Υπομονή

Ο υδράργυρος ανεβαίνει επικίνδυνα. Προχτές ήταν η πρώτη μέρα που τα τζιτζίκια τραγουδούσαν τη νύχτα συγχορδία με τους γρύλος. Χτες πάλι σιώπησαν, αν και η ζέστη φαινόταν μεγαλύτερη. Μάλλον όμως δεν ήταν, αλλά είναι και αυτή η καταραμένη υγρασία που κάνει το κορμί να αισθάνεται τη θερμοκρασία τέσσερις με πέντε βαθμούς παραπάνω. Η πρόγνωση πάντως για χτες έλεγε τριάντα ένα πραγματική, τριάντα έξι αισθητή. Κι ο καύσωνας δεν ήρθε ακόμα;

Πήρε το αυτί σου κάτι για πυρκαγιές. Εκλογές μυρίζουν τ’ αποκαΐδια θα έλεγες. Σύνηθες φαινόμενο, όταν προμηνύονται εκλογές, οι πυρκαγιές τρέχουν να τις προϋπαντήσουν. Θα μπορούσες να πεις, όπως πριν κάμποσα χρόνια, πως ο αντωνάκης δεν θα δοκιμάσει καν να καταθέσει προϋπολογισμό, αλλά τώρα υπάρχουν και αστάθμητοι παύλα εξωτερικοί παράγοντες, ισχυρότεροι του στρατηγού ανέμου, οπότε κάποια φόρμουλα μπορεί και να βρεθεί να τεντωθεί το λάστιχο τόσο που από Οκτώβρη να φτάσει Μάη. Για παραπάνω το βλέπεις να σπάει. Προφήτης δεν είσαι, ναι, αλλά μέχρι στιγμής οι εκτιμήσεις σου έχουν βγει σωστές εδώ και δεκαετία τουλάχιστον! Κάτσε όμως πρώτα να μετρήσουν τα κουκιά οι βόρειοι, και μετά βλέπουν και οι νότιοι…

Στο αναμεταξύ, κι ενώ οι «εφιάλτες» επικρατούν  στην μιντιακή σκηνή (τελικά ο άνθρωπος τρέφεται από το άγχος και την αγωνία, τόσο, που του τα ταΐζουν σε υπερπερίσσειες πλέον), οι πολίτες, αφού για ακόμα μία φορά παρακολούθησαν στους τηλεοπτικούς δέκτες τους τούς «κυρίους» να υπογράφουν μία ακόμη συμφωνία μείωσης τιμών, περιμένουν εναγωνίως δύο μερούλες, για να ξεχυθούν στα εστιατόρια και τα καφέ με το ειδικό γαλάζιο σηματάκι και τον λογαριασμό οκτώ τοις εκατό (8%) χαμηλότερο!

Υπομονή, την Πέμπτη τελειώνουν τα προβλήματα της χώρας!

Με χρυσά πιρούνια!

Αναστέναξε από ανακούφιση το πανελλήνιο. Με αλαλαγμούς χαράς ο πολυχρονεμένος βεζίρης ανακοίνωσε πως του επετράπη να ελαττώσει το φι-πι-α στην εστίαση. Χαρωπά τα πλήθη ετοιμάζονται να προστρέξουν σε καφετέριες και εστιατόρια να γευτούν τις πολυπόθητες λιχουδιές που είχαν στερηθεί εδώ και διετίας.

Ποιος κοροϊδεύει ποιόν τώρα; Περιμένεις δηλαδή να ελαττωθεί η τιμή του (ούτως ή άλλως υπερτιμημένου) καφέ; Ή τα τιμολόγια των εστιατορίων; Στη χώρα που λίγο πριν τις εκπτώσεις οι τιμές εκτινάσσονται, για να επανέλθουν στα πρότερα επίπεδα ύστερα από τα κραυγαλέα  ποσοστά σκόντου που υποτίθεται πως γίνονται; Γιατί όπως και να το κάνουμε, ένα τεράστιο -50%, ή ακόμα και -70% χειραγωγεί τέλεια τον υπερκαταναλωτικό εγκέφαλο των ανθρώπων του σήμερα!

Άσε που δηλαδή αυτό ακριβώς ήταν το πρόβλημα των ελλήνων. Οι τιμές στα εστιατόρια και τα καφέ! Βέβαια, θα μου πεις, δεν έχεις που δεν έχεις δουλειά, να μην κάθεσαι κλεισμένος και στους τέσσερεις τοίχους, να έχεις μια διέξοδο!

Και αλήθεια, γιατί ο πρωθυπουργός μας βγαίνει να αναγγείλει «την προσωπική του επιτυχία» στη μείωση του φι-πι-α, και δεν βγαίνει να αναγγείλει και την προσωπική του επιτυχία στην απόλυση μερικών χιλιάδων ανθρώπων; Θα μου πεις, δεν είναι εύπεπτη είδηση η δεύτερη, φέρνει οδυρμούς, όχι αλαλαγμούς! Και μιας και η επικοινωνιακή χειραγώγηση είναι το παν στις μέρες μας, γιατί να χάσει την ευκαιρία να κρεμάσει κάτω από το πλατύ του χαμόγελο ένα -10%; Σκόντο είναι αυτό, τί!

