" Θάλασσες "

H πιό μεγάλη αγάπη μου, η θάλασσα,
Υπέροχη και αεικίνητη κι' απόψε,
Μα πάλι αλλοιώτικη γι' ακόμα μια φορά,
Αδέσμευτη, ελεύθερη και πάντα ταξιδιάρα.

Δεν ξέρω τί μ' αρέσει περισσότερο,
Το παιχνίδισμα του νερού με τις λάμψεις των άστρων;
Μοιάζει σαν το παιχνίδισμα του βλέματός σου,
Όταν χαμογελάς.

Η μήπως είναι το καθάριο βλέμα σου,
Που μοιάζει με απέραντο πέλαγος,
Αμόλυντο κι αληθινό,
Όταν με κοιτάς;

Μεσ' την ζεστή σου αγκαλιά νά 'χανα την πνοή μου,
Στα πέλαγα θ' αρμένιζε αιώνια η ψυχή μου.

Στην αγκαλιά σου Θάλασσα να με 'παιρνες και πάλι,
'Κει μέσα που γεννήθηκα, 'κει να χαθώ για πάντα,
Στα πέλαγά σου να ανοιχθώ, αδάμαστος σαν κύμα.