Απολογισμοί και προετοιμασίες!

Τρίγωνα κάλαντα φέτος λίγα. Δύο παρέες. Άντε και η μικρούλα της οικογενείας, αυτή δεν πιάνεται, θα περνούσε ούτως ή άλλως. Καλά, υπάρχουν και μικρότερα, αλλά αυτά δεν μπορούν «να τα πουν ακόμα»!

Χριστούγεννα με πολλά τραπέζια. Πολλαπλά. Εις διπλούν, ανά ημέρα, με διάλειμμα στο ενδιάμεσο για να ξεκουραστεί «η σιαγόνα». Και πάνω που τελείωσαν τα οικογενειακά, μπήκαν σφήνα και τα «φιλικά», στο εντελώς αναπάντεχο και απροετοίμαστο. «Για καφέ ήταν το πρόγραμμα, ναι, αλλά μιας και περάσατε απ’ το σπίτι μας!»…

Ξεκίνησε και η προετοιμασία του πρωτοχρονιάτικου. Για τα «σόγια»! Τελικά μεγάλος ο αριθμός προσκεκλημένων, πενήντα νοματαίοι, και δε λογαριάζονται όσοι μένουν σε άλλη πόλη! Εμ, μεγάλα τα σόγια. Να κάτι που θα είναι διαφορετικό μάλλον στην επόμενη γενιά. Άλλο οι οικογένειες των πέντε παιδιών, άλλο αυτές με ένα, άντε με το ζόρι δύο…

Άντε να κάνεις τώρα «χωροταξικό» για να χωρέσουν οι πενήντα! Όλοι οι καλοί χωράνε, αυτό είναι σίγουρο, άλλωστε, στις δόξες του το σπίτι είχε δεχτεί εξήντα πέντε; Κάπου τόσους. Να υπάρχει και τζόγος δηλαδή γιατί η οικογένεια έχει δυναμική να αυγατίσει! Και «το σπίτι» πρόθεση να ξαναζήσει δόξες!
Το κόστος βέβαια βγήκε «ολίγον» υψηλό. Έφτασε ήδη το μισθό ενός της «γενιάς των επτακοσίων». Δηλαδή, με τα νέα δεδομένα, ένας μισθός δεν θα φτάνει ε; Δύο οι αναγνώσεις, αλλά επειδή η «σπάταλη ανάγνωση» δεν είναι η σωστή, μάλλον δύσκολα και απογοητευτικά τα πράματα για το έτος που έρχεται…

Ε καλά τώρα, πενήντα άτομα είναι αυτά, χώρια που μετά τη λήξη του οικογενειακού συμποσίου θα παρελάσουν και οι φίλοι και γνωστοί, οπότε πρέπει να ληφθεί πρόνοια και για τα δικά τους στομάχ… εεεε, μάτια! Τελικά το πενήντα είναι φειδωλή εκτίμηση!

Τα δώρα πάντως θα αγοραστούν σήμερα. Εξόρμηση στα βιβλιοπωλεία, ή όπου αλλού χρειάζεται. Ευτυχώς που όλοι, λίγο ή πολύ έχουν δηλώσει τις ανάγκες τους. Μικρή τσάντα ώμου για επισκέψεις, να ελαττωθεί και το βάρος στην μέση, ασύρματο ακουστικό για κινητό, ε κι ένα κόσμημα για να κοσμεί τον λαιμό, κρεμάμενο στο στέρνο, πάνω από το κατακόκκινο έξωμο φόρεμα… Αυτά πάλι δεν είχαν μπει στο λογαριασμό! Ξεφύγαμε…

Κι έχουμε και μαγείρεμα να κάνουμε. Ευτυχώς που στην οικογένεια δουλεύει πάρα πολύ η «ανάθεση αρμοδιοτήτων»!

