Τούτο τον τόπο δεν τον αγαπάει κανένας. Όλοι θέλουν να τον εκμεταλλευτούν, να κερδίσουν από δαύτον, να τον απομυζήσουν, αλλά κανένας δεν τον κοίταξε με μεράκι, με αγάπη, να πάρει αλλά και να δώσει ταυτόχρονα σε αυτόν, για να τον συντηρήσει και να τον αναπτύξει. Να τον δει να προοδεύει και να χαρεί από αυτό.
Οι κάτοικοί του μαστίζονται από την διχόνοια και τον «εαυτουλισμό». Ο ένας κατηγορεί τον άλλον για «ελληναρά» και στο πρόσωπό του βλέπει τα δεινά του τόπου, αλλά και της οικουμένης. Μόνο που χωρίς αγάπη, χωρίς μεράκι, χωρίς συνεργασία, τίποτε δεν προοδεύει. Κι έτσι ο ίδιος γίνεται ο «ελληναράς του διπλανού του».
Τούτος ο τόπος δεν θα χρεοκοπήσει. Έχει ήδη χρεοκοπήσει, ακόμα και αν λογιστικά καταφέρει να σταθεί στα πόδια του. Χρεοκόπησε επειδή οι κάτοικοί του, απόγονοι αυτών που γέννησαν την συλλογική δημοκρατία, έχουν τη λιγότερη συλλογικότητα από κάθε άλλο έθνος τούτου του ντουνιά. Κοιτούν τον διπλανό τους και θέλουν να του βγάλουν το μάτι αντί να συμπορευτούν και να συνεργαστούν συλλογικά για ένα καλύτερο αύριο.
Ο συμφεροντολογισμός κλείνει σπίτια, διαλύει οικογένειες, διαλύει ακόμα και έθνη.
Τούτον τον τόπο δεν τον πονάει κανένας. Θα πουληθεί μέχρι τελευταίου κόκκου παραλίας, μέχρι τελευταίας ρανίδας λίμνης. Θα χρεοκοπήσει ακόμα περισσότερο ηθικά, σε μια προσπάθεια να μην χρεοκοπήσει χρηματιστηριακά. Και τότε πάλι κανείς δεν θα τον νοιάζεται, πάλι να τον εκμεταλλευτεί και να τον απομυζήσει θα θέλει. Απλά τότε δεν θα μπορεί να κρυφτεί πίσω απ’ το δάχτυλό του και να πει πως το κάνει «για την Ελλάδα ρε γαμώτο».
Όπως έπεσε όμως έτσι μπορεί και ν'αναστηθεί. Από καθέναν από εμάς. Λίγο να βλέπουμε κάτι πέρα από τον εαυτούλη μας. Λίγο πιο πέρα, λίγο πιο σφαιρικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓίνεται και δεν είναι τόσο δύσκολο. Μικρά βήματα κάθε φορά. Στην αρχή από τους κοντινούς, έπειτα από τους λιγότερο κοντινούς και τα θαύματα γίνονται. Με μικρά βήματα, δεν είναι κακό αυτό.
Ξεκινάμε λοιπόν να μην βλέπουμε μόνο το μικρό μαγαζάκι μας αλλά το μεγαλύτερο καλό; Κάτι που φυσικά χρειάζεται θυσίες από όλους μας. Ξεκινώντας από τον καθένα μας ξεχωριστά. Ας μην περιμένουμε από τους "μεγάλους", τους "ισχυρούς" να κάνουν την αρχή. Όταν την κάνουμε εμείς όλοι, τότε αναγκαστικά και αυτοί.
Καλή και απλή ιδέα. Μένει η εφαρμογή τώρα.
