Παρασκευή 17 Μαρτίου 2006

Σκηνή

Καφετέρια στην οποία συχνάζουν γνωστά (και μη) ρεμάλια της Φωκίωνος.
Τραπεζάκι, καναπές, δύο σκαμπό.
Πρωταγωνιστές δυο φίλοι από αυτούς που έχουν «φάει ψωμί κι αλάτι».

Αυλαία.

- Βαριέσαι;
- Ε;
- Λέω: Βαριέσαι κι εσύ την ζωή σου; Εγώ πάντως την βαριέμαι πολύ.
- Τί εννοείς; Δεν περίμενα αυτή την ερώτηση από εσένα!
- Όλη μέρα τρέχω και δεν φτάνω. Ξυπνάω 6 το πρωί, γυρνάω σπίτι στην καλύτερη των περιπτώσεων 7 το απόγευμα και δεν κάνω τίποτε άλλο από το να χαζολογάω και να κοιμάμαι. Βαρέθηκα. Αισθάνομαι ότι η ζωή δεν έχει νόημα.
- Χα χα. Δεν το περίμενα…
- Έτσι θα είναι πάντα;
- Και χειρότερα μπορώ να σου πω!
- Λες ε; Τί νόημα έχει τότε; Αναρωτιέμαι, καθόμαστε εδώ μία ώρα και δεν έχουμε τίποτε να πούμε. Το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό;
- Φυσικά. Λογικό δεν είναι; Τί να συζητήσουμε; Τι κάνουμε στις δουλειές μας; Αφού το ξέρουμε. Πώς ξαπλώνουμε στον καναπέ; Δεν έχει καμιά σημασία. Τι να συζητήσουμε λοιπόν; Όπως μόνος σου είπες ζούμε ανούσια.
- Δεν θα φτιάξει ποτέ; Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι;
- Κοίτα, έχεις το θάρρος να τα παρατήσεις όλα και να πάμε στην Μαδαγασκάρη, αδιαφορώντας για όλους και για όλα, και να μαζεύουμε μαργαριτάρια; Εκεί να δεις περιπέτεια, καρχαρίες, κύματα, αγωνία για το αν θα βρούμε ή όχι μαργαριτάρι σήμερα και το βράδυ ξάπλα στην παραλία. Τυχοδιωκτισμός στο μέγιστο όμως έτσι;
- Χα, λες; Εγώ πάντως με την γκαντεμιά που έχω θα ψαρεύω μόνο αρβύλες. Τα μαργαριτάρια θα μου τα παίρνεις όλα εσύ! Κάτι σε πιο προσγειωμένο;
- Όντως δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο από ‘σένα.
- Κάποτε είχαμε έναν στόχο. Να πάρουμε το πτυχίο. Μετά εσύ κυνήγησες διδακτορικά, εγώ πάλι χρήματα. Εσύ πέτυχες, εγώ πέτυχα εν μέρει. Πάλι όμως… Τώρα τί; Τί στόχο έχουμε; Γιατί συνεχίζουμε; Όλα αυτά τα κάναμε για να καταλήξουμε να ξυπνάμε, να δουλεύουμε και να γυρνάμε να κοιμόμαστε, χωρίς άλλο νόημα;
- Περνάς κι εσύ το κατώφλι φίλε μου, άργησες αλλά το περνάς.
- Τι εννοείς;
- Ο μόνος τρόπος να βρεις νόημα είναι φυσικά να προχωρήσεις την ζωή σου, να αναπτύξεις νέους στόχους και ενδιαφέροντα.
- Κοίτα, ομολογουμένως δεν με έλκει το να βρω μια ασχολία μόνο και μόνο για να περνάω την ώρα μου. Πάλι στο ίδιο θα καταλήξω μόλις μου περάσει ο αρχικός ενθουσιασμός.
- Θα σου έλεγα τι ασχολία να βρεις, αλλά εσένα ποτέ δεν σου άρεσε η ιδέα ή το να μιλάμε γι΄αυτό…
- Για π… α, κατάλαβα, θα γίνει.
- Δάσκαλε που δίδασκες…!!!
- Α δεν θέλω τέτοια, Έφτασα μέχρι τα 34 πιστός στις αντιλήψεις μου, τώρα πια μπορώ να πω ότι θα το κάνω και όποιος και αν μου πει κάτι θα του πω ότι το κράτησα πάρα πολύ. Τι νομίζεις, μπορεί να λέω διάφορα, αλλά μέσα μου ξέρω κι εγώ ότι ο καιρός περνάει και φεύγει από τα χέρια μας…
- Όντως δεν περίμενα ποτέ να ακούσω κάτι τέτοιο από εσένα… Πάντως τελικά βρήκαμε θέμα συζήτησης!