Μέσα σ’ όλ’ αυτά μας θυμήθηκαν και οι εκδότες. Μα καλά, αυτοί οι άνθρωποι γιορτές δεν κάνουν; Χριστουγεννιάτικα θυμήθηκαν να ζητήσουν κρίση για υπό δημοσίευση άρθρο; Και όχι τίποτε άλλο, οι συγγραφείς είναι πάλι κινέζοι! Άντε να καταλάβεις τι λένε… Καιρό πάντως είχε να έρθει τέτοια πρόσκληση, εξ ου και ανοίχτηκε το γράμμα. Εν καιρώ εορτών η μόνη αλληλογραφία που ανοίγει είναι αυτή των φίλων και των φυντανιών· για διασκέδαση των πρώτων και για συμβουλές των δεύτερων, διότι συμβουλές στα παιδιά δεν μπορείς ν’ αρνηθείς! Κατά τα άλλα, οι δουλειές μπορούν να περιμένουν, γιορτινές μέρες είναι, σειρά έχουν άλλα! Ες αύριο «τα σπουδαία»! Ή μάλλον, μετά από καμιά δεκαριά μέρες! Τώρα σειρά έχουν σοβαρότερα θέματα και προς διεκπεραίωση, αλλά και προς διερώτηση:
Άραγε μεθαύριο θα περάσουν περισσότερα παιδιά για κάλαντα;
Άραγε θα περάσει κανένας να πει κάλαντα των Θεοφανείων;
Τηλέφωνο, οι φίλοι είναι έτοιμοι, ώρα για εξόρμηση…

Καλημέρα!

Παραμονή

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Ο καιρός τελικά δεν μας έκανε τη χάρη να είναι χριστουγεννιάτικος. Το δέντρο στολισμένο αλλά παράταιρο, έξω ήλιος και ζέστη. Ο κολλητός, τουρίστας στην Αυστραλία φέτος, έχει περισσότερες πιθανότητες για χιόνι απ’ ότι ακούγεται!
Ήρθε λέει παγωμένος αέρας από τον νότιο πόλο και θα έχουν χιονιά, αντί να γιορτάσουν ως είθισται στην παραλία. Εμείς όμως κάπως έτσι φαίνεται θα το γιορτάσουμε! Με ήλιο άντε και λίγη βροχή που όλο την ακούμε, αλλά δεν τη βλέπουμε!
Αρχίζουν από αύριο τα οικογενειακά τραπέζια. Περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά, περισσότεροι εορτάζοντες· θα φάααμε, θα πιούουμε, και το μόνο σίγουρο είναι πως νηστικοί δεν θα κοιμηθούμε. Κάτι σε βαρυστομαχιασμένους και ολίγον τι από μεθυσμένους μας βλέπω.
Αυτή τη χρονιά θα γιορτάσουμε με όλη μας την καρδιά και θα ευχηθούμε με ελπίδα για ένα ζεστό και τυχερό μέλλον, γεμάτο από υγεία και χαρούμενες οικογενειακές στιγμές και χαμόγελα. Σε μας αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Χρόνια πολλά και καλά!

Πατροπαράδοτοι εισαγωγείς

«Απ’ ότι φαίνεται φέτος οι καταναλωτές θα πάρουν αρνάκι και κατσικάκι αφού η πατροπαράδοτη γαλοπούλα είναι ακριβή» αναφέρει ο δημοσιογράφος στο ρεπορτάζ για τη Βαρβάκειο αγορά. Πολύ ενδιαφέρουσα είδηση. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως στην Ελλάδα πατροπαράδοτο είναι το αρνάκι. Έρμε έλληνα, εισαγόμενε, με αυτή την νοοτροπία σου μάλλον δεν έχει ελπίδες να ορθοποδήσει η χώρα σου…

