Φεγγαρολουσμένη

Η πανσέληνος σκαρφαλώνει στον ουρανό πάνω από τον κόλπο της νυφούλας. Το φώς ακόμα αρκετό και ο βράχος με τον Άι Νικόλα φαίνεται καθαρά στη μέση του πελάγου. Η υγρασία πάλι σας τσάκισε τις τελευταίες μέρες. Ακόμα και η μικρή δυσανασχέτησε και το κλιματιστικό πήρε μπροστά να κατευνάσει τη δυσχέρεια. Μεγαλώσαμε, τριών μηνών πια και χτες το βράδυ απολαύσαμε το άπλετο σεληνόφωτο πάνω από τον κήπο με τα δέντρα μας! Λουστήκαμε και αλληλοκοιταχτήκαμε στο ασημένιο φως του φεγγαριού πριν κοιμηθούμε.

Ο καιρός περνά γοργά εδώ στο Ιόνιο, αλλά και οι σελίδες γεμίζουν αρκετά πιο εύκολα. Μπήκες πλέον σ’ αυτό που ονομάζεις «τελευταίο για την ώρα κεφάλαιο», και ελπίζεις το τέλος του καλοκαιριού να βρει το μυθιστόρημα τελειωμένο. Με τη λέξη «συνεχίζεται» φαρδιά πλατιά από κάτω, κι ύστερα πού, ποιος να το ξέρει τάχα; Βλέπεις, ανάλογα την έμπνευση, τη διάθεση και τις υποχρεώσεις που πιθανόν προκύψουν. Ιδέες διαθέτεις πάντως, καί σενάριο. Δεν μπορείς να πεις όμως, πήρε καιρό, δεν το πας και γρήγορα, και αν λάβεις υπ’ όψη τα χρόνια που το είχες παρατήσει αναρωτιέσαι πώς και δεν μπαγιάτεψε η ιστορία!

Η αλήθεια είναι πάντως πως με τα διάφορα προβλήματα που είχαν προκύψει βρίσκεις απόλυτα λογική την απουσία διάθεσης όλον εκείνο τον καιρό. Θα μου πεις τώρα πως δεν έχεις προβλήματα σήμερα; Ναι, ακόμα ταλαιπωρείστε οικογενειακώς από εκείνες τις ατυχείς επεμβάσεις, και πολλές φορές φαίνεται πως τα πράγματα πάνε άσχημα, αλλά τελικά τα προβλήματα κάνουν κύκλους. Αυτό το φθινόπωρο πάντως φαίνεται πως θα μπείτε σε μια τελευταία περιπέτεια, μπας και γλυτώσετε, αλλά όπως λέει (τώρα τελευταία) ο θυμόσοφος λαός, αν σου κάτσει… την έκατσες!

Ο ασημόχρυσος δίσκος σκαρφαλώνει και το χρώμα τ’ ουρανού σκουραίνει, μαζί και της θάλασσας. Μαζί πάνε αυτά. Σιγά σιγά εμφανίζεται και το λαμπύρισμα του πελάγους κάτω απ’ το σεληνόφωτο. Ήλπιζες σε ένα παγωμένο ποτήρι κρασί, σε ένα απ’ τα μπαράκια τα σκαρφαλωμένα προς το κάστρο, που τα μπαλκόνια και οι αυλές τους αγναντεύουν το πέλαγο, αλλά φαίνεται πως η πριγκηπέσα δεν θα σας δώσει την ευκαιρία. Ας είναι, και το μπαλκόνι σου καλό είναι, το κρασί μόνο λείπει και το ευχάριστο κοσμοπολίτικο περιβάλλον που μια στο τόσο επιζητάς.

