Πάει καιρός, κοντεύει χρόνος.

Από τότε που άλλαξε η μουσική υπόκρουση, έτσι, για συμπαράσταση, γιατί ψυχολογικά ταίριαζε. Όμως στην πράξη, απλά έγινε συνήθεια, λες και περνά ποτέ από την σκέψη. Περνάει δηλαδή, αλλά σπάνια. Κάθε φορά που έρχεται, μια θλίψη γεμίζει τις αισθήσεις. Γι’ αυτούς που έμειναν και θυμούνται. Καιρός να γυρίσουμε λοιπόν στα παλιά. Ελπίζοντας να ηρεμήσουν, ειδικά τώρα που ενεφανίσθη «ο δεύτερος».

Και πόσα δεν άλλαξαν μέσα σε αυτό το χρόνο. Άλλα γεμίζοντας με διάθεση την ψυχή, άλλα στερώντας τις ευχάριστες εξορμήσεις, ειδικά προς τη νυφούλα. Πέρασαν τόσοι μήνες και όσες φορές και αν προγραμματίστηκε, τελικά ταξίδι προς το Ιόνιο δεν έγινε. Σχεδόν αδύνατος κάθε προγραμματισμός. Μέχρι και η Πασχαλιάτικη εξόρμηση υπό αμφισβήτηση τίθεται πλέον. Σκούρα τα πράγματα.

Η γύρω κατάσταση τα κάνει ακόμα πιο μελανά. Με όλες αυτές τις αλλαγές και ανακατατάξεις, φταίει και λίγο η ανοργανωσιά και η κακή διοίκηση, η διοίκηση άλλωστε ποτέ δεν ήταν το φόρτε αυτής της χώρας, εξ ου και το καράβι εξόκειλε, τα πράγματα δυσκολεύουν μήνα με το μήνα, μέρα με τη μέρα, ακόμα και ώρα με την ώρα. Όχι ότι δεν ήταν φανερό εδώ και χρόνο τουλάχιστον ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν. Κάτσε να δεις που κάπου τον Μάιο του 2009, ενώ υποστήριζες σθεναρά ότι ο Κωστάκης θα λακίσει πριν καταθέσει προϋπολογισμό, όλοι κορόιδευαν. Μα ήταν τόσο φανερό… Αν έβαζες βέβαια το μυαλό να σκεφτεί λιγάκι…

Τί σημασία έχει όμως το παρελθόν; Στην πράξη μακάρι να μην είχες δίκιο, αλλά… Και τώρα θυσιάζονται άνθρωποι και ζωές για να ικανοποιηθούν ανώτερες του ανθρώπου έννοιες. Προφανώς, αλλιώς δεν έχει νόημα μια ανθρώπινη θυσία αν δεν γίνεται για κάτι ανώτερο. Όπως μια ιδέα ας πούμε…

Κι αφού κάναμε την καθαριότητα «ελαστική δαπάνη», αφού μετατρέψαμε και τα φάρμακα σε «ελαστική δαπάνη», τώρα μετατρέπουμε την εργασία σε «ελαστική δαπάνη». Στην τελική είναι ακριβό να ζεις, αντιοικονομικό. Λογικότατο, καταναλώνεις πόρους και συνεπώς ελαττώνεις τα κέρδη! Και μιας και δουλεύαμε για την ψυχή της μάνας μας, τώρα θα δουλέψουμε και τσάμπα μπας και επιστρέψει η κερδοφορία. Η ζωή άλλωστε πωλείται εδώ και χρόνια, δεν είναι διόλου παράξενο αυτό.

Αυτό πάλι που δεν γίνεται να μπορείς μια φορά να πεις ότι σου πήγαν όλα πρίμα, αλλά κάτι πρέπει να πηγαίνει εντελώς χάλια, για να ισοσταθμίσει κάτι που δημιούργησε υπερβολική ανάταση, ποιος νόμος το λέει;