Τα στερνά

Οι μέρες προχωρούν γοργά, προς τις γιορτές, προς την επόμενη δόση, προς την επόμενη απεργία, προς τις εξετάσεις… Πάντα υπάρχει κάτι προς…
Η διάθεση έχει αρχίσει να στερεύει. Ο θυμός φαίνεται ότι αρχίζει να κυριεύει ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. Λογικό, αφού το θράσος αρχίζει να περισσεύει. Οι πολιτικοί φαίνεται να ζουν στον «δικό τους» κόσμο, το ίδιο και οι οικονομολόγοι· φαίνεται πως αδυνατούν ν’ αντιληφθούν ότι διαλύονται οικογένειες και σπιτικά, βλέπουν μόνο αριθμούς. Και άντε, οι της Ευρώπης να πει κανείς πως αδιαφορούν για τους κατοίκους (ο όρος πολίτες εσκεμμένα αποφεύγεται) των άλλων χωρών, αλλά οι πολιτικοί της κάθε χώρας, δημοκρατικά εκλεγμένοι πολιτικοί, με πιό σκεπτικό και ποια νομιμοποίηση αδιαφορούν για τους κατοίκους της χώρας τους;
Δίκαια; Άδικα; Δεν έχει σημασία, όταν διαλύεται ένα σπιτικό διαλύεται βίαια. Φταίνε και οι νοικοκύρηδες. Οι νυκοκυραίοι! Ίσως. Αλλά όπως και να το κάνεις, μέσα στον κόσμο που ζούσαν, τις υποσχέσεις που έλαβαν και τις συνθήκες που εγκαθίδρυσαν οι πολιτικοί και λοιποί θεσμοί, «δραστηριοποιήθηκαν» και έχτισαν το σπιτικό αυτό. Το να διαλύεται με το «έτσι θέλω» είναι μεμπτό, κατακριτέο. Άλλωστε οι πολιτικοί υπάρχουν για να εφαρμόζουν τις λύσεις με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετούν τους κατοίκους της χώρας τους. Η διάλυση οικογενειών με κανέναν τρόπο δεν εξυπηρετεί την κοινωνία που τους εξέλεξε.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό οι πράξεις βίας είναι αναμενόμενες. Πράξεις βίας απέναντι στον πολιτικό κόσμο, όχι προσωποποιημένες. Ίσως και απέναντι στον δημοσιογραφικό. Τρομοκρατούν την κοινωνία με τα λόγια και τα νομοθετήματά τους καθημερινά. Το να φοβούνται κι αυτοί λίγο δεν είναι ιδιαίτερα κακό στο σημείο αυτό, αναμενόμενο είναι. Αποτέλεσμα των δικών τους δράσεων είναι οι πράξεις βίας εναντίων τους. Όχι ότι η βία είναι θεμιτός δρόμος, τις περισσότερες φορές είναι «το τελευταίο καταφύγιο του ανίκανου». Αλλά το «ανίκανος» δεν έχει να κάνει μόνο με την ανυπαρξία «εσωτερικών» δυνατοτήτων. Πολλές φορές η ανικανότητα επιβάλλεται εξωγενώς. Και τότε η βία αποτελεί τη μόνη διέξοδο. Άραγε αρμόζει να περιμένει κανείς την ύστατη στιγμή, ή μήπως καλύτερα θα είναι να αντιδράσει νωρίτερα;
Μέσα σε αυτό το κοινωνικό σκηνικό αναταραχής έρχονται οι γιορτές που σηματοδοτούν την αλλαγή της χρονιάς, τη γέννηση της νέας, γιορτές χαράς, ελπίδας και προσμονής, γύρω από οικογενειακά τραπέζια. Για όσες οικογένειες δεν διαλύθηκαν ακόμα. Δέντρο δεν θα στηθεί φέτος. Να μην μπει κανείς στον πειρασμό να αναρωτηθεί ποιά πρωτεύουσα έχει το ψηλότερο! Ούτε να μπει στον πειρασμό να το κάψει! Μια αίσθηση πως όλη αυτή η ιστορία βέβαια αφορά κατά μεγάλο μέρος και σε μια «ψυχροπολεμική διένεξη» μεταξύ του απερχόμενου και του ερχόμενου δημάρχου πλανάται στην ατμόσφαιρα, αλλά καλύτερα να μην συνομωσιολογούμε!
Ο εμπορικός κόσμος συνεχίζει να παραπονιέται για την ελάττωση της κατανάλωσης, αλλά εν τέλει αυτό είναι το μόνο θετικό της «κρίσης». Η υπερκατανάλωση που επεβλήθη ως αναγκαία και μάστιζε τόσα χρόνια την κοινωνία είναι καιρός να εγκαταλειφτεί ως «μοντέλο ανάπτυξης». Καιρός να ασχοληθεί ο κόσμος με πιο προσοδοφόρες ασχολίες και να μοιραστεί τις εργασίες αντί να σπαταλάει τη ζωή του δουλεύοντας και καταναλώνοντας άσκοπα. Όνειρα θερινής νυκτός στην ξαπλώστρα πλάι στο νυχτολούλουδο. Η αδράνεια του συστήματος είναι τόσο μεγάλη που δύσκολα αλλάζει αυτή η κατάσταση. Άλλωστε οι έμποροι, με νύχια και με δόντια απαιτούν «μέτρα» ενίσχυσης της κατανάλωσης, και δυστυχώς οι κυβερνήσεις υποκύπτουν. Διαλύουν οικογένειες και ενισχύουν την κατανάλωση, αντί να προστατέψουν οικογένειες και να αφήσουν το παρωχημένο πρότυπο ανάπτυξης να χαθεί στη λήθη.
Έτσι προβλέπεται να φύγει το έτος αυτό, ένα έτος που έφερε πολλά θετικά αλλά και πολλά αρνητικά συναισθήματα. ‘Ένα έτος που θα είχε όλε τα φόντα να λέγεται σωτήριο, αλλά με τόσα αρνητικά στην πολιτική και κοινωνική ζωή δεν δύναται να λάβει αυτόν το χαρακτηρισμό.

