Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008

Ιόνιο

Εδώ και μέρες στο Ιόνιο, κάθε βράδυ κάθεσαι και χαζεύεις το νησάκι, το φεγγάρι, το ασημένιο παιχνίδισμα του φεγγαρόφωτου μέσα στο αεικίνητο πέλαγος, η αλήθεια είναι πως μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες να παρακολουθείς το πέλαγος και τα φωτάκια που λικνίζονται μέσα του, στο καθρέφτισμά τους. Και τον ουρανό. Ο ουρανός εδώ είναι διάστικτος και γεμάτος αστερισμούς. Δεν είναι μονότονος και θολός απ’ το φώς της τσιμεντούπολης. Θυμάσαι βέβαια πως και εκεί είχες δει τ’ άστρα. Τότε που είχατε τις διακοπές ρεύματος της ΔΕΗ. Μακάρι να λογικευόταν ο κόσμος και να σταματούσε (και) την φωτορύπανση.
Μέρες σκέφτεσαι λέξεις για να περιγράψεις την μαγεία που αποτυπώνεται στο νου, μάταια (μάλλον οι λέξεις που περιγράφουν την οργή για τα γεγονότα και τις ανοησίες έρχονται πολύ πιο εύκολα). Όνειρο και θλίψη μαζί. Τριγύρω ζευγαράκια λικνίζονται στον αισθησιασμό των διακοπών, οικογένειες που χαλαρώνουν από την κούραση της καθημερινότητας και παιδάκια που τρέχουν και παίζουν ανέμελα γεμίζοντας τον δρόμο με δροσερές κραυγές. Παρακολουθώντας τα παιδιά ενός φίλου έχεις την αίσθηση πως μεγαλώνουν πολύ πιο όμορφα και ανθρώπινα απ’ ότι τα παιδιά της τσιμεντούπολης. Κοινωνικά, γεμάτα ενεργητικότητα αλλά και μια μορφή «ωριμότητας» στην παιδική τους συμπεριφορά. Βρίσκεις πως είναι πολύ πιο φιλικά, ευχάριστα κι «ανθρώπινα» απ’ ότι συνομήλικά τους που μεγαλώνουν στην πόλη. Αξιοπερίεργο ή λογικό; Κι αν είναι λογικό τότε πόσο παράλογη και αφύσικη έχουμε κάνει την ζωή μας μέσα στο τσιμέντο; Μισείς το τσιμέντο, όχι κάποια συγκεκριμένη πόλη, απλά τους ρυθμούς και τον τρόπο ζωής που επιβάλλονται σε μια μεγαλούπολη. Την απανθρωπιά του τρόπου αυτού. Κι όμως δυστυχώς «δεν μπορείς» να την αποφύγεις. Μια τέτοια απόφαση θα ήταν πολύ σκληρή και θα άλλαζε άρδην πολλά δεδομένα και καταστάσεις. Απλά την ανέχεσαι ελπίζοντας πως η ανοχή σου αυτή θα ωφελήσει, ενώ προσπαθείς να αποδράς όσο πιο συχνά γίνεται απ’ αυτή και ταυτόχρονα να διατηρείς όσο το δυνατόν χαμηλούς ρυθμούς. Αυτούς στους οποίους πιστεύεις, όχι αυτούς που επιβάλλονται. Η θάλασσα όμως και το ύπαιθρο σου λείπουν. Αυτή η δυνατότητα να βρεθείς μέσα σε 5 λεπτά, με τα πόδια, από το σπίτι σου σε ένα γραφικό όρμο και ένα ανοιχτό πέλαγο…
Ο καρντάσης βρέθηκε μαζί σου προχθές. Μια ολόκληρη μέρα με αναμνήσεις και γέλια. Μια μέρα (και νύχτα - συνοδεία ικανής ποσότητας κρασιού και μαργαρίτας) φιλίας. Απολαμβάνεις κάθε φορά που τον συναντάς. Σε συνδέει με ένα παρελθόν «διαφορετικό», τόσο γεμάτο και επιτυχημένο. «Μπαίνεις» σε έναν άλλο, παρελθοντικό (τότε που δεν αισθανόσουν πως έχεις κάψει κάποια φλάντζα) και τόσο διαφορετικό κόσμο. Μέρα που πέρασε ευχάριστα, ακούραστα αλλά δυστυχώς γρήγορα. Σχέδια για νέα απόδραση προς Κολωνία κάποιο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Του το χρωστάς μετά τόσα χρόνια προσκλήσεων. Αρκεί να βρεις το δεκαήμερο (πριν επιστρέψει στην πατρίδα). Μακάρι να «μπορούσες» να ακολουθήσεις τις προτάσεις του.
Ένα ατυχές γεγονός και η μάτσα του γουίντσερφ κείτονταν άχρηστη μέχρι σήμερα το απόγευμα. Σήμερα όμως κατάφερες να την επισκευάσεις. Αύριο το σκάφος θα ριχθεί και ο αετός θα ορθωθεί περήφανα στον αέρα. Αρκεί να μη κόψει ο μαΐστρος και το γυρίσει σε όστρια. Αν γίνει κι αυτό μάλλον, κάποιος κακεντρεχής θα σε γλωσσοτρώει. >:)

