Φωνή απ’ τον μενιροτάφο…

Ντριν ντριν.... (πότε θα μάθω να μην σηκώνω το τηλέφωνο;;;)

ΝΚ: Γειά!
D: Γειά..... (φτου φτου φτου φτου φτου...)
ΝΚ: Να σου πώ, σ’ εκείνο το πρόγραμμα που είχαμε πάρει, θυμάσαι;
D: Ναι, τι;
ΝΚ: Εεεε να, μας είχαν κόψει έναν φοιτητή.
D: Ναι, αφού οι δύο είχαν αλληλεπικαλυπτόμενα πεδία έρευνας. (Ποιός σκεφτόταν όταν καταθέτατε;;; Ή καλύτερα ποιός σκεφτόταν όταν τους έδινε τα θέματά τους;)
ΝΚ: Μπορούμε να τους πούμε τότε ότι η ΧΧΧ δεν δίνει τα χρήματα γιατί αυτός θα έκανε την εφαρμογή που τους ενδιέφερε.
D: Μα και εσύ, και η ΧΧΧ υπογράψατε το συμβόλαιο ως έχει σήμερα. (Δεν ξέρατε, δεν διαβάζετε;)
ΝΚ: Δεν στέκει λες, ε;
D: … Τι να σου πω, αν θες δοκίμασέ το. Το κεφάλι δεν θα στο πάρουν πάντως... (τα λεφτά πάλι μάλλον θα στα πάρουν…)

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει ήδη ξεκινήσει να ατροφεί...