Bonjour chers mon!

Comment êtes-vous? Vous je faj'rnw de nombreuses salutations combatives de Paris!

Ή κάπως έτσι τέλος πάντων, μιας και όταν η γαλλίδα τροφός μου μού μάθαινε γαλλικά, εγώ διάβαζα εφημερίδα (ή έτσι ήθελε να λέει) όπως οι φοιτητές της KVούλας μας! Οπότε όπως αντιλαμβάνεστε, μπορεί να ξέρω όλες τις στ… εεε τις ειδήσεις που έγραφαν οι εφημερίδες, γαλλικά όμως, μόλις και μετά βίας για την καθημερινή μου συνεννόηση! Δεν μπορώ να πω βέβαια, τρείς φορές που έχω πάει μια χαρά πέρασα και συνεννοήθηκα! Κατά τα άλλα τι να τα κάνεις τα γαλλικά όπως της έλεγα της τροφού μου; Το νόημα δεν είναι να καταλαβαίνεις αλλά απλά να τ’ ακούς να προφέρονται μελωδικά από γυναικεία χείλη…. (μάλιστα καλύτερα να ΜΗΝ τα καταλαβαίνεις σε αυτή τη περίπτωση….:p απλά να τ’ απολαμβάνεις…)

Πέραν τούτου, για μια ακόμη φορά, ήπια τα Beaujolais μου, τις Leffe μου (απευθείας παραγγελία από το αβαείο για τον γνωστό καμηλιέρη συναγωνιστή) και κυκλοφόρησα την αλεπουδίτσα στα παλιά γνώριμα στέκια, ξεκινώντας από την Daguerre, περνώντας την des theatres, και καταλήγοντας στην Παναγία των Παρισίων, το Λούβρο, το Μπομπούρ, τη Μονμάρτη, την αψίδα του θριάμβου, στον πύργο του Άιφελ…. Φυσικά δεν παραλείψαμε να κάνουμε τα ψώνια μας στην deRivoli και την Champs Elyse, ενώ αυτή την φορά δεν βρήκαμε κάτι σημαντικό στο Les Halles. Περίεργο… πολύ περίεργο… δεν είχαν μάθει ότι πηγαίνω μάλλον…. Δεν εξηγείται αλλιώς…

Φυσικά από το πρόγραμμα δεν έλειψαν η Disneyland (μιας και είχα το μωρό μαζί και έπρεπε να το πάω να παίτσει) και οι Βερσαλλίες, όπου η βόλτα στους κήπους των «μελωδικών» νερών είναι ένα must για το ταξίδι!

Από τα βασικότερα πράγματα πάντως που ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις όταν πας στο Παρίσι είναι να αποθέσεις φόρο τιμής στην Νίκη της Σαμοθράκης, η οποία παρίστανε τον 4το π.χ. αιώνα ένα ακρόπρωρο, συμβολίζοντας κάποια ναυτική νίκη (άπτερος Νίκη πάντα κατά τους Αθηναίους, οι οποίοι την έλεγαν «άπτερο» ώστε να μην φύγει ποτέ από το πλευρό τους και θεωρούσαν ότι ήταν η ίδια η Αθηνά), και την Αφροδίτη της Μήλου, όπου δεν στάθηκε ποτέ δυνατό να ξανατοποθετηθούν τα θραύσματα των χεριών στην θέση τους, αφού κανένας συνδυασμός δεν έδωσε «σίγουρο» αποτέλεσμα, και που η έκφραση του προσώπου της, η κινητικότητά του και ο ρεαλισμός ορισμένων σημείων του αγάλματος την κατατάσσουν ως ένα από τα κυριότερα μνημεία πολιτισμού. Φυσικά, η Mona Lisa με την παράξενη έκφραση και τις «αντιφατικές» λεπτομέρειες του προσώπου της είναι το επόμενο έκθεμα που ΠΡΕΠΕΙ κάποιος να δει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η σημασία και η αξία των υπόλοιπων μνημείων δεν είναι και αυτή μεγάλη.

Αρκετά με τον μπλα-μπλά λοιπόν. Ας αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν μόνες τους!

Δύο πράγματα είναι πολύ σημαντικό να προσέξουμε μετά από αυτή την περιήγηση. Το πρώτο φυσικά είναι ότι βρήκαμε τον Nemo, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τον γνωστό καμηλιέρη, όπως ορισμένοι καλοθελητές προσπαθούν να διαδώσουν εδώ και καιρό! Το δεύτερο είναι ότι δεν υπάρχουν πράσινοι εξωγήινοι, αλλά το πράσινο πλάσμα που εθεάθη τις τελευταίες μέρες να κυκλοφορεί στην Αθήνα δεν είναι άλλο από την morgana. Τους λόγους της μετάλλαξης ας τους εξηγήσει μόνη της!

Σε κάθε περίπτωση, ας θαυμάσουμε λίγο τις φωτογραφίες και ας αναπολήσουμε την όμορφη εκδρομή. Γιατί ούτως ή άλλως πολλά με τσάντισαν πάλι και δεν θ’ αργήσω να ξεκινήσω ξανά τις καταγγελίες!

Για την ώρα καταγγέλλω τον blogger ο οποίος με δούλευε ασύστολα όλο το βράδυ και μου πήρε 1 ώρα για να ανεβάσω τις φώτος.

ΟΥΦ