Καλό φθινόπωρο πια! (σε ολίγο…)

Τελευταίο απόγευμα με θέα τον μονόλιθο με τον άι-Νικόλα σκαρφαλωμένο στη ράχη του, την αγια-Λένη να ρεμβάζει από ψηλά, τις εκβολές του κάτω κόσμου στο ανάμεσα, και την κυματιστή, καταγάλανη θάλασσα να χορεύει στα πόδια των πράσινων λόφων. Προσπαθείς να «πάρεις» όση περισσότερη φρεσκάδα κι ομορφιά μπορείς, γιατί από αύριο θα βρίσκεσαι ξανά ανάμεσα σε τόνους τσιμέντου.

Αναρωτιέσαι, το σουρτουκάκι πώς θα νοιώσει που θα περιοριστεί μέσα σε τέσσερεις τοίχους, χωρίς τα δέντρα γύρω του, ούτε το τιτίβισμα των πουλιών να το ξυπνά κάθε πρωί, και μετά να σας ξυπνά αυτό εσάς προσπαθώντας να μιμηθεί με τη φωνούλα του: «τσι, τσίου, τσι, τσι».

Από αύριο θα ξυπνάει με τον μονότονο αχό της πόλης, συνονθύλευμα ήχου εκατομμυρίων μηχανών και ανθρώπων που τρέχουν να προφτάσουν το άγχος τους, μπας και, αλλά ξεχνώντας συστηματικά μέχρι το τέλος της ημέρας να, προφτάσουν να ζήσουν και λίγο. Και με το βρυχηθμό των σιδερένιων τεράτων που λυμαίνονται τους δρόμους καταβροχθίζοντας ώρες από το χρόνο των ανθρώπων, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να περπατήσει ήρεμα, πόσο μάλλον σε ένα παιδί να παίξει με ασφάλεια σε οποιοδήποτε άλλο χώρο πέρα από τα λιγοστά πάρκα-κλουβιά. Και άντε να φτάσει μέχρι εκεί…

Όχι, δε σου αρέσει η πόλη, ούτε υγιές περιβάλλον για να ζει άνθρωπος είναι, ούτε μέρος για να αναθρέψεις παιδί. Ούτε του πατέρα σου, έμαθες, του άρεσε, και ρώτησες, ακαδημαϊκά, με μερική δόση αγανάκτησης και ψήγματα απόγνωσης: «και γιατί ρε πατέρα δεν έφυγες τότε που ήθελες;»

Ακαδημαϊκά. Το ποτάμι της ζωής του τον κράτησε εκεί, όπως κρατάει κι εσένα, γιατί είσαι δεμένος και με άλλους ανθρώπους, όπως και εκείνος, και η «συναπόφαση» πολύ δυσκολότερη από την απόφαση, πόσο μάλλον η «συνδιάθεση».

Καλό χειμώνα σου εύχονται. Φθινόπωρο αποκρίνεσαι, χειμώνας σε τρείς και κάτι μήνες. Μήπως όμως τελικά έχουν δίκιο και εσύ φεύγεις για το χειμώνα της πόλης;

«Καλή επιστροφή και σύντομα» θα ήταν πολύ καλύτερη ευχή, αλλά μέχρι να ξαναγυρίσεις, ειδικά φέτος που περιμένεις και το νέο τέκνο, που αν βγει το ίδιο τρεχαντήρι και  πειραχτήρι σαν την άλλη, θα πρέπει να ξαναχτίσετε το σπίτι σας εντός πενταετούς προγράμματος, ειδικά φέτος θα έχει περάσει ο χειμώνας μέχρι να ξαναδείς τη θέα με το μονόλιθο στη μέση, την αγια-Λένη απάνω στην πράσινη κορυφή, και τις πύλες του άδη στο ανάμεσα.

Και είναι τόσο ευχάριστα, τώρα που δρόσισε και λίγο, και έκοψε και η υγρασία…