Γενικά κι αόριστα

Άντε, αφού έκανα τον κόπο να ξεκινησω ένα blog (μην με ρωτάτε γιατί, από παρεξήγηση) ας γράψω κι εγώ κάτι μπας και τελικά το συνηθίσω και πούμε και τίποτε σοβαρό...

Κατ' αρχάς το θέμα είναι ότι ποτέ μα ποτέ δεν συνήθιζα να κρατώ ημερολόγια ή κάτι παρόμοιο, οπότε μην περιμένει κανείς να δημοσιεύω συχνά κάτι, αν και πάλι, ποτέ δεν ξέρεις τί γίνεται. Τώρα απλά δεν έχω κάτι σοβαρό να κάνω για την επόμενη ώρα και είπα να "ξεχαστώ" λίγο γράφοντας χαζομάρες :-)

Γενικά συνήθως γράφω κάτι μόνο όταν έχω ένα έναυσμα που με ωθεί στο να θέλω να διατυπώσω μια άποψη. Αυτός είναι και ο λόγος που ενώ συνήθως όταν θέλω να γράψω κάτι, γράφω καλά, άμα μου πείς να γράψω κάτι για το τάδε, ε μάλλον μπούρδες θα σου γράψω - όπως καταλαβαίνετε στην έκθεση δεν τα πήγαινα και πολύ καλά :-)

Η συγγραφή είναι πάθος. Και μόνο μέσα από αυτό μπορείς να παράγεις κάτι καλό. Βέβαια θα μου πείτε, μόνο η συγγραφή είναι πάθος; Όχι. Για μένα όλα στην ζωή είναι πάθος. Χωρίς πάθος χάνω κάθε ενδιαφέρον για ο,τιδήποτε. Ακόμα και για την δουλειά μου.

Αν όμως κάτι με κεντρίσει, τότε μπορώ να ασχολούμαι μαζί του με τις ώρες (μέρες, μήνες, χρόνια, αιώνες, χιλιετίες... εεε μάλλον το παράκανα...) χωρίς να χάνω σταγόνα από τον αρχικό μου ενθουσιασμό.

Ας δούμε λοιπόν πόσο θα με ενθουσιάσει η ιδέα του blog. Άλλωστε στην ζωή όλα είναι μια δοκιμασία. Δοκιμάζεις τί σου αρέσει, το κρατάς, ό,τι δεν σου αρέσει το πετάς. Άρα κανείς δεν ξέρει άμα αυτή η σελίδα θα μεγαλώσει, ή θα παραμείνει σταθερή και θα συρρικνωθεί μέσα στο χρόνο...

Διαβάσατε μέχρι εδώ;
Δεν βαρεθήκατε;
Με τις υγείες σας!