Αυλαία.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή πράγματα μπορεί να είναι και εντελώς συμπτωματική…

24 σχόλια:

  1. Αν και νωρίς για να βαρεθώ τη ζωή μου, αν μπορούσα να συμβουλέψω κάποιον θα του έλεγα να βρεί κάποια ενδιαφέροντα έστω κι αν αυτά είναι γυμναστική , να κάνει νέες γνωριμίες και φίλους. Θα δώσει ένα χρώμα στη ζωή του. (ή και να κάνει οικογένεια αν δεν έχει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νέος blogger. Περάστε κι από τη σελίδα μου. Κι αν σας αρέσει, θα τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ, αυτό το ennui θα μας φάει, εμάς, που τα έχουμε όλα στη ζωή, και πάλι δεν μας φτάνουν!

    Σημασία έχουν τα πρόσωπα που σε τριγυρίζουν, οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζεσαι τη ζωή, έτσι δεν είναι;
    Αυτοί δεν είναι που δίνουν χρώμα και γεύση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή πράγματα μπορεί να είναι και εντελώς συμπτωματική…
    Aχχχ βρε Καμηλιέρη, Καμηλιέρη. Έχει δίκιο σε αυτά που λέει ο ... 34χρονος "καμμία ομοιότητα" ΑΛΛΑ δεν τα βλέπει όλα ... βλέπει μόνο τα επαγγελματικά!

    μάκια στον "καμμία ομοιότητα"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. σου αφιερωνω ενα τραγουδι του Σπανουδακη που μ' αρεσει πολυ...

    σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα
    χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
    τ' αύριο ονειρευόμουνα

    σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα
    ήρθες πλάι μου και στάθηκες
    έφυγες αλλά δε χάθηκες

    η ζωή περνά και χάνεται, χάνεται
    η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται
    η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται, μάτια μου
    μια στιγμή και μ'αφήνεις μόνο μου
    μια στιγμή και είμαι μόνος μου

    να σε δω και ας τελειώσει ο χρόνος μου
    και ας τελειώσει τώρα ο χρόνος μου

    μάτια μου

    σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα
    όσα πέρασαν δε μείνανε
    και όσα έρχονται δε γίνανε

    σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα
    χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
    τ' αύριο ονειρευόμουνα

    (και ειπαμε το "διδακτορικο".... να ετοιμαζεται παρακαλω...εγω βλεπεις! δινω στοιχεια με την σεσουλα...!!!)

    ;P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. γιατι δεν φαινεται το σχολιο μου, οεο?...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευτυχώς ή δυστυχώς, μετά είκοσι έτη, η συζήτηση θα είναι σχεδόν ίδια.
    Η παραγγελία θα διαφέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αντε ξυπνα! καλημερααα!
    εχουμε και δουλειες να κανουμε!
    "διδακτορικο".... you know?...
    ;P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ντριν....ντριν....
    που ΄σαι?... αφου ξυπνησες, γιατι δεν εισαι εδω?... κανεις καφε? πιασε ενα σκετο! και γρηγορα!
    (παλι δεδομενα με την σεσουλα....μπουχαχαχα!!!)
    ;P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναι αλλά θα είναι διαφορετική. Θα έχει προχωρήσει. Σκέψου να ήταν η ίδια. Με τί σθένος θα είχαν περάσει αυτά τα είκοσι χρόνια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος18/3/06 6:06 μ.μ.

    Έτσι είναι σοφέ μου καμηλοκαβαλάρη... Έχω κάνει αυτή τη συζήτηση με τον κολλητό μου.

