έχει ξεχάσει πως είναι :p) και τα ξημερώματα πήγαμε για ύπνο…
Του χρόνου Σάκη η αλεπουδίτσα είπε ότι χαλάλι σου, θα σε πάμε και για πρωινό…

Και μετά άρχισαν τα νέα. Λες και κανένας δεν σέβεται πλέον κανέναν. Κάποτε οι άνθρωποι ας πούμε είχαν τσίπα και θεωρούσαν αυτονόητη την εκεχειρία στους ολυμπιακούς αγώνες. Το ίδιο φυσικά ίσχυε και για μεγάλες γιορτές. Για παράδειγμα, κάποτε πρωτοχρονιά αν περνούσες από κάπου μόνος και σε έβλεπαν οι κάτοικοι θα σου άνοιγαν την πόρτα τους να σε φιλέψουν και να σε κάνουν να αισθανθείς όμορφα και να περάσεις μαζί τους την πρωτοχρονιά. Κακό και τότε υπήρχε, αλλά ήμασταν πάνω απ’ όλα Άνθρωποι (με Α κεφαλαίο). Άντε να το κάνανε πχ. και φέτος αυτό οι άνθρωποι της Καρδίτσας. Μπααα…
Αλλά έστω, αυτοί είχαν σοβαρούς λόγους. Οι υπόλοιποι;

ΟΚ. Ο Ρώσος τελικά βρέθηκε νεκρός. «Αυτοκτόνησε». Καλά, εδώ που τα λέμε δεν περίμενα κάτι διαφορετικό, νομίζω ότι για την ακρίβεια κανείς μας δεν περίμενε κάτι διαφορετικό. Σκότωσε δύο αστυνομικούς. Θα μπορούσε να είναι δύο άλλοι αστυνομικοί στην θέση τους, δεν έχει σημασία, είναι σαν να σκότωσε ένα κομμάτι από τον κάθε αστυνομικό. Αναμενόμενη η «αυτοκτονία» του. Κανείς δεν θα ανεχόταν να μπει πάλι φυλακή και να ξαναβγεί μετά και να τον ξανακυνηγάνε και να σκοτώσει και άλλους, είτε πολίτες, είτε αστυνομικούς. Σωστό ή λάθος, δεν το κρίνω τώρα, αλλά αναμενόμενο σίγουρα.
(Είναι αυτό που λένε η ζυγαριά σχεδόν ισορροπεί και δεν μπορείς να ξεφύγεις από το δίλλημα…)

Οι εμπρησμοί συνεχίζονται. Κρύο έχει, ας κάψουμε μερικά αυτοκίνητα να γουστάρουμε, να κάνουμε γιορτινή ατμόσφαιρα και… να ζεσταθούν και οι άστεγοι! Το σημερινό ξημέρωμα τα είχε όλα. Απολύσεις, νέους φόρους, τα πάντα ώστε να σου θυμίζουν πόσο «αφόρητη» έχει γίνει η ζωή του μέσου Έλληνα. Κάπου πήρε και το αυτί μου ότι λέει ο Χριστόδουλος εγείρει πάλι θέμα ταυτοτήτων;

Οι ταυτότητες μας μάραναν. Δεν παίρνεις θέση καλύτερα σε όλα όσα γίνονται και δυναμιτίζουν τα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας; Δεν νομίζεις ότι είναι καλύτερα να ασχολήσαι με πιο σημαντικά θέματα από ένα χαρτάκι; Ας πούμε με το γεγονός ότι έχει ξεσπάει πόλεμος εναντίων της οικογένειας; Εργασία ακόμα και την Κυριακή, εργασία όλη μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ, χρήματα γιοκ για οικογενειακό προγραμματισμό, άντε να βρεις χρόνο να συναντηθείς, να γνωρισθείς, να κάνεις παιδιά και να τα μεγαλώσεις και σωστά. Ασχολήσου με τις ταυτότητες εσύ, σε λίγο θα λυθεί το πρόβλημα. Δεν θα υπάρχουν Χ.Ο. και συνεπώς δεν θα σε νοιάζει η αναγραφή του θρησκεύματος…

Εθελοτυφλούμε / -φλείτε / -φλούν ρεεεεεε…

Α ναι, με την έναρξη του 2006 έχουμε και την πιθανή έναρξη ενός ρατσιστικού πολέμου. Στρατιώτης λέει σκότωσε νεαρό Αλβανό στο Ρέθυμνο (ακριβές, μη ακριβές, δεν ξέρω ακόμα, άλλωστε και τα ΜΜΕ περιμένουν να δουν τι «έγινε» ώστε να το μεταδώσουν «σωστά» και να έχουν την απήχηση που θέλουν). Φωνές, πανικός, σίγουρα θα υπάρξουν αντιδράσεις, διαδηλώσεις, κάποιοι θα πουν «καλά του έκαναν» άλλοι θα πουν «κακώς», άλλοι θα πουν «κλείστε τα σύνορα» κοκ… Τώρα πάλι άντε να βρεις ποιος έχει δίκιο. Το σίγουρο όμως είναι ότι τελικά… δεν είμαστε πλέον Άνθρωποι. ανθρωπάρια γίναμε… (με μικρότατο α αυτή τη φορά)

Πού καταντήσαμε λοχία… εεεε συγνώμη, γκαμήλα…

[sleep.... obay.... consume....]

Άντε, και του χρόνου…