Τρομολαγνεία

Για πολλοστή φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ποια ιστορία; Μα αυτή των δηλώσεων. Όχι, δεν είναι ότι τρέφεις συμπάθεια στην τρομοκρατία, αλλά δεν τρέφεις επίσης καμία συμπάθεια σε όλη αυτή την παραφιλολογία της «καταδίκης της». Η βία φέρνει βία, και όπως ακριβώς η τρομοκρατία δεν είναι θεμιτή, ούτε η βία που την προκαλεί είναι θεμιτή. Άλλωστε, ο ελληνικός λαός βρίσκεται εδώ που βρίσκεται γιατί φρόντισαν τα «λόμπι της εξουσίας» να βρεθεί εδώ. Όχι εκούσια, ακούσια προφανώς, αλλά από μέρους τους δεν είδατε ούτε καν μια «ανάληψης ευθύνης».

Για την ακρίβεια, «η δημοκρατία κινδυνεύει» περισσότερο από την ανοχή ανθρώπων σαν τον Παπακωνσταντίνου, που έχει το θράσος να περιφέρει τους ανόητους και παράλογους λόγους του στο κοινοβούλιο, προσβάλλοντας κάθε ανθρώπινη νοημοσύνη, και από ένα «πολιτικό σύστημα» που «τσακώνεται για το πάπλωμα», παρά από τους τρομοκράτες, που στην τελική δεν τους συμπαθεί ιδιαίτερα ο κόσμος. Για την ακρίβεια, τύποι σαν τον πρώην τσάρο της οικονομίας και μετέπειτα της ανάπτυξης, και θέσεις και λόγοι σαν αυτούς που εκφέρει, είναι ακριβώς οι λόγοι που μπορεί κάποιος να αρχίσει να βλέπει με συμπάθεια τους τρομοκράτες.

Όχι, η δημοκρατία κινδυνεύει κυρίως από τους πολίτες που δεν μετέχουν σε αυτή, παρά μόνο την ημέρα που ψηφίζουν, κι αν, από τους πολιτικούς που αντί να ασκούν πολιτική επαγγέλλονται διαχείριση της εξουσίας και της πολιτείας προς όφελος της οικονομικής ελιτ αλλά και των ιδίων, από την ίδια την οικονομική ελιτ που χειραγωγεί το σύνολο της πολιτείας προς όφελός της, και τελευταία από τους τρομοκράτες ή από αυτούς που δεν «καταδικάζουν απερίφραστα τη βία».

Στην τελική, όλοι μόνο στα λόγια την καταδικάζουν. Για να μην λογαριάσει κανείς τη βία που έχει ασκήσει το οικονομικοπολιτικό κατεστημένο στην ελληνική κοινωνία την τελευταία διετία, «για το καλό της». Κάπου εκεί άλλωστε χάνονται τα όρια και αρχίζει να μπερδεύεται ο κόσμος ως προς το ποιος είναι τρομοκράτης και ποιος είναι δημοκράτης. Όχι, η τρομοκρατία δεν είναι καλό πράμα, είσαι σίγουρος γι’ αυτό. Είναι τόσο κακή, όσο κακός είναι και ο χειρισμός της ελληνικής κοινωνίας μέσω του φόβου τα τελευταία δυο-τρία χρόνια. Εξ ου και οι πομπώδεις φράσεις των πολιτικών δεν σε συγκινούν καθόλου, αλλά αντιθέτως εμετική αΐδια σου προκαλούν, αφού κανείς τους δεν καταδίκασε την τρομολαγνεία που χύνεται καθημερινά και δηλητηριάζει την ελληνική κοινωνία, ούτε την βία των απολύσεων, της ανεργίας και της οικονομικής ανέχειας στην οποία την έχουν οδηγήσει με τις ίδιες τους τις πράξεις.

Η ιστορία όμως της παραφιλολογίας θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται για να προστατευτεί το «δημοκρατικό» οικονομικοπολιτικό κατεστημένο και να μεταφέρει όλο το βάρος και την ευθύνη στην πλάτη των ειλώτων και των δουλοπαροίκων. Άλλωστε ποτέ δεν πίστεψες πως αποκαταστάθηκε η δημοκρατία σε τούτο τον τόπο, ή καπου αλλού. Με φεουδαρχίες ή μοναρχίες κυβερνάται ο κόσμος, όπως και αν τις βαφτίζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες. Και τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας θα συνεχίσουν να δυναμιτίζονται από όσους με έπαρση περιφέρονται στα κανάλια και καταδικάζουν απερίφραστα την τρομοκρατία.