19 σχόλια:

  1. Είδες τι ωραία που είναι η ζωή στας εξοχάς, με φεγγάρια, αστέρια και θάλασσες? Με ουρανούς λαμπερούς και χαμόγελα τριγύρω? Με τον χρόνο ελεύθερο να τον γεμίζεις ή να τον αδειάζεις εσύ όπως θέλεις και όχι οι συνθήκες του μέρους που ζεις με τα άγχη και τα μποτιλιαρίσματα! Ζήτω η θάλασσα, ζήτω το ύπαιθρο!!!! (Το μόνο τους κακό είναι πως όταν το 15άγουστο περάσει, ξεχνάνε την λέξη πολιτισμός!!!) Ζήτω η ζωή κοντά στη φύση!!! Πλάκα πλάκα, η ιδανική δουλειά για μένα θα ήταν μέσω internet, έτσι ώστε να ζω στα ωραία μου μέρη, αλλά να μπορώ να πηγαίνω να μένω και στην Θεσσαλονίκη κανένα τριμηνάκι το χρόνο σπαστά για να απολαμβάνω τα πολιτιστικά αγαθά που προσφέρει μια μεγάλη πόλη!!! Γιατί στας εξοχάς, η λέξη πολιτισμός δεν είναι ευρέως διαδεδομένη...
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σοφία μου το βλέπω και μάλιστα φροντίζω να τη χαίρομαι όσο πιο συχνά και όσο πιο πολύ γίνεται, και πολιτισμένα τα βρίσκω όλο το χρόνο (μη σου πω πως τα βρίσκω και καλύτερα απ’ ότι το καλοκαίρι). Δουλειά μέσω διαδικτύου πάντως ποτέ δε θα επεδίωκα. Προτιμώ τις προσωπικές επαφές. Το διαδίκτυο όταν εισχωρεί σε όλους τους τομείς της ζωής μας αποξενώνει τρομερά. Ως βοηθητικό μέσο επικοινωνίας είναι καλό αλλά μέχρι εκεί – θα προτιμούσα μα μην του διδόταν καν η δυνατότητα να αναπτυχθεί σε κάτι περισσότερο γιατί θα καταλήξει να έχει περισσότερα αρνητικά απ’ το τσιμέντο.
    Όσο για πολιτιστικά αγαθά, οι γνωστοί μου που ζουν εκτός τσιμετουπόλεων απολαμβάνουν πολύ περισσότερα από εμένα που τα έχω στα πόδια μου και γι’ αυτό και δεν πηγαίνω σχεδόν ποτέ. Το θέμα διασκέδασης και διεξόδων στις μεγαλουπόλεις, στην Ελλάδα τουλάχιστον, είναι κατά κάποιο τρόπο ένας «μύθος».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δίκιο έχεις βέβαια, αν και η δουλειά που εγώ θα ήθελα να κάνω στο λίγο πιο πέρα από το σύντομο μέλλον, θα ήταν κάτι σε κατασκευή και συντήρηση ιστοσελίδων και τα σχετικά, που μπορείς να την κάνεις από οπουδήποτε. Ή μεταφράσεις. Έχω ήδη κάνει και ένα ωραίο σχέδιο για wi-fi από το σπίτι στην παραλία μας, γιατί φαντάσου, τι ωραία να περνάς όλη σου την μέρα στην παραλία χειμώνα-καλοκαίρι, αλλά και πάλι να μπορείς να κάνεις και την δουλειά σου στο καλύτερο δυνατόν περιβάλλον με την καταπληκτική θέα??
    Όσο για τα πολιτιστικά αγαθά, πρέπει να σου πω πως ο κόσμος στα μικρά μέρη είναι κάπως, και αφήνει στις περισσότερες περιπτώσεις τα μικροσυμφέροντα και τις ξινίλες να επικρατήσουν αντί να προσπαθήσει να αποκτήσει η ζωή του και μια πολιτιστική διάσταση. Δύο χρόνια που έμεινα στον εξωτικό νότο, ήταν σε κατάσταση αυτοκτονίας τα μισά εγκεφαλικά μου κύτταρα: κοντινότερη βιβλιοθήκη και βίντεο κλαμπ: 75 χιλιόμετρα. Κινηματογράφος: το αυτό. Αριθμός ανθρώπων που κυκλοφορούσαν μετά τις 6 το απόγευμα: 10. Παροχή υπηρεσιών ως επί το γενικότερον στην περιοχή: -10. Τώρα έχουν βελτιωθεί αρκετά πράγματα προς το καλύτερο, αλλά βλέπω πως ενώ γίνεται ένα βήμα μπρος, πάντα γίνονται κάπου 3 βήματα στο πλάι και 2 πίσω...
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χααααχαχα...

    Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις, αλλά έχω την αίσθηση πως μακροπρόθεσμα θα έχανες πολλά. Κάποτε ένας φίλος μου (που δουλεύει κυρίως σε υπολογιστές και δίκτυο) μου είπε: Δεν δουλεύω ποτέ απ' το σπίτι, παρότι μπορώ. Αν το κάνω, θα δουλεύω λη μέρα και θα χάσω κάθε αίσθηση προσωπικού χρόνου - έστω και του λίγου που έχω. Και συνήθως παρατηρώ πως όταν εγώ παίρνω δουλειά στο σπίτι, αυτό ακριβώς συμβαίνει.
    Τις ξινίλες και τα συναφή τα γνωρίζω πολύ καλά – μη δουν άλλον να προκόψει εδώ. Κατά ένα μικρό αλλά σημαντικό μέρος μεγάλωσα, έχω σπίτι και δραστηριοποιούμαι κατά κάποιο τρόπο και στον τόπο καταγωγής μου. Τουλάχιστον όμως υπάρχει περισσότερη επικοινωνία – έστω και μέσα από τις μικροξινίλες.
    Όσο για τα 75 χιλιόμετρα – πίστεψέ με λιγότερο χρόνο σου παίρνουν. Πάντως την «χειμερινή πίκρα» την γνωρίζω και με προβληματίζει. Αλλά συνήθως οι περισσότεροι συγκρίνουμε αρνητικά με θετικά και όχι θετικά και αρνητικά μεταξύ τους. Αλήθεια πάντως πιστεύω ότι είναι πολύ πιο ποιοτικά και υγιεινά μακριά απ’ το τσιμέντο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. A, καλά, αυτό με το τσιμέντο, ξαναπέστο!!! Το απεχθάνομαι!!!! Έχω να μείνω σε πολυκατοικία από τα 18 μου και έχω συνηθίσει πλέον την άπλα και την άνεση του μικρού μέρους, άλλωστε αυτό ήθελα πάντα και το έχω. Τα 75 χιλιόμετρα κατσικόδρομου με κάφρους που οδηγούνε στον αυτό δρόμο σε κατάσταση μερικής ή πλήρους μέθης και πλήρεις βλακείας, πίστεψέ με, είναι κάπως αποθαρρυντικά αλλά πως νομίζεις θα αγγίξει σήμερα το Fabia τα 225.000 χιλιόμετρα?
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χααααχαχα

    Αντικατέστησε την πλήρη μέθη με αγχωτική βιασύνη, αύξησε κατά τάξεις μεγέθους την πυκνότητα των αυτοκινήτων και σκέψου που οδηγείς καλύτερα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΧΑΧΑ, απευθύνεσαι σε οδηγό αποστάσεων και όχι πόλης, πάγια θέση και τακτική είναι το παρκάρισμα εκτός κέντρου σε όλες τις περιπτώσεις των πόλεων που πηγαίνω, και μετακίνηση με τα πόδια (ή τα ΜΜΕ και τα αυτοκίνητα των φίλων που έτσι κι αλλιώς τα παρκάρουν στο πανεπιστήμιο, όσον αφορά την Θεσσαλονίκη)!! Θα το βεβαιώσουν και οι εκάστοτε επιβάτες του Fabia που φρικάρουν με την προοπτική να περπατήσουν!!!
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος14/8/08 12:17 μ.μ.

