Γκαστρωμένες ημέρες

Η «επόμενη μέρα» βρίσκει τον Ομπάμα για μία ακόμα φορά στο τιμόνι της Αμερικής. Των ΗΠΑ, συνέχεια προσπαθείς να αποτινάξεις το λάθος, αλλά ξεχνιέσαι. Πριν τέσσερα χρόνια, αν και θεωρούσες θετική την εκλογή Ομπάμα, δεν συμμετείχες στο παγκόσμιο ντελίριο, και αποδείχθηκε πως καλά έκανες. Δεν άλλαξε τίποτε σοβαρό στην πολιτική των ΗΠΑ αυτή την τετραετία, παρέμειναν οι σερίφηδες της υφηλίου.

Όμως ο κόσμος δεν αντέχει άλλες ρεπουμπλικανικές ανοησίες και γι’ αυτό και αυτή τη φορά, χωρίς να περιμένεις κάτι το ιδιαίτερο, θεωρείς θετική έκβαση την διατήρηση των ρεπουμπλικάνων στο παρασκήνιο. Όχι ότι οι δημοκρατικοί δεν σφετερίστηκαν και δεν αιματοκύλησαν τον κόσμο, δεν περιμένεις άλλωστε από τις ΗΠΑ να αλλάξουν μυαλά πριν την τελική τους πτώση, όπως και δεν θα περιμένεις από την επόμενη υπερδύναμη καλύτερη συμπεριφορά, αν δεν αλλάξει πρώτα το ανθρώπινο είδος μυαλά.

Αν και «επόμενη» η ημέρα στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα είναι η «τρέχουσα». Το βράδυ σήμερα η βουλή θα ψηφίσει «δημοκρατικά» τα νέα «τελευταία» μέτρα. Ελπίζεις να μην καεί η Αθήνα, αλλά μόνο η βουλή – εδώ πραγματικά δεν είσαι σίγουρος αν το κάψιμο το εννοείς μεταφορικά ή κυριολεκτικά. Αυτό που πραγματικά ελπίζεις βέβαια είναι να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο και η ελληνική βουλή να δώσει ένα χαστούκι στην ΕΕ, μπας και αρχίσει να σοβαρεύεται και ανακαλέσει από τη μνήμη της τα ανθρωπιστικά ιδεώδη στα οποία θεμελιώθηκε πριν αλλοτριωθεί πλήρως από το φιλελεύθερο καπιταλιστικό ντελίριο που ακολούθησε την προπαγάνδα της απαρχής της προηγούμενης σαρακονταετίας.

Ελπίζεις, αλλά δεν το πιστεύεις κι όλας, γιατί ο πολιτικός κόσμος παραμένει αλλοτριωμένος στη σημερινή ιδεοληψία και ανίκανος να σηκώσει ανάστημα και να δείξει την ανοησία που λαμβάνει χώρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο πρωτίστως αλλά και στον κόσμο ολόκληρο. Θα μου πεις: «μια χούφτα έλληνες θα δείξουν το δρόμο;» Και ίσως και να έχεις δίκιο, αν και η ιστορία έχει δείξει πως οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από χούφτες ανθρώπων.

Όλα αυτά όμως μάλλον είναι αμπελοφιλοσοφίες, γιατί δεν διαβλέπεις σθένος στον πολιτικό κόσμο να σηκώσει κεφάλι. Τουναντίον, μόνο κινδυνολογία και εκφοβιστικά λογύδρια ακούς˙ μια συνεχή προσπάθεια να μην ταρακουνηθεί καν το σύστημα διαχείρισης και εξουσίας. Βλέπεις οι τράπεζες καλοβλέπουν τη σοσιαλιστική πρακτική, αρκεί να εφαρμόζεται γι’ αυτές και μόνο γι’ αυτές. Ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να κινείται με τους νόμους της φιλελεύθερης ζούγκλας.

Ο κόσμος όμως δεν αντέχει για πολύ ακόμα τις ανοησίες του άκρατου φιλελευθερισμού. Υπό αυτή την οπτική γωνία το μήνυμα της ημέρας, από την απέναντι πλευρά του ατλαντικού, είναι ελπιδοφόρο, αν και πολύ φοβάσαι πως η ημέρα δεν θα τελειώσει το ίδιο ελπιδοφόρα, αλλά θα αναδείξει για ακόμα μια φορά την έντονη παρουσία του ολοκληρωτισμού μέσα στο δημοκρατικό μας κόσμο.