Υπόγειος κόσμος – Η πόλη μέσα στην θάλασσα

Κάθομαι και κοιτάω αποχαυνωμένος. Μπροστά μου ένα τούνελ σκοτεινό και μυστήριο. Προσπαθώ να διακρίνω ένα φως, μια άκρη, μια εσοχή, ένα αντικείμενο, έστω μια πέτρα. Το σκοτάδι όμως είναι «κατράμι». Τίποτε δεν φαίνεται μπροστά. Γύρω πάλι ένας θολός κύκλος από το φως του δαυλού που τρεμοπαίζει. Στα πέντε βήματα διακρίνονται αυτά που είδα και αυτά που θα δω. Πιο πίσω πάλι σκοτάδι. Το ίδιο πηχτό σαν αυτό που βρίσκεται μπροστά. Βέβαια ξέρω τι υπάρχει αλλά και πάλι η αίσθηση είναι ίδια με την αίσθηση του άγνωστου που απλώνεται σε όλο το τούνελ. Κάπου κάπου ακούω το κελάρυσμα μιας πηγής, το γέλιο ενός από τους κατοίκους του υπόγειου κόσμου, το σύρσιμο των βημάτων και τις ανάσες τους καθώς με παρακολουθούν. Ξέρω ότι με βλέπουν, ξέρω ότι ξέρουν τα πάντα, εγώ όμως δεν τους ξέρω. Κινούνται γύρω μου σαν αρπακτικά που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να επιτεθούν στην λεία τους ή ως «φίλοι» που θέλουν να δώσουν ένα χέρι βοηθείας αν σκοντάψω;
Ό,τι και να είναι παραμένουν αφανείς. Και ο δρόμος συνεχίζει μπροστά και η «πόλη μέσα στην θάλασσα» που βρίσκεται μπροστά είναι ακόμα μακριά. Πολλές φορές ακούγοντας το κελάρυσμα πιστεύω ότι φτάνω. Πάλι όμως ο ήχος απομακρύνεται και χάνεται, δείγμα ότι ή ο δρόμος δεν πάει εκεί, ή το νερό ακούγεται από άλλο μονοπάτι που δεν μπόρεσα να δω μέσα στο σκοτάδι. Άλλες φορές πάλι μέσα στα συρσίματα αναγνωρίζω την Σελόμπ, καραδοκεί να σβήσει η φωτιά για να επιτεθεί στην εύκολη λεία της. Τα trolls και τα orcs θα είναι χορτασμένα. Λίγες οι ανέλπιδες προσπάθειές τους να τραφούν από τις σάρκες μου μέχρι τώρα. Το σπαθί μου στάθηκε πιστός σύντροφος. Μπροστά βέβαια υπάρχουν και τα ko toa. Δεν είναι κάτι το απλό. Θα πρέπει να σκεφτώ πώς θα τα προσπεράσω. Δεν νομίζω ότι μπορώ να τα ξεπεράσω μόνος. Σίγουρα αδύνατο να νικήσω σε έναν μοναχικό αγώνα μαζί τους.
Όμως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο το μαύρο σκοτάδι που απλώνεται γύρω μου. Το σκοτάδι που καταβροχθίζει κάθε ήχο, κάθε υποψία προορισμού. Αυτό το σκοτάδι, μόνος σύντροφος από την αρχή μέχρι το τέλος. Το σκοτάδι που απειλεί να καταβροχθίσει και εμένα τον ίδιο αν σβήσει η φλόγα του δαυλού…

Και μετά;

(Darthiir young)