Και η νύχτα προχωρά…

ΝΕΡΙΤ

Αλήθεια, ποιος σκέφτηκε ένα τόσο αντιπαθές το αρκτικόλεξο; Καλύτερα να κλείσει πριν ακόμα ανοίξει, γιατί από το όνομα και μόνο προμηνύεται αποτυχία. Φαντάσου, μπορεί η ΕΡΤ να είχε μηδενικό ακροατήριο, αλλά ποιος θα πει ποτέ «παρακολούθησα τη ΝΕΡΙΤ»; Κανένας, θα προτιμήσει να αλλάξει κανάλι για να μην τον σνομπάρουν!

Αλήθεια, η ΕΡΤ μπορεί όντως να ήταν γεμάτη σκάνδαλα, ένας τίτλος και μια πρωθυπουργική δήλωση δεν αποτελούν απτές αποδείξεις, αλλά ποιο υπουργείο δεν είναι γεμάτο σκάνδαλα και γιατί δεν βάζουν λουκέτο σε όλα τα υπουργεία; Να τα ξαναδημιουργήσουν την επομένη με λίγα άτομα, και φυσικά με οργανόγραμμα και περιγεγραμμένες θέσεις ευθύνης, και μετά βλέπουμε για τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα; Και ποιός εγγυάται τώρα που έκλεισε η ΕΡΤ, ότι τα οκτακόσια άτομα προσωπικό της ΝΕΡΙΤ δεν θα είναι οι κολλητοί των κυβερνώντων σε αναλογία 3 προς 1 προς 1;

Και αλήθεια είναι πως η ΕΡΤ είχε πολύ περιορισμένο ακροατήριο, αλλά είχε πολύ καλύτερο πρόγραμμα απ’ όλα τα υπόλοιπα κανάλια και αποτελεί όνειδος για την ελληνική τηλεοπτική σκηνή να εκπέμπουν μόνο τα σκουπίδια των ιδιωτικών καναλιών. Θα σου πει ο καλοθελητής ότι την ΕΡΤ την πληρώνει με χαράτσι στο λογαριασμό της ΔΕΗ (και δεν την βλέπει). Κακώς κάκιστα. Και που δεν την βλέπει, αλλά και που την πληρώνει με χαράτσι στο λογαριασμό της ΔΕΗ. Αλλά ο εν λόγω καλοθελητής έχει αναρωτηθεί τί χαράτσι πληρώνει σε κάθε προϊόν που αγοράζει ώστε να διαφημίζεται αυτό στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς; Και μάλιστα χωρίς καν να μπορεί να επέμβει στη λειτουργία τους! (Όχι πως επενέβαινε στην ΕΡΤ, αλλά θεωρητικά…)

Αλήθεια, πόσο πιο φθηνή και όμορφη θα ήταν η ζωή μας χωρίς τις διαφημιστικές καμπάνιες; Εδώ είναι που, ενώ δεν είσαι κάποιος υπέρμαχος των κρατικών μονοπωλίων, καλοβλέπεις ένα τέτοιο αν θα έκοβε κάθετα τη διαφήμιση από τον αέρα…

Προφανώς η ΕΡΤ χρειαζόταν κάποια εξυγίανση, όπως και το υπόλοιπο δημόσιο της Ελλάδας, αλλά οι απολυταρχικές κινήσεις του τύπου αυτού και οι στρουθοκαμηλισμοί των συγκυβερνητικών λακέδων σου τη δίνουν στα νεύρα. Δεν μπορείς να παραγνωρίσεις βέβαια πως με την κίνηση αυτή εκπληρώθηκε η απαίτηση απολύσεων μέχρι τον Ιούλιο και ταυτόχρονα, σε συνδυασμό με την απεργία των δημοσιογράφων, κανείς δεν μαθαίνει τίποτε για την αγία τρόικα. Κι ακόμα δεν ξεκίνησαν τα μπάνια του λαού! Νωρίς άρχισε φέτος η θερινή ραστώνη! Κυβερνητική κίνηση ματ!