Εβδομάδα εργασιακών

Πώς γίνεται όμως πάντα να βάλλονται οι εργαζόμενοι; Αυτοί αποτελούν μόνιμα τη μήτρα του κακού. Βέβαια, εδώ πλέον αντί να θέλει δουλειά πολλή για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει λεφτά πολλά, όσοι προσφέρουν την εργασία λοιπόν δεν είναι να τυγχάνουν τόσου σεβασμού, όσου όσοι προσφέρουν λεφτά!
Οι εργαζόμενοι λοιπόν βάλλονται από παντού. Ενώ οι επιχειρηματίες είναι οι αθώες περιστερές που πλήττονται συνέχεια από τους εργαζόμενους. Το γεγονός πως οι επιχειρηματίες είναι «οι κρατικοδίαιτοι» που απομυζούν επιδοτήσεις, που δεν κάνουν ούτε ένα αναπτυξιακό ή ερευνητικό έργο για λογαριασμό τους, αλλά η μόνη έννοια τους είναι πώς να πάρουν νέες επιδοτήσεις, να συμπιέσουν τους μισθούς και να αυξήσουν την εργασία των εργαζομένων απλά δεν τυγχάνει να είναι πρόβλημα. «Έτσι είναι τα πράγματα». Θεωρείται φυσιολογικό, εξ ου και το θράσος που περισσεύει μεταξύ των αλητών του συνδικαλιστικού φορέα τους. Ε ναι, ο ΣΕΒ συνδικαλιστικός φορέας είναι που λυμαίνεται και αυτός το ελληνικό κράτος με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο κατηγορεί τους υπόλοιπους συνδικαλιστές. Ψιλά γράμματα.
Κι έτσι, τη νύφη για μια φορά θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Εύκολα θύματα πλέον. Δεμένοι στα δάνεια και την καλοζωία δεν σφίγγουν το ζωνάρι για να διεκδικήσουν δικαιοσύνη. Υπόκεινται στους εκβιασμούς των επιχειρηματιών, και εξαναγκάζονται να το σφίγγουν σιγά σιγά και εκ των υστέρων για να μην χάσουν τα ψίχουλα που περισσεύουν. Ξέχασαν πλέον πως γίνονται οι διεκδικήσεις. «Εκπολιτίστηκαν» από την καλοπέραση. Οι επιχειρηματίες, ηθικοί αυτουργοί της κατάντια της Ελλάδας, θα παραμείνουν για μια ακόμα φορά στο απυρόβλητο, υποκρινόμενοι επιτυχώς τα θύματα των υπαλλήλων, δημόσιων και ιδιωτικών.