    καλα περνας καμηλιερη.

    Αντε να παμε και μεις επιτελους στο νησι μας...

    αντε....

    φιλια στα ομορφα μουτρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλή ξεκούραση και λιγότερες αφορμές για γκρίνιες φίλτατε ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι καλός που είσαι εκεί!!!
    :)

    δεν σχολιάζω, συμφωνώ μέχρι τελεία -και σου στέλνει ένα ροζ φιλί η πιπίλα (αλλά χλομό το βλέπω να σε περιμένει :p)

    Σμακ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλά, εντός κέντρου δεν το συζητώ Σοφάκι, μόνο σε ανάγκη θα κατέβει αυτοκίνητο ή όταν είναι κλειστά τα μαγαζιά – πάω πάντως πολύ σπάνια. Αλλά στην υπόλοιπη πόλη είναι αδύνατο, χώρια που οι περισσότερες διαδρομές μου θα τριπλασιαζόταν το λιγότερο σε χρόνο αν χρησιμοποιούσα συγκοινωνίες, όπου μπορώ βέβαια να πάω πεζό 2 το φροντίζω, ειδικά για βόλτες :) {τα ΜΜΜ θα εννοείς γιατί τα ΜΜΕ δε θυμάμαι να προσφέρουν μετακινήσεις :p}. Οπότε έχω περίπου το 60-70% των χιλιομέτρων στις εθνικές.

    Σας μερσώ σεβάσμια ξωφθαλμιάρα και το ίδιο επιθυμώ και δι εσάς. Και επειδή εγώ το τίμηκα το νησί σας, σας υπενθυμίζω πως χρωστάτε να ανταποδώσετε ισότιμα την επίσκεψη :)

    Ανταποδίδω γοργονίτσα αλλά τις λιγότερες αφορμές από άλλους πρέπει να τις ζητήσεις :p

    Καλός; Πότε; Μα; {Δε θες να ξέρεις μανούλα :’(}
    (Άλλος περιμένει βρεεεε τα μπέρδεψες)