Κάποιοι κηφήνες θα απολυθούν, αν και πιστεύεις ακράδαντα ότι είναι οι μόνοι που δεν θα χαθούν, κάμποσα παιδιά θα χάσουν τη δουλειά τους, κάμποσες οικογένειες θα χάσουν ένα σημαντικό εισόδημα και η οικονομική ζωή θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο, αλλά οι μεγαλοκαρχαρίες του δυσκίνητου δημόσιου θα παραμείνουν στις καρέκλες τους στα υπουργεία. Θα χαθεί μία ακόμα δημόσια ασφαλιστική δικλείδα, μιας και το δημόσιο θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η ασφαλιστική δικλείδα απέναντι στις ιδιωτικές κερδοσκοπικές υπερβολές, αλλά αυτό είναι προς όφελος των ολίγων στα ανώτερα στρώματα. Θα σπάσουν έτσι πολύ λίγα αυγά, ενώ η κυβέρνηση θα συνεχίσει να έχει τα υπόλοιπα κανάλια συμμάχους στην καθημερινή προπαγάνδα υπέρ των «μονόδρομων» που έχει επιλέξει και εν τέλει, με μικρό κόστος, το μπλε κόμμα θα βγει κερδισμένο και η απόχρωσή του θα σκουρύνει ακόμα περισσότερο. Η αριστερά δυστυχώς δεν φαίνεται διατεθειμένη να πάρει σοβαρό ρόλο στα πράγματα και θα συνεχίσει να τσακώνεται, όσο η δεξιά θα ανδρώνεται και θα κινείται δεξιότερα, πιο κοντά στους πραγματικούς χώρους του παρόντος αρχηγού της.

Στον απόηχο ακούς και σχόλια ιδρύσεως της νέας ΥΕΝΕΔ. Γέλασες όταν έπιασες την συνομιλία κάτω από το μπαλκόνι σου, αλλά αν το καλοσκεφτείς…

Άλλωστε η δημοκρατία έχει πεθάνει από καιρό Περικλέους, στην καλύτερη των περιπτώσεων ολιγαρχία και θεοκρατία βασιλεύουν στην υφήλιο.

Τέλος εποχής

Πότε ήταν που εγκαταστάθηκες στο διαμερισματάκι που έφτιαξες; Το 2003 περίπου; Δεν θυμάσαι ακριβώς, δεν είσαι σίγουρος αν είναι πλήρης δεκαετία, αν της λείπουν μερικοί μήνες, ή αν είναι λίγοι μήνες παραπάνω. Και δεν έχει σημασία, μιας και όχι απλά δεκαετία, αλλά πολύ περισσότερο σου φαίνεται. Με μεράκι διάλεξες τα πλακάκια, αγόρασες τις συσκευές, το μέτρησες και το επίπλωσες και το έκανες κουκλίστικο. Τόσο που ο πατέρας σου όλο ήθελε να κάθεται εκεί, του άρεσαν οι γωνιές του.

Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, η μικρή πλέον χρειάστηκε κρεβατάκι, δεν χωράει πια στην καλαθούνα της. Δεύτερο δωμάτιο δεν υπήρχε, έπρεπε λοιπόν να αφήσεις το κουκλόσπιτο. Όχι για μακριά, για «από πάνω», και κατέβηκαν «οι από πάνω» κάτω. Απλά από πάνω τα δωμάτια είναι πολλά και γύρισες στην ουσία εκεί που μεγάλωσες. Μια πίκρα όμως την έχεις, η διαρρύθμιση και η λειτουργικότητα δεν είναι ίδια, όπως θα ήθελες. Άσε που τα δικά σου έπιπλα είναι μετρημένα για εκείνους τους χώρους, ενώ τα έπιπλα «των παιδιών από πάνω» είναι μετρημένα για τους επάνω χώρους. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και πολύ δύσκολα αναμιγνύονται.

