Τον τελευταίο καιρό ακούω συνέχεια τις φράσεις: Εδώ και χρόνια έτσι γίνονται τα πράματα, Εδώ και χρόνια δεν γίνεται τίποτε, Καλά τώρα σε ακούει να δείς σε λίγο, Εσύ δεν ξέρεις, εμείς τα τραβάμε, κτλ....
Μα καλά τελικά ο κόσμος τρέφει φοβερό ωχαδερφισμό. Κανείς δεν έχει σκεφτεί ποτέ ότι όλα όσα γίνονται γίνονται γιατί τα επιδιώκουμε; Όλα αυτά είναι πολύ ωραία, ισχύουν παντού, όμως εμένα η ζωή με έχει μάθει ότι όταν θέλω να κάνω κάτι το κάνω. Και δεν λογαριάζω εμπόδια, ούτε ανθρώπους που βαριούνται όχι μόνο να κάνουν κάτι, αλλά βαριούνται ακόμα και να πείσουν ότι έχουν δίκιο!
Ναι, μην κουνηθείτε, πληρώστε τα!
Συγνώμη, αλλά εγώ την νοοτροπία μου δεν θα την αλλάξω. Συγνώμη αλλά δεν θα σεβαστώ την βολή σας. Να είστε σίγουροι ότι αυτά που τουλάχιστον περνάνε από το χέρι μου και επιβάλλεται να δουλέψουν, ΘΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ.
Συγχωρέστε με.
his master voice... Δεν μου λες Νταρθίιρ... τις κάμψεις, να τις ξεκινήσουμε τώρα; Uα μας πεις εσύ το πότε; :-P
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλάκα πλάκα, έχεις απόλυτο δίκιο. Στο Ελλαδιστάν, ο καθένας προσπαθεί να πετάξει τις ευθύνες (και συνεπώς τις αντίστοιχες εργασίες) από πάνω του και να τις ρίξει σε κάποιον άλλον, ο οποίος με την σειρά του, προσπαθεί να τις πετάξει σε κάποιον τρίτο και ούτω καθ'εξής... και η ζωή συνεχίζεται... και ο Ολυμπιακός συνεχίζει να παίρνει το πρωτάθλημα... και ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να παλεύει να σπάσει τον Π.Ο.Κ.*
* Π.Ο.Κ.: Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ. Η τριάδα των ομάδων που πρωταγωνιστούν/φιγουράρουν στις τρεις πρώτες θέσεις της Α' Εθνικής στο ποδόσφαιρο τα τελευταία ν χρόνια (όπου ν->oo)
Καιρός να σηκώσουμε τα μανίκια μας και να κάνουμε όλοι δουλειά. Άντε γιατί το καθισιό μας έχει κάνει άβουλα όντα...>:-(
Επειδή είμαι (ξανά, όπως και στην περίπτωση με τα supercapasitors και PIM's), ίσως, η μόνη απο τους αναγνώστες που κατάλαβε σε τι αναφέρεσαι, και αναγνωρίζω και δικά μου λόγια στην παραπάνω διατύπωση, θέλω να πω τα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Όταν προσπαθείς 10 χρόνια να πείσεις ότι έχεις δίκιο, όχι ώς μονάδα αλλά ως ομάδα, και δεν εισακούεσαι, αλλά μόνο φθείρεσαι, απλά χτίζεις τις αμυνές σου και προφυλάσσεις τον εαυτό σου και την οικογένειά σου από τη φθορά.
2. Καλές και άριστες οι φιλοσοφίες, έχουμε μπουχτίσει από δάφτες. Καλή και άριστη η διάθεση για δουλειά. Όταν όμως, για να δουλέψω εγώ, χρειάζεται κάποιοι να μου καθαρίσουν το χώρο, να κουβαλίσουν πολλά κιλά βρωμίας (χωρίς να είναι καθαρίστριες, αλλά συνάδελφοι επιστήμονες) και εγώ δεν τους βοηθάω, αλλά βγάζω τη ουρίτσα μου απ'έξω, κάτι δεν συμβαδίζει και τόσο με τις φιλοσοφίες μου.....
3. Και κάτι για τον Στράτο που σχολίασε ότι στο Eλλαδιστάν κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Συμφωνώ και επαυξάνω. Αλλά στο δημόσιο τομέα. Στον ιδιωτικό, στον οποίο και αναφέρεται ο φίλος μας, κάνεις ότι σου πούνε και δεν θέλει το αφεντικό να αλλάξουν τα πράγματα, δεν σε παίρνει να θες και εσύ.
Αυτά, με καλή διάθεση.
Μην παρεξηγηθώ πάλι.
Επειδή τα πάντα τα παίρνεις προσωπικά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή γενικά δεν έχεις ίσως καταλάβει ακριβώς το τί κάνω, γιατί δεν ήσουν μπροστά σε όλες τις συζητήσεις που θα έπρεπε ώστε να έχεις την ικανότητα να κρίνεις τα λεγόμενά μου σωστά,
Θα σου πω: Χαλάρωσε και απλά προσπάθησε να επιδιώκεις πάντα αυτό που θες, ανεξάρτητα από τα εμπόδια που βρίσκεις.
Η νοοτροπία που περιγράφεις είναι λάθος. Και η νοοτροπία που περιγράφεις είναι αυτή που έχει καταστρέψει το «δημόσιο» της χώρας μας.
Το θέμα δεν είναι μόνο ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα. Στον δημόσιο, υπάρχει ο ωχαδερφισμός. Στον ιδιωτικό, υπάρχουν οι ισορροπίες σε λεπτά σχοινιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου πω μια προσωπική εμπειρία αγαπητή μου Χρύσα. Όχι από τον δημόσιο τομέα, αλλά από τον ιδιωτικό:
Πριν χρόνια, σε μια εταιρία που δούλευα, είμαστε δύο προγραμματιστές σε μία ομάδα. Ο ένας (ο υποφενόμενος) δουλεύει σαν το σκυλί και παραδίδει αυτά που πρέπει να παραδώσει, όχι απλά εντός χρόνου, αλλά κατά πολύ νωρίτερα. Ο δεύτερος, έχει το δημόσιο στο αίμα του. Όλη την μέρα παρακολουθεί χρηματιστήριο (την περίοδο της μεγάλης φούσκας), με αποτέλεσμα, αυτά που κάνει, να μένουν πίσω.
Τον επόμενο Ιανουάριο, στον μισθό μου μπήκε αύξηση 40.000 και στου άλλου 15.000.
Ο άλλος έκανε παράπονα, έκανε φασαρία: "Γιατί αυτός και όχι εγώ; Τι παραπάνω έκανε από μένα; Στην ίδια ομάδα δεν είμαστε;"
Αποτέλεσμα; Για να μην διαταραχθούν οι ισορροπίες, τον Φεβρουάριο, πήρε κι αυτός την υπόλοιπη αύξηση και επανήλθε η ισορροπία.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ήμουν το καλό παιδί και δεν μίλησα. Απλά συνέχισα να κάνω αυτά που κάνω.
Δεν μπορούσε να αναλάβει το αφεντικό τις ευθύνες του και να τον βάλει στην τάξη; Φυσικά και μπορούσε. Αλλά δεν το έκανε. Προτίμησε να "ρίξει" αυτόν που δούλευε...
Ο ιδιωτικός τομέας έχει κι αυτός τα μπουσλούκια του. Απλά, υπάρχει ανταγωνισμός, που κινεί κάπως τα νήματα και δεν είναι τόσο τελματωμένες οι καταστάσεις.