Χιονιάς!

Ο καιρός, χιονιάς! Μέχρι χτες με το πουκαμισάκι, σήμερα χωρίς πουλόβερ και παλτό δεν βγαίνεις από το σπίτι. Εδώ στο βουνό τουλάχιστον. Από τους δεκαοκτώ, σε μια μέρα στους οκτώ. Τέτοια απότομη υποβάθμιση ούτε η ελληνική οικονομία! Με τέτοιες θερμοκρασιακές πτώσεις αισθάνεσαι πως οι διεθνείς «οίκοι αξιολόγησης» (οίκοι είναι, αλλά όχι αξιολόγησης, αλλιώς θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται) είναι πολύ επιεικείς με τη χώρα!

Αξιολόγηση… πόσο μεγάλη κουβέντα, πόσο παράλογη κουβέντα, αλλά αυτά δεν είναι της παρούσης. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι σχεδόν έτοιμο, και ο καιρός προσπαθεί να διορθώσει τα σπασμένα, αφού έφτασε μέσα Δεκέμβρη για να μπορέσει να αισθανθεί κανείς χειμώνα. Στο δέρμα, γιατί αρκετοί αισθάνονται μια βαρυχειμωνιά, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τον καιρό.

Αν χιονίσει κι όλας, και προσφέρει έτσι όλο το Χριστουγεννιάτικο πακετάκι, θα ξεφύγει λίγο ο κόσμος από την αναμπουμπούλα. Θα χρειαστεί άλλωστε τότε να κινηθεί και με λίγο χαμηλότερους ρυθμούς, σε πείσμα όσων προσπαθούν να επιβάλλουν αυξημένους! Άλλωστε για φέτος προετοιμάζεται για μια ακόμα φορά, χρόνια μετά την τελευταία, μεγάλη μάζωξη και στο σπίτι, πέρα από αυτές στων συγγενών!
Ο καιρός να πάει μόνο καλά…
Άντε λοιπόν, καλό χειμώνα, μιας και σήμερα μπορούμε να το πούμε και να το εννοούμε, όχι απλά να το ευχόμαστε τύπεις και άκαιρα!

Ανακαλύψεις

Πράσινα ανθρωπάκια δεν βρέθηκαν. Προς μεγάλη απογοήτευση όσων ανήκουν στην σφαίρα της δημοσιογραφικής σόουμπίζ, οι οποίοι θα το χαιρόταν να έχουν να παρουσιάσουν και τα τερτίπια των πράσινων επωνύμων δίπλα σε αυτά των επωνύμων. Άσε που και τα ριάλιτι σόουζ θα έπαιρναν άλλη διάσταση, αυξάνοντας την οικονομική πίτα των καναλιών.
Αλλά δυστυχώς η φύση, για μια ακόμα φορά απογοήτευσε τους ματαιόδοξους ανθρώπους. Αλήθεια, γιατί «ανθρωπάκια»; Το πράσινα είναι κατανοητό. Ένας οργανισμός που έχει ακολουθήσει ένα εντελώς διαφορετικό εξελικτικό μονοπάτι έχει πάρα πολύ μεγάλες πιθανότητες να έχει κάποιο χρώμα διάφορο του σομόν, του μαύρου ή του ωχρού. Το να έχει ανθρώπινη όψη είναι μάλλον απίθανο. Για να έχει τεχνολογία το μόνο κοινό σημείο που ίσως θα έχει με τον άνθρωπο θα είναι ο αντίχειρας στην απόληξη ενός τουλάχιστον άκρου του, αλλά και αυτό δεν είναι κάτι το δεδομένο. Πόσο μάλλον η ανθρώπινη όψη.

