Φεγγαρολουσμένη

Η πανσέληνος σκαρφαλώνει στον ουρανό πάνω από τον κόλπο της νυφούλας. Το φώς ακόμα αρκετό και ο βράχος με τον Άι Νικόλα φαίνεται καθαρά στη μέση του πελάγου. Η υγρασία πάλι σας τσάκισε τις τελευταίες μέρες. Ακόμα και η μικρή δυσανασχέτησε και το κλιματιστικό πήρε μπροστά να κατευνάσει τη δυσχέρεια. Μεγαλώσαμε, τριών μηνών πια και χτες το βράδυ απολαύσαμε το άπλετο σεληνόφωτο πάνω από τον κήπο με τα δέντρα μας! Λουστήκαμε και αλληλοκοιταχτήκαμε στο ασημένιο φως του φεγγαριού πριν κοιμηθούμε.

Ο καιρός περνά γοργά εδώ στο Ιόνιο, αλλά και οι σελίδες γεμίζουν αρκετά πιο εύκολα. Μπήκες πλέον σ’ αυτό που ονομάζεις «τελευταίο για την ώρα κεφάλαιο», και ελπίζεις το τέλος του καλοκαιριού να βρει το μυθιστόρημα τελειωμένο. Με τη λέξη «συνεχίζεται» φαρδιά πλατιά από κάτω, κι ύστερα πού, ποιος να το ξέρει τάχα; Βλέπεις, ανάλογα την έμπνευση, τη διάθεση και τις υποχρεώσεις που πιθανόν προκύψουν. Ιδέες διαθέτεις πάντως, καί σενάριο. Δεν μπορείς να πεις όμως, πήρε καιρό, δεν το πας και γρήγορα, και αν λάβεις υπ’ όψη τα χρόνια που το είχες παρατήσει αναρωτιέσαι πώς και δεν μπαγιάτεψε η ιστορία!

Η αλήθεια είναι πάντως πως με τα διάφορα προβλήματα που είχαν προκύψει βρίσκεις απόλυτα λογική την απουσία διάθεσης όλον εκείνο τον καιρό. Θα μου πεις τώρα πως δεν έχεις προβλήματα σήμερα; Ναι, ακόμα ταλαιπωρείστε οικογενειακώς από εκείνες τις ατυχείς επεμβάσεις, και πολλές φορές φαίνεται πως τα πράγματα πάνε άσχημα, αλλά τελικά τα προβλήματα κάνουν κύκλους. Αυτό το φθινόπωρο πάντως φαίνεται πως θα μπείτε σε μια τελευταία περιπέτεια, μπας και γλυτώσετε, αλλά όπως λέει (τώρα τελευταία) ο θυμόσοφος λαός, αν σου κάτσει… την έκατσες!

Ο ασημόχρυσος δίσκος σκαρφαλώνει και το χρώμα τ’ ουρανού σκουραίνει, μαζί και της θάλασσας. Μαζί πάνε αυτά. Σιγά σιγά εμφανίζεται και το λαμπύρισμα του πελάγους κάτω απ’ το σεληνόφωτο. Ήλπιζες σε ένα παγωμένο ποτήρι κρασί, σε ένα απ’ τα μπαράκια τα σκαρφαλωμένα προς το κάστρο, που τα μπαλκόνια και οι αυλές τους αγναντεύουν το πέλαγο, αλλά φαίνεται πως η πριγκηπέσα δεν θα σας δώσει την ευκαιρία. Ας είναι, και το μπαλκόνι σου καλό είναι, το κρασί μόνο λείπει και το ευχάριστο κοσμοπολίτικο περιβάλλον που μια στο τόσο επιζητάς.

Και η νύχτα προχωρά…