Πίθω μπροθ…

Όπως και να το κάνεις είναι ένας τρόπος για να μην καταλάβεις το αδιέξοδο και να συνεχίσεις να πορεύεσαι. Αν δύο μπρος έχεις γκρεμό και δύο πίσω έχεις ρέμα, κάνοντας ένα μπρος, ένα πίσω μπορείς να κινείσαι αέναα. Αν δεν χρειαστεί να κάτσεις να ξαποστάσεις δηλαδή…

Τά ‘πε ένα χεράκι ο γιωργάκης στους βουλευτές του, νά ‘το το έλκος μετά ο βαγγέλας! Άντε να δούμε τί βόλι θα ρίξουν όσοι μέχρι τώρα ψήφιζαν ενάντια στη συνείδησή τους. Θα το πράξουν άραγε για άλλη μία τελευταία φορά; Τελικά αυτές οι «τελευταίες φορές» τελειωμό δεν έχουν!

Κι εντάξει, μπορεί να διαφωνείς κάθετα με τα μέχρι σήμερα αποφασισμένα και πεπραγμένα, αλλά επιτέλους λίγη σταθερότητα και λίγη σοβαρότητα δε θα έβλαπτε. Η κατάσταση έχει γίνει τόσο κωμικοτραγική που δεν ξέρεις αν θα πρέπει να κυλιστείς στο πάτωμα από τα γέλια ή να βαλαντώσεις στο κλάμα. Και μετά ζητάς από τους άλλους σοβαρότητα και σταθερότητα…

Τελικά, εκείνο το γεμάτο μπιστόλι που κρατούσε ο γιωργάκης (μα καλά, δεν ήξερε η μανούλα του ότι δεν πρέπει να αφήνει τα παιδιά να παίζουν με όπλα;) και το σήκωνε και το άφηνε καθημερινά στο τραπέζι, τον κρόταφο του έλληνα έδειχνε…

Το δημοψήφισμα πάντως δεν είναι κακό από μόνο του. Μια πιο άμεση μορφή δημοκρατίας είναι σίγουρα καλύτερη από την αντιπροσωπευτική, κατ’ όνομα «δημοκρατία» που επικρατεί στον πλανήτη. Το κακό είναι η δημοκρατία «σε δόσεις». Δύο χρόνια κακών χειρισμών και μετά δημοψήφισμα για τί; Για να πάρει ο κόσμος τη δόση του και να συνεχίσει η ολιγαρχία να κυβερνά μέχρι το επόμενο;

Ούτε η απαξίωση μερικών εκ των θεσμών είναι τόσο κακή, όσο προβάλλεται τον τελευταίο καιρό. Όταν το πολιτικό σύστημα παίζει συλλήβδην με αυτούς τους θεσμούς και τους απαξιώνει, δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος να τους σέβονται οι πολίτες.

Το μόνο σίγουρο είναι πως τα πράγματα χειροτερεύουν και θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν όσο οι υπεύθυνοι θα συνεχίζουν να ασχολούνται με τα αιτιατά, γιατί δεν θέλουν να δουν την πραγματική αιτία των δεινών του κόσμου μας.

Εν αναμονή…