Εκπαιδευτικά σεμινάρια «Πρότυπος Παιδεία»

Είναι μερικές φορές που κουράζεσαι αφάνταστα, ακόμα κι αν ξοδέψεις λιγότερο από μία ώρα με κάποιον μαθητή. Υπάρχουν πάλι φορές που μπορεί να κάθεσαι με τις ώρες μαζί με κάποιον άλλο, πάνω από τα βιβλία του, και να μην αισθάνεσαι ίχνος κούρασης, ούτε να καταλαβαίνεις πως περνά η ώρα. Η διαφορά όμως δεν είναι σε εσένα, αλλά στον μαθητή. Ο πρώτος βλέπεις όχι απλά δεν γνωρίζει, αλλά αρνείται να γνωρίσει. Η δεύτερη πάλι κάθεται με τις ώρες και λύνει, γράφει, σβήνει, ξαναγράφει…

Είναι ίσως που την έχεις πάρει από μικρή, ανιψιά γαρ, και την βάζεις κάθε βδομάδα να λύνει καμιά πενηνταριά ασκήσεις και «έχει ήδη μπει στο κόλπο». Όσο παρατηρείς όμως άλλους μαθητές, τόσο βλέπεις πως το γράψιμο και κατ’ επέκταση η μάθηση εκλείπει όλο και περισσότερο από τη μαθητιώσα νεολαία. Και πώς να μάθει αλήθεια κάποιος, άμα δεν γράψει και δεν παιδευτεί επάνω σε όσα του διδάσκονται; Πώς να πάρει το μυαλό τις κατάλληλες στροφές και να αρχίσει να λικνίζεται στους χορούς της γνώσης;

Θυμάσαι που κάποτε, εσείς ως μαθητές, τρέματε την ημέρα που ο δάσκαλος θα ζητούσε να δει το τετράδιο εργασιών σας, να ελέγξει αν έχετε κάνει όλες τις ασκήσεις που σας βάζει στο σπίτι. Ε σήμερα οι περισσότεροι μαθητές δεν έχουν καν τέτοιο τετράδιο. Σιγά και μη λύσουν ασκήσεις άλλωστε, και μόνο η ιδέα ότι ξέρουν πώς να τις κάνουν αρκεί. Άλλωστε έχουν τόσα πολλά να ασχοληθούν, φέισμπουκ (πραγματική μάστιγα σήμερα), παιγνίδια, κινητά, τηλεοπτικές σειρές, δραστηριότητες και άλλα πολλά…  Είναι κι αυτά τα ρημαδιασμένα τα τάμπλετς που έχουν εξορίσει το χαρτί και το μολύβι από την ζωή σας… Εδώ έχετε ξεχάσει πού αγοράζουν τετράδια – που και πού σας το θυμίζει το τζάμπο: τα τετράδια φυτρώνουν κάτω από ροζ ελεφαντάκια!

Αναρωτήθηκες αν αυτό συμβαίνει στα δημόσια σχολεία, μιας και τριγύρω όλοι το μόνο που κάνουν καθημερινά είναι να απαξιώνουν κάθε τι το δημόσιο, αλλά ανακάλυψες πως η νοοτροπία των ιδιωτικών δεν διαφέρει και πολύ, υπάρχει μάλιστα ένα που οι μαθητές αφήνουν υποχρεωτικά τα βιβλία τους εκεί! Μην κάνουν το λάθος και διαβάσουν κάτι στο σπίτι δηλαδή!

Θυμάσαι πάλι κάποιον που σου είχε ομολογήσει πως στη ζωή του έχει διαβάσει μόνο τρία βιβλία! Και μετά παραξενεύονται οι γνωστοί και φίλοι σου που αγωνιάς για την ποιότητα της κοινωνίας του αύριο και αναρωτιούνται γιατί είσαι τόσο σίγουρος πως ο τροχός μελλοντικά θα ξαναανακαλυφθεί…

Μάλλον η κοινωνία σας έχει ξεχάσει εντελώς πως η λέξη εκπαίδευση εμπεριέχει το συνθετικό «παιδεύω». Εξ ου και την έχει μετατρέψει σε απλό επιμορφωτικό σεμινάριο. Δεν είναι παράξενο μετά που στον εικοστό πρώτο αιώνα πεθαίνουν άνθρωποι στον ύπνο τους από δηλητηρίαση με μονοξείδιο. Ας μην κοροϊδευόμαστε, στα σεμινάρια οι περισσότεροι πάνε για γνωριμίες και όχι για να μάθουν κάτι καινούργιο.

Είναι πάντως κάτι φορές που μετά από ένα τέταρτο είσαι πραγματικό ψυχολογικό ράκος…