Της Παναγίας

Μεγάλη η χάρη της. «Ευχές Κ. Παπούλια για απαλλαγή του λαού από τα βάρη του» διαβάζεις. Μεγάλη και αυτού η χάρη, όποιος βαριέται να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινάει! Μέρες που είναι άλλωστε, σύσσωμη η πολιτική ηγεσία εύχεται το τέλος των δινών… που η ίδια έφερε και συνεχίζει να επιφέρει ακάθεκτη στον λαό και τον τόπο.

Δεν ξέρεις πώς εκφράζεται με αριθμούς το ντελίριο της αυξημένης τουριστικής κίνησης, και αν ήξερες, δεν έχεις τους αντίστοιχους περσινούς, προπέρσινους και αντιπαραπροπέρσινους και δε συμμαζεύεται αριθμούς για να κάνεις συγκρίσεις. Αυτό που βλέπεις όμως είναι πως, ναι, δεν είναι άδεια η παραλία, αλλά το κομφούζιο που γινόταν αυτή τη μέρα (και τις παραπλήσιες) στο δρόμο μπροστά από το σπίτι σας απουσιάζει. Για την ακρίβεια, με βάση όσα βίωνες κάποτε, θα έπρεπε να το χαρακτηρίσεις ερημιά!

Και ειλικρινά πια, όλες αυτές οι ευχές και τα βαρύγδουπα λόγια, μαζί με όλες αυτές τις φανφαρολογίες του σαξές στόρι και τις αναλύσεις των οικονομολόγων για την σωστή πορεία και την ανάκαμψη που πρόκειται να έρθει, τις έχεις βαρεθεί. Στον κόσμο τους ζουν άλλωστε όλοι, και οι μεν, και οι δε, σε έναν κόσμο που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα.

Και αλήθεια, τα έχεις τόσο σιχαθεί, που τουλάχιστον για καλοκαίρι είπες να απέχεις, αλλά ο τραγελαφικός ευχητήριος τίτλος δεν μπόρεσε παρά να σε τζινίσει λίγο να σαρκάσεις τους πεφωτισμένους ηγέτες και γνώστες. Έχει χτυπήσει και η ζέστη κόκκινο και ψάχνεις να ξεδώσεις κάπως, δεν έχεις και κλιματιστικό στη σοφίτα – και με τις ευχές του Παπούλια σίγουρα δε θα αποκτήσεις ούτως ή άλλως – βρήκες το πληκτρολόγιο πρόσφορο να σαρκάσεις…