    Κρήνη, καφετέριες. Εγώ και ο Κώστας. Ξηροκάρπιο & μπύρα.


    -Κώστα...
    -Ναι, Κώστα...
    -Μαλλλάκα... έτσι θα είμαστε για τα επόμενα δέκα χρόνια να το ξέρεις.
    (sorry, αλλά στη Θεσ/νίκη αυτή τη λέξη την έχουμε σαν το "αδελφε")
    -Λες ε;
    -Ε ναι, μαλάκα, το πολύ πολύ να βρούμε καμια γκόμενα να την παίρνουμε μαζί να μας πρήζει τα παπάρια.
    (Γελάει)
    -Χα, δε ξέρω για σένα εγώ δε θέλω να είμαι έτσι.
    -Είσαι εκτός πραγματικότητοτας τότε. Πες μου, τι θα κάνεις;
    (Σιωπά γιατί κατάλαβε οτι δε μπορεί να απαντήσει)
    -Δε ξέρω.
    -Ε, τότε;
    (Γελά, γιατί πλέον συμμερίζεται τις ιδέες μου)
    -Την κάτσαμε δηλαδή;


    Συγγνώμη & πάλι για τις "βρισιές". Δεν εκφράζουν τον χαρακτήρα μου, απλά είναι η argo της παρέας που χρησιμοποιείται για να δίνει σουρεάλ τόνο στις βαρετές συζητήσεις μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος18/3/06 7:48 μ.μ.

    Συγχωρειστε και τη δικη μου την αργκο, αλλα θελω να δωσω ποιητικη χροια στην απαντηση μου....


    Α. αν βγαλτε εισιτηριο για Μαδαγασκαρη ενδιαφερομαι! Θα παρω και τη Τζενη για να ψαρεψουμε γκομενους.

    Β. ΤΟ νοημα της ζωης ειναι ΕΝΑ. (απλα δε το ξερω).

    Γ. Μετα απο 10 χρονια θα εχω γινει 29 και μισο. Τωρα απλα ειμαι 29.

    Δ. Η ζωη περνα και χανεται....
    Τι διαολο? αντρας ειναι και δε σταματα για οδηγιες?

    Ε. Θελω να γινω γιαγια.....Θελεις να γινεις ο κουμπαρος μου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η ζωή περνά αλλά ΔΕΝ χάνεται!
    Κύκλους κάνει και επιστρέφει!
    Το πού είσαι εσύ και με ποιους τα'χεις καλά, λίγο την αφορά.
    Για άλλα είναι καμωμένη.
    Για τα πολλά σημασία δεν έδωσε.
    Για τα λίγα, πολλά δεν είπε.
    Έχει τα μέτρια να θαυμάζει αναβιώνοντας την μαγιά που τα φούσκωσε και τους έδωσε την πνοή να πετάξουν στους ουρανούς.
    Μην απορείς που δεν σε κοιτάζει.
    Ούτε και εσύ μπορείς.
    Τρέμει ο ένας το βλέμμα του άλλου.
    Κι όμως αγγίζεστε χωρίς ντροπή.

    (άλλα αντ'άλλων, ή σχετικώς σχετικά...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ξυπνατεεεεε! μεσημεριασεεεεε!
    α, ρε ξυπνητηρι κοκορικο που θελετε!!!....
    ;P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Άσε τα παιδιά να χαρούν και μια Κυριακή στο κρεββάτι ;-)

    Καλημερούδια βρε.

    Τα ως άνω δεν με αφορούν. 20 είμαι ακόμα, έχω χρόνο να σκεφτώ τέτοιου είδους λούκια. :-Ρ


    Σας φιλώ καλά μου.
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ε ναι...
    Κυριακή είναι...
    Δύσκολο ν΄ αφήσεις την ζεστή γούνα της αλεπουδίτσας και να σηκωθείς. Τον κόκκορα τον σφάξαμε ούτως ή άλλως γιατί την ενοχλούσε και τον κυνηγούσε όλη την ώρα γύρω γύρω στην αυλή. Άσε που με την γρίπη των πουλερικών δεν ήθελα να ρισκάρω να κολήσει τίποτε το αλεπουδάκι μου....

