Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Ροκ

Η περίοδος για μια ακόμη φορά τελειώνει. Οι ώρες μέσα στους τέσσερεις τοίχους του εργαστηρίου μετρημένες. Ο απολογισμός… όχι ο επιθυμητός, για μια ακόμα φορά, αλλά η προσπάθεια ήταν μεγάλη, το ίδιο και μερικές ευχάριστες εκπλήξεις. Αν μη τί άλλο, υπήρξε αναγνώριση. Όχι από την κοινωνία βέβαια, αυτή έχει αφήσει αρκετούς ανοιχτούς λογαριασμούς ακόμα. Αλλά από εκεί που μετράει. Η κοινωνία ακόμα χρωστάει και θα χρωστάει, δεν έχει μάθει δυστυχώς να αναγνωρίζει.
Ελαφρύ μειδίαμα καλύπτει τα χείλη. Αυτή η «αξιολόγηση» ήταν μη-αναμενόμενη. Ήταν και η μόνη που έχει όμως στην πράξη την οποιαδήποτε σημασία. Όπως και να το κάνεις, τέτοια εύσημα σου δίνουν λόγους για να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι και «να ασχολείσαι» με τα φυντάνια. Περισσότερο από όποιον άλλο. Έτσι είπε, παρότι απογοητευμένος που δεν είχε καλή επίδοση. Και είναι τόσο εύκολο να τα παρατήσει κανείς, αλήθεια. Όλοι άλλωστε πιπιλούν σαν καραμέλα πως «το σινάφι σου δεν κάνει και καμιά δουλειά της προκοπής». Όταν δεν βλέπεις και κανένα ενδιαφέρον, όταν το μόνο που διακρίνεις είναι η αδιαφορία και ο διακαής πόθος να τελειώσεις το ζαλιστικό μπλαμπλά για να έρθει η ώρα του καφέ… Πολλοί, δικαίως υπό μία οπτική, τα παράτησαν, βαρέθηκαν, κουράστηκαν· θέλει και λίγο ξεροκεφαλιά για να νοιάζεσαι όταν δεν νοιάζεται κανένας άλλος…
Άλλοι το λένε ιδεολογία, άλλοι πάλι το λένε ροκ…
Σιγά σιγά μπαίνουν όλα σε σειρά, προετοιμάζονται για την ερχόμενη πανσέληνο και τη μεγάλη βραδιά. Κι αυτός ο «χρόνος» γρήγορα πέρασε, μάλλον, αλλά τόσο αργά… τόσο… αμέτρητα γεμάτος!
Η «καθημερινότητα» συνεχίζει γεμάτη εντάσεις και… παραλογισμούς. Μεσοπρόθεσμα, μέτρα, φόροι… Μακροπρόθεσμα καμία ελπίδα να βάλει μυαλό ο άνθρωπος, ε;
Η αλήθεια είναι πως από αυτής της απόψεως το μέλλον διαγράφεται σκούρο, έως και μαύρο κατράμι δηλαδής. Η ελπίδα πάλι αμυδρή, έως και αόρατη καταλήγει. Αλλά τί να πεις, μπορείς να κάνεις τίποτε γι’ αυτό; Οι ρούνοι έχουν ριχτεί στα μεγάλα τραπέζια και η πορεία έχει προαποφασιστεί.
Ώρα λοιπόν για χαλάρωση, φέτος θ’ αφήσουμε εντελώς στην τύχη της την μαμά ευρώπη, υπάρχουν σοβαρότερες δουλειές και αυτή δεν έχει αποδείξει ότι αξίζει και τόσο πολύ την προσοχή μας και την υπερπροσπάθειά μας· μόνο ρουσφέτια εξυπηρέτησε άλλωστε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Το καλοκαίρι προβλέπεται θερμό, μιας και οι μέρες στο Ιόνιο θα είναι μετρημένες, αν υπάρξουν δηλαδή. Έριξαν και γι’ αυτό άλλοι τους ρούνους, αποφασισμένοι να μας «μπούν στη μύτη», και μόνο το ταξίδι στις λίμνες του νησιού προβλέπεται για την ώρα. Αυτό, και απεριόριστη χαλάρωση στην τσιμεντούπολη.

5 σχόλια:

  1. Πασσαράν, βρε καμηλιέρη μου, πασσαράν. (Θα περάσει)

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχαρητήρια για την θετική αξιολόγηση, από όπου και αν προέρχεται.
    Καλό (... είναι άραγε λογική αυτή η ευχή; Ή μάλλον εφικτή;) Καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όχι λίγη, πολλή ξεροκεφαλιά χρειάζεται - αλλά αυτό είναι το ωραίο.
    Καλό καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό καλοκαίρι λοιπόν. Με τα παρελκόμενά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα περάσει, θα περάσει αθηνόβιά μου, αλλά θα μπορούσε να περάσει και… θαλασσινότερα!

    Μια ευχή δεν είναι ποτέ εφικτή ξηροκαρπίτα μου, απλά είναι μια ευχή… το αν τώρα είναι εφικτό το καλό καλοκαίρι… εξαρτάται από το τι προσμένει ο καθένας και αν θα εκπληρωθούν αυτά που προσμένει. Μιας και η κρίση είναι πάντα υποκειμενική…

    Είναι όμως πολύ κουραστικό ορισμένες φορές βρε κουμπαρούλα μου…

    Άλλα παραγγείλαμε, άλλα μας σέρβιραν κιτσομήτσε μου, καλό μας καλοκαίρι :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...