Των ημερών

Όταν άκουσες προ ημερών πως η Πορτογαλία δεν θα λάβει μέρος στη γιουροβίζιον λόγω οικονομικής κρίσης σκέφτηκες: Να σοβαροί άνθρωποι, τα χρήματα τα ξοδεύεις στις παράτες όταν τα έχεις περισσευούμενα και για πέταμα. Χτες όμως άκουσες πως μάλλον και η Ελλάδα στο ίδιο μήκος κύματος κινείται φέτος και αναθάρρησες. Επιτέλους χρόνια και χρόνια δεν υπάρχουν χρήματα για την παιδεία, τους καθηγητές, την έρευνα, τα φάρμακα, την υγεία, αλλά η γιουροβίζιον, γιουροβίζιον, πώς θα πήγαινε μπροστά η χώρα άλλωστε χωρίς αυτή;

Καλά, δεν αναθάρρησες και πολύ, αλλά όπως και να ‘χει αν μέσα σε όλα τα προβλήματά της, αποφασίσει τελικά «η Ελλάδα» να συμμετάσχει σε «διαγωνισμούς» τύπου γιουροβίζιον, δεν θα σε χωράει ο τόπος. Αλήθεια, γιατί κόπτονται τόσο πολύ να ιδιωτικοποιήσουν την υγεία και την παιδεία, που στο κάτω-κάτω είναι κοινωνικά αγαθά και δικαιωματικά πρέπει να ανήκουν στην κοινωνική πολιτική, και δεν εξίστανται που η γιουροβίζιον δεν ανήκει στη σφαίρα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας;

Σε πείσμα των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ, ο ΟΗΕ αποφάσισε σήμερα να αναγνωρίσει τρόπον τινά την Παλαιστίνη. Ναι, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα και προφανώς δεν τρέφεις ιδιαίτερη εκτίμηση στον οργανισμό τσιράκι, αλλά ψάχνεις μια θετική είδηση αυτές τις μέρες, και αυτή είναι σίγουρα μια τέτοια. Σε μια άλλη ανάγνωση, η απόφαση μπορεί και να οριοθετεί την αποκαθήλωση των ΗΠΑ από τη θέση του πλανητικού δερβέναγα. Κι από αυτή τη σκοπιά αν το δεις, ευχάριστη είδηση ακούγεται!

Το φθινόπωρο κατηφορίζει σιγά σιγά στο χειμώνα κι ο καιρός ψύχρανε, αν και 20 βαθμοί τέλη Νοέμβρη δεν μπορεί να θεωρηθεί και καμιά σοβαρή ψύχρα. Τα μάλλινα πάντως βγήκαν σε πρώτη θέα. Σιγά σιγά λοιπόν εισέρχεται η χώρα στο χειμώνα της…

Ψωνίζοντας…

Κρέμα γάλακτος. Ψάχνεις το ράφι από την μία άκρη μέχρι την άλλη και η μόνη «ντόπια» φαίνεται να είναι η φαγε. Ντόπια μεν, αλλά μετακόμισε λέει στα εξωτερικά. Η διάθεσή σου να τιμωρήσεις την εταιρία σε έχει αποτρέψει να αγοράσεις τα υπόλοιπα προϊόντα της, όσα λίγα αγόραζες δηλαδή παλιότερα, αλλά από κρέμες… οι υπόλοιπες είναι σαφώς αλλοδαπές και προβληματίζεσαι. Βλέπεις, άμα θέλεις να είσαι σοβαρός επιχειρηματίας κάθεσαι και δουλεύεις στον τόπο σου και φροντίζεις την ανάπτυξη του, αλλά σήμερα όλοι ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη της τσέπης τους και όχι της κοινωνίας και του τόπου τους, ψιλά γράμματα η τοπική ανάπτυξη γι’ αυτούς, αλλά εξ ου και εσύ δεν τρέφεις καμία εκτίμηση και συμπάθεια γι’ αυτούς!
Διάβαζες τις προάλλες πως το βιοτικό επίπεδο των ελλήνων επέστρεψε στα επίπεδα του ’80 – ’88 νομίζεις έλεγε η έρευνα. Απόδειξη έφερνε την ελάττωση της κατανάλωσης των καυσίμων στα επίπεδα εκείνης της εποχής. Προφανώς και αυτό είναι βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, αλλά η έρευνα δεν ήθελε να το καταδείξει!

Σάλος για τις θέσεις εργασίας που χάνονται στον εμπορικό κόσμο και τα λουκέτα στα μαγαζιά. Ε, η αλήθεια είναι πως σε πειράζει για τον οποιοδήποτε χάνει τη δουλειά του, απλά το διαχειριστικό σύστημα δυστυχώς θέλει να μην μοιράζονται τις δουλειές οι άνθρωποι, αλλά να ανταγωνίζονται γι’ αυτές, οπότε άμεση συνέπεια είναι η ανεργία.