Δύσκολα πράγματα. Σηκώθηκαν και τα δύο σπίτια στον αέρα, τα «τσιμπράκαλα», γιατί από τα έπιπλα πολύ λίγα μετακινήθηκαν, και τώρα βρίσκονται ακόμα στον αέρα. Τρεις μέρες τώρα βέβαια κατοικείς επάνω, αλλά ζεις κάτω, μιας και δεν είναι λειτουργικές οι κουζίνες και τα καθιστικά, ακόμα. Σήμερα το καθιστικό αποκαταστάθηκε, αν και δυσκολεύεσαι λίγο να αισθανθείς άνετα, λείπουν ανέσεις που σου προσέφεραν ορισμένα έπιπλα, λείπει και η κουζίνα μιας και δεν θα έχετε πλέον σαλοκουζίνα – προς μεγάλη λύπη δική σου, αλλά και της γυναίκας σου και άντε να το ξεπεράσετε που θα ανακατώσετε και τα έπιπλα… (άλλωστε κάθε μετακόμιση έχει τη γκρίνια της, γιατί να αποτελέσει αυτή εξαίρεση;;;)

Άφησες και το γραφείο σου κάτω, δεν χωράει επάνω, αλλιώς ήταν σχεδιασμένα τα πράγματα όταν ήσουν εσύ παιδί, τώρα το παιδί είναι άλλο και έχει το ίδιο δωμάτιο που είχες κι εσύ. Το γραφείο σου λοιπόν δεν χωράει κάπου αλλού, εκτός και αν το κομματιάσεις και καλύψεις όλους τους τοίχους και… και… Τι να κάνεις, τα παιδιά παίρνουν το μεγαλύτερο δωμάτιο πάντα, να έχουν χώρο να αναπτύσσονται. Κι εσύ έστησες γραφείο στα έπιπλα που είχες στην πάνω-πόλη – φοιτητικό στυλ πάλι, έτσι να έχεις το PC σου βρε αδερφέ να βρίσκεται, μέχρι να αναγκαστείς να παραχωρήσεις και αυτό το δωμάτιο για κάποια άλλη χρήση, ειδικά αν αυγατίσετε ακόμα περισσότερο, οπότε τότε σε βλέπω να ξεσπιτώνεσαι για τα καλά!

Μέσα στο σαββατοκύριακο ελπίζεις και η κουζίνα να είναι χρηστική, να ροβολήσεις και τον κατήφορο αν είναι για το Ιόνιο. Τα «παιδιά» τα έχεις ήδη στείλει εκεί για να μην ανακατεύονται στα πόδια σας κατά τη μετακόμιση. Έχει το μειονέκτημα ότι πρέπει να τακτοποιήσεις και τα δικά τους πράγματα, αλλά μικρό το κόστος σε σχέση με το κέρδος!

Από τη μία ξέρεις ότι δεν γινόταν αλλιώς, από την άλλη ξέρεις ότι ήταν προσχεδιασμένο, από την παρ-άλλη ήθελες κάπου να ανέβεις στο πιο ευήλιο σπίτι,  από την παρ-παρ-άλλη πάλι καθόλου δε σου αρέσει που ξεβολεύτηκες, και που άφησες όλες τις ομορφιές που έφτιαξες κάτω, από την παρ-παρ-παρ-άλλη και τα παιδιά θα δυσκολευτούν να το συνηθίσουν, τριάντα χρόνια στο επάνω δύσκολα ξεπερνιούνται.

Η ουσία λοιπόν είναι πως απλά σου τη δίνει που έπρεπε να γίνει έτσι και που δεν γίνεται αλλιώς, να κόψεις για παράδειγμα τον ένα όροφο και να τον ανεβάσεις επάνω αυτούσιο γίνεται;;; Μα γιατί δεν είναι πολυμορφικά τα σπίτια τέλος πάντων; Τόση τεχνολογία πάει τζάμπα σε γκάτζετς και χαζομάρες αντί να φτιάξουν κάτι που πραγματικά θα ενδιέφερε εσένα…!