Πού, πότε ποιες; Αν δε με ρίξεις κάτω στο κρεβάτι εμένα {με όποιον τρόπο διαθέτει καθείς(-ία) >;) δεν είναι θέμα} δεν «στρώνω κώλο κάτω». Οι μελανιές κράτησαν μια μέρα, ο πόνος μιάμιση, ε έκανα και μιάμιση μέρα ανάπαυλα (αφού την είχα την ανακωχή, να την εκμεταλλευτώ) για να τελειώσω και το διάβασμα των «Πεπλεγμένων Ιστών» (παραλία ολημερίς και μπάνιο στάνταρ, μην ξεχνιόμαστε - μόνο με τον Αίολο είχα ανακωχή), μέχρι εκεί όμως. Ο Αίολος χτες είχε κεφάκια και με τάραξε και στα καπρίτσια, αλλά ήθελε δεν ήθελε, δαμάστηκε από το πανί και με μετέφερε μεσοπέλαγα. Έφτασα (υπό γωνία και με ρότα στα ξωχικά του Ποσειδώνα) να ξεπεράσω μέχρι και τον Αι Νικόλα…
Μου την φύλαγε βέβαια ο μπαγάσας στην επιστροφή και μόλις έφτασα στο έμπα, άλλαξε φορά και με πέθανε. Τέσσερα τρίγωνα να βγω και ένα παιδικό για φινάλε να ’χω να θυμάμαι (Πυθαγόρας κατάντησα). Πείσμα στο πείσμα, εγώ πάντως βγήκα – άστον να φουρκίζεται.
Στο αυτοκίνητο ακούσματα απ’ τα φοιτητικά μου χρόνια, ευγενική χορηγία της ξωγηνοαγαπησιάρας.
Το διάβασμα πάντως απέδωσε καρπούς και επέστρεψε ο συγγραφικός οίστρος {ξάπλωσα μπας και περάσει αλλά το λαπτόπι ήταν πολύ ελκυστικό - σας λυπάμαι >:)}. Σκέφτομαι κάτι «μεγάλο» αυτή τη φορά.
Βραδάκι με μαργαρίτες απ’ αλλού και ένα φάμπια να φταρνίζεται (ας πρόσεχε να έκανε παράκαμψη)…
Μου την φύλαγε βέβαια ο μπαγάσας στην επιστροφή και μόλις έφτασα στο έμπα, άλλαξε φορά και με πέθανε. Τέσσερα τρίγωνα να βγω και ένα παιδικό για φινάλε να ’χω να θυμάμαι (Πυθαγόρας κατάντησα). Πείσμα στο πείσμα, εγώ πάντως βγήκα – άστον να φουρκίζεται.
Στο αυτοκίνητο ακούσματα απ’ τα φοιτητικά μου χρόνια, ευγενική χορηγία της ξωγηνοαγαπησιάρας.
Το διάβασμα πάντως απέδωσε καρπούς και επέστρεψε ο συγγραφικός οίστρος {ξάπλωσα μπας και περάσει αλλά το λαπτόπι ήταν πολύ ελκυστικό - σας λυπάμαι >:)}. Σκέφτομαι κάτι «μεγάλο» αυτή τη φορά.
Βραδάκι με μαργαρίτες απ’ αλλού και ένα φάμπια να φταρνίζεται (ας πρόσεχε να έκανε παράκαμψη)…
...και το βράδυ ΣΟΥΛΙ και blue bar... έτσι για να ...ξέρει τι χάνει το Fabia
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Χμμμ...
ΑπάντησηΔιαγραφήμέχρι τις επόμενες μελανιές :pp
:)
Μπράβο καμηλιέρη παιδί μου
(που μας σκέφτεσαι να μην ανησυχούμε :pp)
Σμακ!
Να περνας καλά, και να προσέχεις!!!
;)
καμηλιερη
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μυαλο δεν βαζεις
και επιμονη εχεις
εστω...
ξερεις τι κανεις... μαλλον
αφου ηταν περαστικα
και ξανα προς την δοξα τραβα ο ιστιοπλοος!
με λεπτη και ρηχη παντα ε?
κατι θα ξερεις εσυ ;)
σμουτς στα μουτρα και στις μελανιες να περασουν πιο γρηγορα :))
Ναι βρε Απ'εκειπέρα, αλλά μην τα λες τόσο απότομα και αρχίσει να τραγουδάει το "Στη στεριά δε ζεί το ψάρι" και τρέχουμε και δε φτάνουμε μετά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανούλα διψάς για ατράνταχτα επιχειρήματα ε;
Ψώνιο αέρας ο σημερινός :)
Πάντα λεπτή και ρηχή Αλικάκι. Επιμονή (ηπειρώτικη) έχω, μελανιές δεν έχω πια :)
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το "ηπειρώτικη" που έχεις εσύ δεν το λένε ακριβώς υπομονή...
ΑπάντησηΔιαγραφή:p
(άσε τα επιχειρήματα λέμε! Αφού δεν!
