Ψωνίζοντας…

Κρέμα γάλακτος. Ψάχνεις το ράφι από την μία άκρη μέχρι την άλλη και η μόνη «ντόπια» φαίνεται να είναι η φαγε. Ντόπια μεν, αλλά μετακόμισε λέει στα εξωτερικά. Η διάθεσή σου να τιμωρήσεις την εταιρία σε έχει αποτρέψει να αγοράσεις τα υπόλοιπα προϊόντα της, όσα λίγα αγόραζες δηλαδή παλιότερα, αλλά από κρέμες… οι υπόλοιπες είναι σαφώς αλλοδαπές και προβληματίζεσαι. Βλέπεις, άμα θέλεις να είσαι σοβαρός επιχειρηματίας κάθεσαι και δουλεύεις στον τόπο σου και φροντίζεις την ανάπτυξη του, αλλά σήμερα όλοι ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη της τσέπης τους και όχι της κοινωνίας και του τόπου τους, ψιλά γράμματα η τοπική ανάπτυξη γι’ αυτούς, αλλά εξ ου και εσύ δεν τρέφεις καμία εκτίμηση και συμπάθεια γι’ αυτούς!
Διάβαζες τις προάλλες πως το βιοτικό επίπεδο των ελλήνων επέστρεψε στα επίπεδα του ’80 – ’88 νομίζεις έλεγε η έρευνα. Απόδειξη έφερνε την ελάττωση της κατανάλωσης των καυσίμων στα επίπεδα εκείνης της εποχής. Προφανώς και αυτό είναι βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, αλλά η έρευνα δεν ήθελε να το καταδείξει!

Σάλος για τις θέσεις εργασίας που χάνονται στον εμπορικό κόσμο και τα λουκέτα στα μαγαζιά. Ε, η αλήθεια είναι πως σε πειράζει για τον οποιοδήποτε χάνει τη δουλειά του, απλά το διαχειριστικό σύστημα δυστυχώς θέλει να μην μοιράζονται τις δουλειές οι άνθρωποι, αλλά να ανταγωνίζονται γι’ αυτές, οπότε άμεση συνέπεια είναι η ανεργία.

Αλλά μισό λεπτό, το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι πως είναι καταναλωτική και πρέπει να γίνει παραγωγική; Αν η κοινωνία περάσει στην παραγωγή από τον καταναλωτισμό, δεν είναι λογικό οι θέσεις εργασίας στον εμπορικό τομέα να ελαττωθούν; Γιατί όλοι κόπτονται για τους άχρηστους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά κανένας ποτέ δεν φώναξε για τους άχρηστους εμπόρους ή τους άχρηστους πωλητές; Δεν είναι το ίδιο παράλογο να κάθονται τρείς τέσσερεις υπάλληλοι στα εκατοντάδες μαγαζάκια με το να κάθονται τρείς τέσσερεις υπάλληλοι στο γραφείο του δημοτικού διαμερίσματος; Μήπως και οι δύο το ίδιο μη-παραγωγικοί δεν είναι;

Οι κοινωνίες μας όμως ταΐζονται καθημερινά με μπόλικα σκουπίδια κι έτσι ανέχονται και τους μη-παραγωγικούς εργαζόμενους, αλλά και τους τυχοδιώκτες, αντιαναπτυξιακούς επιχειρηματίες. Εσύ πάλι ήσουν πάντα υπέρμαχος της τοπικής ανάπτυξης και αυτονόμησης, για ‘σένα η παγκοσμιοποίηση ήταν πνευματικό και όχι υλικό επίτευγμα, αλλά δυστυχώς ο κόσμος που ζεις είναι υλιστικός – εκπαιδεύεται κατάλληλα για να παραμείνει έτσι!

Ψήνεται πόλεμος, να κινηθεί και λίγο το χρήμα ντε!