Τα διαμάντια της ζωής!

Υπάρχουν διαφόρων ειδών άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν. Οι άνθρωποι που απλά περνάνε δίπλα μας, αυτοί που μένουν για λίγο κοντά μας, αυτοί που μας ευχαριστούν με την παρουσία τους και τέλος αυτοί που μιλάνε στην ψυχή μας.

Όλοι προσφέρουν κάτι στο πολυποίκιλτο κέντημα της καθημερηνότητάς μας, όμως αυτοί που το δίνουν τα χρώματα και τα σχέδια είναι οι τελευταίοι. Οι άνθρωποι αυτοί εμφανίζονται στην ζωή μας σαν κομήτες και μένουν μέσα σε αυτή, ακόμα και αν κάποια στιγμή απομακρυνθούν από κοντά μας. Ζωντανό παράδειγμα η ζωή μου! Παρόλο που έζησα σε δύο πόλεις για πολλά χρόνια, η έκφραση που χρησιμοποιούν οι φίλοι είναι: Σαν να μην έφυγε μια μέρα! (Την άκουσα πριν από δύο εβδομάδες και μου εντυπώθηκε στο μυαλό. Δεν είχα νοιώσει μέχρι εκείνη την στιγμή την σημασία της)

Έτσι λοιπόν, μπορεί καθημερινά να συναναστρέφεσαι με πάρα πολλούς ανθρώπους, ορισμένοι από αυτούς όμως βρίσκονται μέσα στην καρδιά σου και τους νοιώθεις δίπλα σου ακόμα και όταν αυτοί βρίσκονται χιλιόμετρα μακρυά.

Αυτούς τους ανθρώπους δεν χρειάζεται να τους ψάξεις, σε βρίσκουν μόνοι τους, εκεί που δεν το περιμένεις. Δεν είναι κάτι το διαφορετικό, είναι καθημερινοί άνθρωποι με καθημερινά προβλήματα και παρόμοιους προβληματισμούς με τους δικούς σου. Απλά έχουν την δυνατότητα να μιλήσουν στην ψυχή σου.

Έτσι, αποκτάς μερικά διαμάντια στο κέντημα της ζωής σου και δύναμη να συνεχίσεις και να πας ακόμα πιό μπροστά. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν διαμάντια για 'σένα! Διαμάντια που τα φυλάς και τα προσέχεις γιατί δίνουν νόημα στην ζωή σου.

Με τους ανθρώπους αυτούς δεν υπάρχουν ποτέ παρεξηγήσεις. Διαφωνίες μπορεί να υπάρξουν αλλά αυτές δεν μετατρέπονται ποτέ σε παρεξηγήσεις. Άλλωστε δεν γίνεται να μην διαφωνείς με τους γύρω σου. Δεν είσαι ίδιος. Δεν πρέπει να είσαι ίδιος. Δεν θα είχε ομορφιά η ζωή άμα όλοι οι άνθρωποι έμοιαζαν μεταξύ τους! Δεν θα υπήρχε το πολυχρωματικό μωσαϊκό που δίνει νόημα στον κόσμο μας. Όλα θα ήταν μουντά και μονόχρωμα!

Γι' αυτό και πρέπει να χαίρεσαι που έχεις και βρίσκεις τέτοιους ανθρώπους. Και τους εκτιμάς και βρίσκεσαι και εσύ δίπλα τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο!

Ξέφυγα λίγο από το θέμα που είχα σκεφτεί αρχικά αλλά δεν πειράζει, νομίζω ότι βγήκε καλύτερο.

Αυτό λοιπόν αρχικά ήθελα να το αφιερώσω στην Σίσσυ, η οποία πίστεψε ότι μπορεί να παρεξηγήθηκα μαζί της για μηδαμηνές, ή μάλλον για την ακρίβεια ανύπαρκτες (!!!) αιτίες. Στην πορεία όμως αποφάσισα να το αφιερώσω στην απανταχού παλιοπαρέα που τυραννάω τόσα χρόνια.

Όποιος αγαπάει παιδεύει παιδιά λέει ο λαός.... Γι' αυτό κι εγώ θα συνεχίσω να σας τυραννάω αλύπητα!

Νά 'στε καλά (να με αντέχετε :p)!