    Αλλά ρε Βασιλική τί να σου πω...
    Πάλι μέχρι εδώ ακούστηκες και μας ξύπνησες...

    Να σε πώ ρε γιαβρούλι μ', είπες ότι θα βάλεις τον παππού σε εντατική γυμναστική, γιατί δεν ασχολείσδαι μαζί του τα βράδια, ν΄ αφήσεις κι εμάς να ξυπνήσουμε με την ησυχία μας μετά την νυχτερινή βάρδια μας... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος19/3/06 11:09 μ.μ.

    σκέψου ότι ήπιατε μόνο καφέ αν πίνατε και ποτό... ;) πέρα από την πλάκα αυτή είναι η κρίση των 30και φεύγα... που λίγο πολύ όλοι την περνάμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Έχοντας συναντήσει την καμήλα σας στα σχόλια φίλων, αποφάσισα να σας επισκεφθώ. Φόρεσα τα σανδαλάκια μου και το καφτάνι μου, έριξα και μια μαντήλα στο κεφάλι να μη με νταλακιάσει ο ήλιος, πήρα το παγουράκι μου με το νερό και νάμαι!!

    Η έρημός σας, άκρως ενδιαφέρουσα και ποικιλόχρωμη, αγαπητέ Darthiir the Abban, σκοπεύω να την περιπλανηθώ ενδελεχώς.

    Προς το παρόν καταθέτω την εμπειρία μου και τη σοφία μου δια το σημερινόν ποστ σας: Η ζωή είναι πολύ μικρή για να περιμένεις 5 λεπτά, κάθε φορά που λούζεσαι, να δράσει τo conditioner!

    :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος20/3/06 8:56 π.μ.

    ....πολυ βαθυ αυτο το τελευταιο.....


    ......δωστε μου κανα μισαωρο να συνελθω!!!!

    (@composition: Ε Γ Ρ Ψ Ε Σ ! ! ! )...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ε ναι βρε παιδί μου...
    Έχετε κάτι προβλήματα ώρες ώρες κι εσείς... τύφλα να'χει το μεσανατολικό... με τα των 30 και φεύγα (έφυγαααααααααα) θ΄ ασχολείστε τώρα;

    Κατά τ' άλλα compodoll πάρε όποια καμήλα θες απ' το κοπάδι και περιηγήσου ελεύθερα, μην το αναβάλεις :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος20/3/06 7:35 μ.μ.

    Από Λίνκ γνωστού έφτασα εδώ. Αλλά διαφωνώ μωρέ. Η ζωή είναι ΤΕΛΕΙΑ. Τόσα πράγματα με τα οποία μπορείς να την γεμίσεις. Τόσα να μάθεις τόσα να δεις. ΟΚ δεν σου έκατσε να είναι η δουλειά σου το πάθος σου ας πούμε; Και δίνεις εκεί πολλές ώρες από την ημέρα σου. Μπορείς να σκεφτείς κάτι για να την αλλάξεις. Ακόμα και να μη το καταφέρεις αυτή η προσπάθεια σου θα δωσει μια αλλαγή στη καθημερινότητα σου ας πούμε. Καναπές; ΠΟΤΕ. Είσαι κουρασμένος. Ξάπλωσε μια ωρίτσα άντε δυο. Και μετά το βράδυ δικό σου. Γλώσσες. Εκθέσεις. Φωτογραφίες. Ταξίδια. Σινεμά. Άνθρωποι. Χαμόγελα. Δάκρυα. Εικόνες. Όλα σε περιμένουν. Και είσαι νέος. Και είσαι καλά. Και δεν χρειάζεσαι ΤΙΠΟΤΑ άλλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Darth η ζωή είναι εδώ
    και την κυβερνούν οι λέξεις
    που τελειώνουν σε -ο
    τα πρώτα χόμπυ είναι δυό
    "φαγητό" και "κόκό"

    Μετά απο μία 20αετία
    τη ζωή θα κυβερνούν τα ίδια
    - μά την Παναϊα -
    μόνο που θα μειωθεί το "φαγητό"
    και θα αυξηθεί το "κοκό"
    για να κρατήσετε το ηθικό υψηλό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...