Μνήμη για περισυλλογή

Λοιπόν που λες Ατόσσα, κρίμα που ο πιτσιρικάς έζησε τόσα χρόνια πριν. Σήμερα θα μπορούσε να ήταν νικητής, μιας και ο λαός τούτος έπαψε να το έχει αμέτι μουχαμέτι να μην ονομάζεται υπήκοος κανενός ανδρός.

Βέβαια, η πολιτική ηγεσία, παραμένοντας προσκολλημένη στην παράδοση, συνεχίζει να ευαγγελίζεται πως ο λαός τούτος είναι ο ίδιος που τα έβγαλε πέρα στις κακουχίες του προηγούμενου αιώνα, και ακόμα παραπίσω, και θα τα ξαναβγάλει. Όμως τον προέτρεψε να υποκύψει στο όνομα μιας υπόσχεσης για διατήρηση της βολής του. Στρουθοκαμηλισμοί, μιας και η βολή έχει ήδη χαθεί.

Η πολιτική ηγεσία, προσποιούμενη την πολιτεία ολόκληρη, γιόρτασε και γιορτάζει μόνη της, απομακρυσμένη από τους πολίτες, φοβούμενη «μην αμαυρωθεί η ημέρα μνήμης». Λες και οι φόροι τιμής αποτίονται με θεατρινισμούς και με την τέλεση τελετουργικών, και όχι επειδή η κοινωνία θέλει να θυμάται και να ευχαριστεί. Και μην ψάξεις να βρεις τί και πόσα θυμάται, γιατί μπορεί να τα μπερδέψεις που ο Κολοκοτρώνης και ο Μεταξάς κέρδισαν τη μάχη στα στενά των Θερμοπυλών!

Κι αν και θα συμφωνήσεις πως σωστό και πρέπον είναι να μην αμαυρώνονται οι εκδηλώσεις μνήμης, θα έπρεπε να σταθείς όμως και να αναρωτηθείς γιατί αυτός ο λαός αντί να αποτίσει τιμές πετάει γιαούρτια και βρίζει την ηγεσία του.

Μια ηγεσία που συνεχίζει να ευαγγελίζεται έναν λαό παρόμοιο με αυτόν που στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ορθοπόδησε, ξεχνά όμως συστηματικά πως οι πολιτικοί του προηγούμενου αιώνα δώριζαν τις περιουσίες τους στην κοινωνία και οι πλούσιοι γινόταν ευεργέτες της, και δεν μετέφεραν τα χρήματά τους στην Ελβετία, ούτε τα έκαναν επενδύσεις στην Αμερική ή στα Καϋμάν.

Άλλες εποχές τότε θα μου πεις, οι άνθρωποι τότε είχαν συνανθρώπους, είχαν εκκλησία του δήμου, είχαν ιδέες, είχαν πατρίδα, σήμερα έχουν μόνο χρήματα και επιχειρήσεις. Κι απλά ελπίζουν να υπάρχουν ακόμα υπολείμματα του τότε λαού μπας και σωθούν τα τομάρια τους και αυξηθούν και οι περιουσίες τους.

Θρίλερ…

… οι διαπραγματεύσεις και η εκταμίευση της επόμενης δόσης. Τουλάχιστον έτσι παρουσιάζεται, γιατί πέραν του ότι, όπως και να το κάνεις, έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική και πνευματική υγεία των ελλήνων – πουλάει άλλωστε αυτό, μάλλον περί ιλαροτραγωδίας πρόκειται. Με πολύ χαμηλού επιπέδου συντελεστές και άχρωμους κομπάρσους.

Η ελληνική κυβέρνηση πάντως φέρει τεράστιες ευθύνες. Εντάξει, «οι ξένοι» την δουλεύουν ψιλό γαζί – έχουν βρει τον τρόπο να διασκεδάζουν την υπόλοιπη υφήλιο ταλαιπωρώντας «τους αδύναμους έλληνες», όλοι μας άλλωστε κάποτε, μικροί όντας, ταλαιπωρήσαμε κάποια αδύναμα έντομα προς τέρψιν μας, αυτή όμως γιατί δεν φροντίζει να έχει τα κότσια να τους κλείσει την πόρτα στα μούτρα;

Δύο χρόνια, και βάλε, κάθε σεζόν ανεβαίνει το ίδιο έργο στην πολιτικοοικονομική σκηνή, και δύο χρόνια αναλώνονται στις «διαπραγματεύσεις». Πόσο καλύτερα θα ήταν άραγε τα πράγματα αν δύο χρόνια προσπαθούσαν να βάλουν τάξη και να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγεία; Τότε όμως δεν θα έπαιζαν ιλαροτραγωδία και μάλλον τα προσόντα τους δεν ανταποκρίνονται για υψηλότερου επιπέδου έργα.

Όταν η δημοκρατία ευτελίζεται σε απλή «καλποεναλλαγή» και οι πολιτικοί δεν είναι τίποτε άλλο από ανδρείκελα δεν έχεις να περιμένεις και τίποτε παραπάνω από το να γίνεσαι πειραματόζωο. Σε τέτοιες συνθήκες βρίσκουν εύκολα χώμα να αναπτυχθούν ανόητοι που θεωρούν τον καπιταλισμό ωφέλιμο για τη γιαγιά της διπλανής πόρτας και εγκληματίες που αναλαμβάνουν να αποφασίσουν για το καλό ολόκληρων εθνών. Σύγχρονοι πνευματικοί μαϊντανοί και οι δύο φατρίες, ανίκανοι να κατανοήσουν την ανθρώπινη κοινωνία και την έννοια της δημοκρατίας…

Στο αναμεταξύ, η οικονομική θεωρία προστάζει ως απόλυτος μονάρχης, δήθεν επιστημονικά τεκμηριωμένη ωσάν και τη βαρύτητα που τυραννά τη φύση, ενώ οι οικονομολόγοι ξεχνούν συστηματικά πως ανάπτυξη σημαίνει να ανακαλύπτεις το αεροπλάνο ή το διαστημόπλοιο για να υπερνικάς τη βαρύτητα. «Θεοκρατική» επιστημοσύνη θα μου πεις! Αυτό είναι το πραγματικό θρίλερ του σήμερα.