Το σημαντικότερο όμως που πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό μετά από αυτή την ανακάλυψη είναι πως ένας οργανισμός μπορεί όχι μόνο να έχει διαφορετική όψη και φυσιολογία, κάτι που ο άνθρωπος το γνωρίζει επειδή ισχύει στον κόσμο γύρω του, αλλά ακόμα και τα δομικά χαρακτηριστικά του μπορεί να είναι διαφορετικά. Μπορεί, άκουσον άκουσον, να έχει και δηλητήριο στο σώμα του, κάτι που ακόμα και η επιστημονική κοινότητα σε μεγάλο βαθμό, που θεωρητικά διαθέτει το πιο ανοιχτό πνεύμα, δεν θεωρούσε δυνατό.
Το σημαντικότερο που υποδηλώνει η ανακάλυψη αυτή είναι πως ο κόσμος γύρω μας δεν είναι δεδομένος. Αποτελεί ένα χαστούκι σε όσους θεωρούν πως «έτσι είναι» τα πράγματα. Θα έπρεπε να αποτελέσει σίγουρα πηγή έμπνευσης για όσα ισχύουν στην ανθρώπινη κοινωνία και για τις λύσεις που δίνονται στα προβλήματά της, προβλήματα που δημιουργούνται από καταστάσεις «δημιουργήματα» και όχι φυσικές αιτίες. Αλλά η αδράνεια του ανθρώπινου μυαλού είναι πολύ μεγάλη και δυστυχώς αδυνατεί να διακρίνει κάτι έξω από τα τετριμμένα. Εδώ ο περισσότερος κόσμος αδυνατεί να κατανοήσει πως το μεγαλύτερο μέρος των μηχανημάτων που χρησιμοποιούνται στη γη, είτε δεν δουλεύουν, είτε δεν έχουν την ίδια αποδοτικότητα στο διάστημα, μα… λόγω διαφορετικής βαρυτικής επιτάχυνσης και δύναμης φυσικά! Μένει με το στόμα ανοικτό όταν μαθαίνει πως τα εργαλεία της ανθρωπότητας πρέπει να σχεδιαστούν εκ νέου για να δουλέψουν κάπου αλλού πέραν μιας περιορισμένης λωρίδας γύρω από την επιφάνεια της γης! Προφανώς λοιπόν και το ότι ένας οργανισμός μπορεί να έχει αρσενικό «στις φλέβες» του αποτελεί μυθοπλασία, ενώ το ότι η κοινωνία μπορεί να δομηθεί και να δουλέψει και αλλιώς αποτελεί φυσικά μια ουτοπία για τον μέσο άνθρωπο του σήμερα.
Ένα είναι σίγουρο: ένας εξωγήινος πολιτισμός όχι μόνο θα απαρτίζεται από όντα εντελώς διαφορετικά από τον άνθρωπο, αλλά πιθανότατα θα έχει υιοθετήσει διαφορετικές ηθικές αξίες και διαχειριστικά σχήματα. Και πιθανότατα, αν η ανθρωπότητα συνεχίσει να έχει παρωπίδες στον τρόπο με τον οποίο υιοθετεί διαχειριστικά σχήματα, ο πόλεμος ανάμεσα στα είδη θα είναι αναπόφευκτος. Στην περίπτωση δε, που και οι εξωγήινοι θα παρουσιάζουν την ίδια παρωπιδική συμπεριφορά…