;) )
(την έδειξα τη φωτογραφία, έρχεται λέει να τον μάθεις, κανόνισε να μου το χαλάσεις το παιδί!)
Σμακ βρε!
:)))
αχου! επεσες βρε? γρηγορα να γιαννεις και να ξαναανεβεις στο σανιδι!
ΑπάντησηΔιαγραφήευγε!
(μωρε καλα κανω και καθομαι στην παραλια με το βιβλιαρακι μου αγκαλια)
χι χι χι χο!
η συλλογή ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής για τα παιδικά μας χρόνια, κι αφού την απολαύσατε χαιρόμαστε κι εμείς διπλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήβλέπω δε μασάς..πονάς ξεπονάς...με μελανιές ή όχι,εκεί εσύ... :))
εχουνε και παιδικα τριγωνα Πανοραματος βρε;;;;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν το ηξευρα!!!!
αυτα καταλαβε η Ωρελια κι επεσε σε βαθεια μελαγχολια που της ελειπε η πληροφορια..
δω' στον Αιολο να καταλαβει βρε!!!
Ναι μανούλα, αλλά σκέψου τι κάνει στην υπομονή (η οποία είναι προτιμότερη ηπειρώτικη από Ιώβια :p)
ΑπάντησηΔιαγραφή{Μπα; Τι λες που δεν; Επειδή εσύ δεν τα καταλαβαίνεις;;; >:)}
[Μην ανησυχείς καθόλου, όλα υπό έλεγχο, θα σκίζει τα κύματα στα δύο]
Σεβάσμια ξωματιάρα μας λείπει το τρισάγιο σας και σαβουρντιστίκαμε αλλά όπως διαπιστώσατε δε μασάμε.
{Απλά κάθεσαι – δεν κάνεις τίποτε >:)}
Ξέρεις τι λένε ξωγηνοαγαπησιάρα μου: Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει… :p
Πάρτ’ αλλιώς βρε Ωρέλια…
Αχ γι’ αυτό έβαλα την νύξη για τον Πυθαγόρα για να μην μπερδευτείς με το Πανόραμα!
{Του δίνω, αλλά δίνει κι αυτός μερικές που και πού, δεν κάθεται ήσυχος ο σκασμένος}
A, στο καλό, κι εγώ νόμιζα πως φτερνιζόταν από την σκόνη των τελευταίων 2.500 χιλιομέτρων!! Μαργαρίτες?? Τι? Τέλειωσε η μέντα για τα mojitos??? Δεν ξέρω τι μορφή δύσπνοιας έχει εκεί ο Αίολος, εδώ όμως μας σερβίρει irregular gusts of wind όπως λέει και ο κολλητός, που βέβαια, καλά είναι για τους windsurfers (φράπα φρούπα όλη την ώρα πέρα δώθε..), αλλά τους kitesurfάδες, τους στέλνουμε στα νερά του κόλπου που έχει σταθερούς ανέμους!!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-D
Για να σταθείς στη σανίδα στητός
ΑπάντησηΔιαγραφήσταθερός, ντούρος σαν πελαργός
Χρειάζεσαι σθένος περισσό
(μη δίνεις σημασία στη μελανιά
εκεί στον ποπό)
τον Ποσειδώνα τον πονηρό
να τον κατατροπώσεις.
Με ανοιχτά τα πανιά
στο πέλαγος το σκίζεις
μονοκοπανιά
το παράδειγμα τον ξανθών αγγέλων
μέσα σου τόβαλες κρυφά
όταν τις είδες να σκίζουν
ατρόμητες τα αφρισμένα τα νερά
(http://www.youtube.com/watch?v=VU0Cq3pSI2c)
Βγαίνοντας απο το νερό
εκεί στην παραλία
βάζεις το δεξί χέρι στο νεφρό
(αχ ούχ σακατεύτηκα ωρύεται απο μέσα του το Νταρθιράκι το χλωμό)
Τεντώνεσαι όσο μπορείς
και με αξιοπρέπεια αποσύρεσαι εις το ξενοδοχείο
αφού έχεις περάσει απο το ταμείο
και σφυριχτά λές στον μαντραχαλά:
(φέρε στο δωμάτιο 69, κομπρέσσες, θερμοφόρες και παναντόλ πολλά)
γιατί..
το βραδυ σε περιμένουν τα παιδιά
με μαργαρίτες, παπαρούνες κλπ
και πρέπει να είσαι όρθιος και λεβέντης, (με κρυφή τη μελανιά).
Θελέστα και παθέστα Σοφάκι. Το κοκτέιλ πάει ανάλογα με το μαγαζί καλή μου και το συγκεκριμένο ζωγραφίζει στη μαργαρίτα ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι θέμα δύσπνοιας εδώ. Απλά έχει κάτι κόντρες μαζί μου και καταλαβαίνεις τι γίνεται όταν τσακώνονται οι μεγάλες δυνάμεις :ppp
Όχι θερμοφόρες και πανανόλ βρε Μαρίνα μου, δυο γκομενάκια στο κρεβάτι αρκούν :)))