Έχεις δίκιο αλλά πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο -αδύνατον- μια αντίστροφη πορεία. Ο καιρός θα δείξει. Σύντομα πιστεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφήτασσομαι και εγω με το σχολιο του κιτσου
ΑπάντησηΔιαγραφήη πραξη ειναι το θεμα
Χμμμ από όλους εμάς, ναι, μπορεί να αναστηθεί, απ’ τον «καθένα μας χωριστά», μάλλον όχι. Η συλλογική συμπόρευση θέλει οργάνωση και όχι ανεξάρτητη, ασυντόνιστη δράση απ’ τον καθένα, με όποια κριτήρια θεωρεί ο καθένας. Η άποψη ότι ο καθένας μας μπορεί να κάνει την διαφορά δεν είναι τίποτε άλλο από μια έκφραση του εγωιστικού ατομιστικού μοντέλου μέσα απ’ το οποίο μάθαμε να σκεφτόμαστε σήμερα και το οποίο μας έφερε μέχρι εδώ…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι ο καθένας μας πρέπει να σκέφτεται τους άλλους για να αλλάξουν τα πράματα είναι ορθό, αν όμως δεν γίνει συλλογικά, αλλά κινηθεί ως δράση σε ατομικό επίπεδο, τότε τίποτε δεν θα αλλάξει!
και γω τότε θα πάρω ότι μόχει απομείνει από παρέα και συντροφιά,και θα πάω να κατσικωθώ απάνω στον τελευταίο κόκκο άμμου στην παραλία με την όμορφη θάλασσα.
ΑπάντησηΔιαγραφή:|
δ
Βασικό όπλο και εργαλείο είναι το να επενδύσουμε σε σωστές ανθρώπινες σχέσεις... Και υπογράφω βέβαια, αυτό που λέει η Δήμητρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή(ΔΗΜΗΤΡΑΑΑΑΑ!!! Σου έχω κάτι παρέες και κάτι μέρη, απόλυτα εναρμονισμένα με την αγάπη για τούτον τον τόπο...)
;-)
Τι είναι δηλαδή συλλογικότητα; Υπάρχουν συλλογικές κινήσεις; Ή μήπως αποτελούνται από μονάδες που λειτουργούν προς μία κοινή κατεύθυνση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν κάνει τίποτε ο καθένας μας ξεχωριστά, δεν υπάρχει συλλογικότητα ούτε σαν έννοια και φυσικά ούτε σαν πράξη.
Συλλογικές κινήσεις είναι αυτές που τις αποφασίζουν και τις κάνουν κάνουν όλοι μαζί, ταυτόχρονα. Γιατί αν τις κάνει ο καθένας μόνος του, πάντα θα υπάρχουν και "οι άλλοι"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι "οι άλλοι" είναι δυστυχώς πάντα περισσότεροι.
Ναι είναι μονάδες που λειτουργούν προς κοινή κατεύθυνση, αλλά συλλογικά, όχι ατομικά. Ατομικά η κίνηση προσομοιώνει την κίνηση brown ας πούμε. Συλλογικά, η κίνηση δίνει "ροή".
Συμφωνώ με το πικρό σου άρθρο. Δεν καταλαβαίνουμε πιά ούτε που βρισκόμαστε, ούτε ποιοί είμαστε (γιατί πάντα οι Ελληναράδες φταίνε), ούτε τι κάνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη όμως κι αν ξεπου(που)λήσουμε την Ελλάδα στους ξένους, δεν είναι σίγουρο ότι εκείνοι θα την αγαπήσουν και θα θέλουν να τη στηρίζουν εσαεί. Θα γίνουν καρμπόν και σαν και εμάς θα ασχολούνται με τη τσεπούλα μόνο.
Οι αξίες πέθαναν.
ΣΟΦΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήκάνε μόνο γρήγορα τις συστάσεις , γιατί γερνάω.
δ
@demetrat
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε, ρε παλιοψεύτρα που γερνάς!!!!! Εσύ γίνεσαι πιο νέα κάθε μέρα που περνάει!!!!!
Έλα δώθε, και σου έχω πακέτο καλό!! Δεν είμεθα τυχαίοι, κυρία μου!
;-))))))