    Κουρασμένες μαϊστροφιλούμπες προς όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καμηλιέρη παιδί μου, ξέρω τι λέω -αν δεν σε πειράξω, θα σκάσω!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καμηλιερη δεν ξερω ακριβως το στιγμα σου, αλλα εχω την αισθηση οτι μιλας για την Κεφαλονια...?
    τελος παντων δεν ειμαι περιεργη (ψεμαααααααααααα) αλλα το Ιονιο το λατρευω. εγω ζησει 2 1/2 συναπτα έτη Κεφαλονια χωρια τα καλοκαιρια, Πασχα, Χριστουγεννα και οποτε αλλοτε μπορουσα να παω. απο τα Ιονια νησια μου εχουν απομεινει να επισκεφθω Παξοι και Αντιπαξοι. ιδωμεν στο μελλον.
    οσο για το τσιμεντο τι να πω τα ειπατε ολα με την Σοφια. συμφωνω και επαυξανω.
    καλη αυριανη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σαν φτάσεις στους Παξούς, κοίτα απέναντι στη στεριά να δεις μια νύφη να λούζεται πλάι στα νερά Αλίκη μου ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. XAXA!! Σωστό, σωστό!! Αλλά, τι? Δεν είναι τα ΜΜΜ ΜΜΕ?? Τόσον κόσμο γνωρίζεις στα λεωφορεία από το σαρδέλιασμα!! Άσε που θα μπορούσαν τα αρχικά να είναι "Μέσα Μαζικού Εκνευρισμού"!!! Όσο για τις μετακινήσεις, επειδή η φύση είναι πολύ ωραία, έχουμε και το ποδήλατο, απλά στην Ελλάδα για να κυκλοφορήσεις μέσα στην πόλη (παλιά στην Θεσσαλονίκη ψιλοπηγαινοερχόμουν από την παραλία) πρέπει να έχεις death wish, για να μην μιλήσω για επαρχιακούς δρόμους όπου απλά, ΕΙΣΑΙ ΑΟΡΑΤΟΣ (ούτε να κάναμε μπάνιο με ΑΖΑΧ) και κάθε κομπλεξικός γκαζοντενεκές (κάθε ενάμιση αυτοκίνητο δηλαδή) έρχεται επίτηδες και γκαζάρει δίπλα σου για να σε αποσυντονίσει!
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Α, αν μιλάμε για την κοινωνική προσφορά των ΜΜΜ πάω πάσο…
    Για σκέψου λίγο να έμενες Γιεντί ή Νεάπολη; Η μορφολογία της Ελλάδας δεν προσφέρεται ιδιαίτερα για ποδήλατο. Οι επίπεδες πόλεις απ’ αυτή τη σκοπιά είναι σε πολύ πλεονεκτική θέση και δίνουν αυτή τη δυνατότητα. Στο μέρος που μένω εγώ είναι σχεδόν αδύνατο να χρησιμοποιηθεί ποδήλατο για μετακινήσεις. Όσο για τους δρόμους μας είναι ούτως ή άλλως απαγορευτικοί. Το ποδήλατο απαιτεί την δική του υποδομή. Ακόμα και να σε λάμβαναν οι οδηγοί υπ’ όψη τους, όσον αφορά στην ασφάλειά σου, η συνκυκλοφορία ποδηλάτου αυτοκινήτου χωρίς ειδικές υποδομές είναι επικίνδυνη. Γενικά όλα τα δίτροχα τα φοβάμαι, όταν βλέπω τέτοιο στο δρόμο φροντίζω να είμαστε από μακριά κι αγαπημένοι και αυτό καταντάει λίγο κουραστικό ώρες-ώρες είν’ η αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Θα συμφωνήσω απόλυτα!!!! Κι εγώ παθαίνω μια ταραχή και όταν ποδηλατώ (όχι πλέον σε πόλη) αλλά και όταν υπάρχουν ποδήλατα σε μέρη που δεν έχουν υποδομές (με λένε Βόλο, Καλαμάτα, κουτουλουπού). Επίσης, ενώ εδώ οι εξωτικοί νότοι έχουν κάτι πολύ τρομερά μέρη, ή θα πρέπει να πεθάνεις φτάνοντας σε αυτά ποδηλατώντας μέσω ασφάλτου, παίζοντας sudoku σχετικά με το πόσοι οδηγοί θα σε τσακίσουν (όχι απαραίτητα λόγω καφρίλας, απλά ΔΕΝ χωράνε οι δρόμοι..)ή παθαίνοντας ένα ωραίο έμφραγμα λόγω ζέστης και διαμόρφωσης τοπίου (ωραία τα λοφάκια, κύριε Πρόεδρε, αλλά εγώ μπορώ να μην τα ανέβω πεταλιά καλοκαιριάτικα?). Εγώ πάντως, έχω την ωραία μου σχαρίτσα στο Fabia, για να πηγαίνω το ποδήλατο με ασφάλεια (δική μου, χοχο) στα ωραία μέρη με τους ωραίους χωματόδρομους και να βολτάρουμε εκεί! Πάντως, κάτι Ευρωπαίους που έχουμε που κυκλοφορούνε με ποδήλατα τους λυπάμαι τους ανθρώπους, νομίζουν πως βρίσκονται στας Εουρώπας!! Εδώ και στην ωραία μας φανταστική άσφαλτο (ζήτω η ΜΟΜΑ που τον πρωτοάνοιξε τον δρόμο, εκεί χάλασα ένα ποδήλατο, και έμαθα να οδηγώ στην τζιπούρα του θείου μου) ενώ είναι ταμάμ για ποδηλασία -και inline, και inline...-, το ότι όλοι πηγαίνουν με 140, δεν βοηθάει παρά μόνο στο να γίνεις ιπτάμενος όταν σε προσπεράσουν!!
    Run, Forest, ruuun!!!
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος27/8/08 12:39 π.μ.

    αμε! ερχομαι πετωντας στην Πραγα...

    χι χι χι !

    ειμαι πολυ ατακτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...