Χριστούγεννα!

Κάλαντα, παιδικές φωνές, γλυκά και χαρούμενα χαμόγελα. Αυτά ήταν τα Χριστούγεννα! Θυμάμαι ακόμα όταν ήμουν παιδί που είχα ξυπνήσει πρωί πρωί να πάω να «τα πω». Και μετά, πήγα και ξόδεψα όλα τα χρήματα που είχα μαζέψει για να αγοράσω ένα δώρο για τους γονείς μου. Δυο κρυστάλλινους κύκνους να κοιτούν ο ένας τον άλλο. Είναι άλλωστε τα πρώτα κάλαντα που θυμάμαι!
Σήμερα τα Χριστούγεννα είναι πολύ διαφορετικά. Βλέπω και νοιώθω γύρω μου τους περισσότερους ανθρώπους να «νοιώθουν» διαφορετικά. Τα παιδάκια λένε τα κάλαντα για να αγοράσουν υπολογιστή ή αυτοκίνητο. Οι μεγάλοι δεν θέλουν να ανοίξουν τις πόρτες τους. Τόση αποξένωση, τόση αδιαφορία για επικοινωνία. Τόση αδιαφορία για την ίδια την κοινωνία μας, τα ίδια τα παιδιά μας.
Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης και θαλπωρής. Όλοι μας θέλουμε να τα μοιραζόμαστε με τα πρόσωπα που αγαπάμε. Φώτα, στολίδια, γέλια και χαρές. Υπάρχουν όμως άνθρωποι μόνοι. Άνθρωποι που ανεξαρτήτως του περίγυρού τους είναι μόνοι στην ψυχή. Κάποτε ήμασταν όλοι «μια οικογένεια». Τώρα πια λείπει η ευφορία από τις καρδιές μας. Πώς κατάφεραν και μας αποξένωσαν έτσι;

Σήμερα «οι ουρανοί αγάλονται και χαίρει η φύσης όλη»
Είμαστε κομμάτι της φύσης. Ας χαρούμε κι εμείς μαζί της.
Σήμερα ανοίγουν οι ουρανοί για να έρθει ο νεογέννητος Χριστούλης στην γη.
Ας ευχηθούμε να σταματήσει η αποξένωση και η μοναξιά και να ξαναγεμίσουν οι καρδιές μας αγάπη και οι ψυχές μας ευφορία.
Ας ευχηθούμε όλοι μαζί μπας και πιάσει για μια φορά.

Σήμερα θα κάνω Χριστούγεννα μαζί σου. Όχι όπως θα ήθελα αλλά τουλάχιστον μαζί σου και με μια καρδιά γεμάτη δύναμη και ζωντάνια από εσένα. Για εμένα θα ευχηθώ απλά: του χρόνου σπίτι μας γλυκιά μου αλεπουδίτσα!

Υγεία, ευτυχία, και χρόνια πολλά και καλά, με αυτούς που αγαπάμε!