Αλλά μισό λεπτό, το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι πως είναι καταναλωτική και πρέπει να γίνει παραγωγική; Αν η κοινωνία περάσει στην παραγωγή από τον καταναλωτισμό, δεν είναι λογικό οι θέσεις εργασίας στον εμπορικό τομέα να ελαττωθούν; Γιατί όλοι κόπτονται για τους άχρηστους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά κανένας ποτέ δεν φώναξε για τους άχρηστους εμπόρους ή τους άχρηστους πωλητές; Δεν είναι το ίδιο παράλογο να κάθονται τρείς τέσσερεις υπάλληλοι στα εκατοντάδες μαγαζάκια με το να κάθονται τρείς τέσσερεις υπάλληλοι στο γραφείο του δημοτικού διαμερίσματος; Μήπως και οι δύο το ίδιο μη-παραγωγικοί δεν είναι;

Οι κοινωνίες μας όμως ταΐζονται καθημερινά με μπόλικα σκουπίδια κι έτσι ανέχονται και τους μη-παραγωγικούς εργαζόμενους, αλλά και τους τυχοδιώκτες, αντιαναπτυξιακούς επιχειρηματίες. Εσύ πάλι ήσουν πάντα υπέρμαχος της τοπικής ανάπτυξης και αυτονόμησης, για ‘σένα η παγκοσμιοποίηση ήταν πνευματικό και όχι υλικό επίτευγμα, αλλά δυστυχώς ο κόσμος που ζεις είναι υλιστικός – εκπαιδεύεται κατάλληλα για να παραμείνει έτσι!

Ψήνεται πόλεμος, να κινηθεί και λίγο το χρήμα ντε!

Γκαστρωμένες ημέρες

Η «επόμενη μέρα» βρίσκει τον Ομπάμα για μία ακόμα φορά στο τιμόνι της Αμερικής. Των ΗΠΑ, συνέχεια προσπαθείς να αποτινάξεις το λάθος, αλλά ξεχνιέσαι. Πριν τέσσερα χρόνια, αν και θεωρούσες θετική την εκλογή Ομπάμα, δεν συμμετείχες στο παγκόσμιο ντελίριο, και αποδείχθηκε πως καλά έκανες. Δεν άλλαξε τίποτε σοβαρό στην πολιτική των ΗΠΑ αυτή την τετραετία, παρέμειναν οι σερίφηδες της υφηλίου.

Όμως ο κόσμος δεν αντέχει άλλες ρεπουμπλικανικές ανοησίες και γι’ αυτό και αυτή τη φορά, χωρίς να περιμένεις κάτι το ιδιαίτερο, θεωρείς θετική έκβαση την διατήρηση των ρεπουμπλικάνων στο παρασκήνιο. Όχι ότι οι δημοκρατικοί δεν σφετερίστηκαν και δεν αιματοκύλησαν τον κόσμο, δεν περιμένεις άλλωστε από τις ΗΠΑ να αλλάξουν μυαλά πριν την τελική τους πτώση, όπως και δεν θα περιμένεις από την επόμενη υπερδύναμη καλύτερη συμπεριφορά, αν δεν αλλάξει πρώτα το ανθρώπινο είδος μυαλά.

Αν και «επόμενη» η ημέρα στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα είναι η «τρέχουσα». Το βράδυ σήμερα η βουλή θα ψηφίσει «δημοκρατικά» τα νέα «τελευταία» μέτρα. Ελπίζεις να μην καεί η Αθήνα, αλλά μόνο η βουλή – εδώ πραγματικά δεν είσαι σίγουρος αν το κάψιμο το εννοείς μεταφορικά ή κυριολεκτικά. Αυτό που πραγματικά ελπίζεις βέβαια είναι να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο και η ελληνική βουλή να δώσει ένα χαστούκι στην ΕΕ, μπας και αρχίσει να σοβαρεύεται και ανακαλέσει από τη μνήμη της τα ανθρωπιστικά ιδεώδη στα οποία θεμελιώθηκε πριν αλλοτριωθεί πλήρως από το φιλελεύθερο καπιταλιστικό ντελίριο που ακολούθησε την προπαγάνδα της απαρχής της προηγούμενης σαρακονταετίας.

Ελπίζεις, αλλά δεν το πιστεύεις κι όλας, γιατί ο πολιτικός κόσμος παραμένει αλλοτριωμένος στη σημερινή ιδεοληψία και ανίκανος να σηκώσει ανάστημα και να δείξει την ανοησία που λαμβάνει χώρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο πρωτίστως αλλά και στον κόσμο ολόκληρο. Θα μου πεις: «μια χούφτα έλληνες θα δείξουν το δρόμο;» Και ίσως και να έχεις δίκιο, αν και η ιστορία έχει δείξει πως οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από χούφτες ανθρώπων.

Όλα αυτά όμως μάλλον είναι αμπελοφιλοσοφίες, γιατί δεν διαβλέπεις σθένος στον πολιτικό κόσμο να σηκώσει κεφάλι. Τουναντίον, μόνο κινδυνολογία και εκφοβιστικά λογύδρια ακούς˙ μια συνεχή προσπάθεια να μην ταρακουνηθεί καν το σύστημα διαχείρισης και εξουσίας. Βλέπεις οι τράπεζες καλοβλέπουν τη σοσιαλιστική πρακτική, αρκεί να εφαρμόζεται γι’ αυτές και μόνο γι’ αυτές. Ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να κινείται με τους νόμους της φιλελεύθερης ζούγκλας.

Ο κόσμος όμως δεν αντέχει για πολύ ακόμα τις ανοησίες του άκρατου φιλελευθερισμού. Υπό αυτή την οπτική γωνία το μήνυμα της ημέρας, από την απέναντι πλευρά του ατλαντικού, είναι ελπιδοφόρο, αν και πολύ φοβάσαι πως η ημέρα δεν θα τελειώσει το ίδιο ελπιδοφόρα, αλλά θα αναδείξει για ακόμα μια φορά την έντονη παρουσία του ολοκληρωτισμού μέσα στο δημοκρατικό μας κόσμο.