Και με την έμμεση προτροπή να αναγράφεται και η αντίστοιχη ένδειξη στην απόδειξη, το σκόντο θα εντυπωθεί καλά στον εγκέφαλο των «πολιτών», οι οποίοι θα τρέξουν να ξαναγοράσουν Σαμαρά στην εξουσία! Ενώ καρτελάκι με ένα -10%, ή -20% για την ακρίβεια, στους εργαζομένους, ε δεν θα το εκλάμβανε ο κόσμος ακριβώς σαν σκόντο. Άντε μετά να ξαναψωνίσει από το μαγαζάκι του Αντωνάκη…

Το σόου θα κλείσει με την έλευση του εντολέα του έλληνα βεζίρη, ο οποίος θα περιοδεύσει για να επιθεωρήσει τα κυβερνητικά κλιμάκια της επαρχίας της Ελλάδος, σε μια προσπάθεια να αμβλύνει τις αντιδράσεις και τη δυσφορία που νοιώθουν οι κάτοικοι έχοντας την μπότα του στο λαιμό τους. Θα μου πεις: ας πρόσεχαν τι φίλους κάνουν, και δίκαιο θα έχεις, αλλά να, όλοι μικροαστοί είναι που περιμένουν να γλύψουν ένα κοκαλάκι από την άρχουσα τάξη, πώς να ψηφίσουν αλλιώς και πώς να προσεταιριστούν άλλους από τους φίλους των ανωτέρων κλιμακίων;

Η οποία άρχουσα τάξη παρεμπιπτόντως παίζει πολύ θέατρο πλέον κάθε που μιλάει για τα συμφέροντά της, τις προσδοκίες της και τις ανάγκες της, λες και είναι ίδιες και ταυτόσημες με του συνόλου. Τόσο που αναρωτιέσαι πως και δεν έχει μαζευτεί ακόμα όλος ο πληθυσμός να τους τη στήσει στη γωνία με τομάτες και γιαούρτια. Αλλά είπαμε, δαγκώνεις το χέρι που περιμένεις να σε ταΐσει; Το ‘χουν πιάσει το νόημα εδώ και δεκαετίες οι φύλαρχοι!

Θέμα οπτικής...

Η επιστροφή στο «κλεινόν άστυ», έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, αποκάλυψε λίγες ακόμα «ασχήμιες» για τον πάνω όροφο, αλλά και την πόλη. Εντάξει, μπορεί να γίνεσαι υπερβολικός με το θόρυβο, αν και θέμα οπτικής δεν  είναι; Και όχι απλά οπτικής, αλλά όταν ο κόσμος έχει συνηθίσει στο συνεχές βουητό, το θεωρεί λογικό να υπάρχει και εσένα, ίσως, παράλογο, αλλά έτσι είναι, ή μήπως ανάποδα;

Γεγονός πάντως είναι πως τόσα χρόνια στους κατώτερους ορόφους δεν είχες αντιληφθεί πόσο ισχυρός είναι ο αχός της πόλης. Εδώ και τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια που περνούσαν ακριβώς έξω από το δρόμο σας, ακούγονταν πιο «σιγανά» στον προστατευμένο κάτω όροφο. Τώρα όμως είναι λες και είσαι εκτεθειμένος από παντού στα πυρά των τροχοφόρων και κάθε είδους συσκευών που λειτουργούν στο λεκανοπέδιο, οι οποίες σαδιστικά σε μαστιγώνουν με τις άναρθρες κραυγές τους.

Ειδικά μετά την ηρεμία του κήπου σας στα Ιόνιο η ηχορύπανση της πόλης ακούγεται σαδιστική στ’ αυτιά σου. Θα συνηθίσεις, θα μου πεις, και θα έχεις δίκιο, αλλά και θα δυσκολευτείς, και μπορεί και να μην συνηθίσεις και εντελώς, μιας και αδυνατείς να κοιμηθείς με παράθυρο ανοιχτό – την άκρα του τάφου σιωπή την προτιμάς, μόνο οι γρύλοι και οι γάτες του κήπου δε σε πειράζουν – αλλά το ερώτημα παραμένει: φυσιολογικό είναι το να συνηθίσεις, ή το φυσιολογικό θα ήταν να πάψει να λειτουργεί όλος αυτός ο συρφετός των μηχανών;

Θέμα οπτικής, θα μου πεις… και θα ξαναρχίσουμε από την αρχή, γιατί το πραγματικό ερώτημα είναι μέχρι που η «οπτική» γίνεται να συνδυαστεί και να «συνδιαλεχθεί» με το φυσιολογικό και τη φύση…

Στο αναμεταξύ είχατε και μουσαφίρηδες από την τρόικα απ’ ότι άκουσες. Συνεχίζουν απτόητοι το καταστροφικό τους έργο επί της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας (και περιβάλλοντος εδώ που τα λέμε) και αναρωτιέσαι ώρες-ώρες κατά πόσο αυτοί οι χαρτογιακάδες έχουν ακούσει ποτέ τους περί αειφορίας και πυλώνων της – μην απαντήσεις, ακαδημαϊκή είναι η ερώτηση, το ξέρεις πως ούτε ξυστά δεν έχει περάσει από πάνω τους η πληροφορία τόσο μονοδιάστατα σκεπτόμενοι που είναι.

Και πριν μου πεις πως είναι και πάλι «θέμα οπτικής», σε παραπέμπω ανωτέρω…