Ξανασφίγγουν οι ζέστες!

Πάνω που δρόσισε λιγάκι, επέστρεψε η ζέστη, επέστρεψαν όμως και τα αυτοκίνητα στην τσιμεντούπολη. Αυτό από την μία είναι κακό γιατί δεν βρίσκεις θέση να παρκάρεις για μια γρήγορη δουλειά που χρειάζεσαι και που φυσικά αδυνατείς να κάνεις με τη συγκοινωνία. Είναι όμως καλό γιατί οι άδειοι δρόμοι του προηγούμενου μήνα ήταν πολύ επικίνδυνοι, δυο-τρεις φορές «τό ‘σωσες»  γιατί είχες πολύ πιο τεταμένη την προσοχή απ’ ότι συνήθως, η μία περίπτωση μάλιστα παραλίγο να αποβεί και μοιραία. Η πόλη το καλοκαίρι είναι επικίνδυνη.

Στο ασφαλιστικό ταμείο τα πράγματα ήταν υποτονικά, ήσουν ο μόνος στην ουρά, εκεί που συνήθως πρέπει να περιμένεις πάνω από ώρα! Η βεβαίωση απώλειας που έγινε στην αστυνομία εδόθη, για να ικανοποιηθεί η κακώς εννοούμενη και παράλογη πλευρά της ελληνικής γραφειοκρατίας και για να καλύψουν τα οπίσθιά τους οι υπάλληλοι που δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν λόγω της κακής οργάνωσης και της πλήρους έλλειψης οργανογράμματος και πυραμιδωτής δομής ευθύνης του ελληνικού δημοσίου. Όλα καλά όμως, μέσα σε 6 λεπτά είχες ξεμπερδέψει και κρατούσες στο χέρι το καινούργιο συνταγολόγιο. Τώρα είσαι σίγουρος πως εντός των επόμενων ημερών θα βρεις κατά τύχη το χαμένο, το οποίο επί τρείς συναπτές ημέρες δεν ανακάλυπτες παρότι έκανες ανάκατο το σπίτι, αλλά κατά τις έρευνες βρήκες ένα μυθιστόρημα το οποίο έψαχνες την προηγούμενη εβδομάδα και πάλι είχες κάνει ανάκατο το σπίτι αλλά δεν έβρισκες με τίποτε, αν και ανακάλυψες τότε μια ξεχασμένη μελανοταινία – και πάει λέγοντας...!

Πάντως, όταν πήγες στο αστυνομικό τμήμα να δηλώσεις την απώλεια, με δισταγμό ξεκίνησες προειδοποιώντας: «μη γελάσετε, αλλά από το ταμείο μου... μπλαμπλαμπλα…». Ε δε γέλασαν, δεν ήσουν ο πρώτος, αν και ο νέος του φυλακίου της πύλης υποστήριξε πως ήσουν ο πρώτος που πήγες γι’ αυτό το σκοπό.

Το καλοκαιράκι σιγά σιγά αποχωρεί, αν και με τις ζέστες που είχατε ο επερχόμενος χειμώνας πιθανότατα θα είναι σχετικά ζεστός κατά το μεγαλύτερο μέρος του. Η ταλαιπωρία του πατέρα καλά κρατεί, αλλά μιας και βρίσκεται σε ύφεση, ίσως και προς ίαση, αλλά μετά από έξι μήνες περιπέτειας σκέφτεσαι πως αν από τώρα μέχρι το Δεκέμβρη δεν εμφανιστεί τίποτε καινούργιο, κατά το Μάρτη του επόμενου μπορεί και να αρχίσεις να πιστεύεις πως για την ώρα ξεμπερδέψατε˙ μιας και βρίσκεστε σε υφεσιακή φάση λοιπόν, ίσως θα καταφέρεις να κάνεις μια ολιγοήμερα επίσκεψη στο Ιόνιο, έτσι για να ξεφύγεις λίγο από την τυράννια της τσιμεντούπολης και να κάνεις και μερικές δουλειές και να διεκπεραιώσεις μερικές υποχρεώσεις που εκκρεμούν εκεί. Μπας και ξελασπώσεις από εκεί δηλαδής, γιατί από την ελληνική οικονομική και εργασιακή πολιτική χαΐρι δεν βλέπεις…