Επεμβάσεις και διαβάσεις - ποιός θανάσης; :p

Αφού δεν κάηκε τόσο καιρό ο επιτραπέζιος…

«Ο θανάσης» που έλεγε κι ο σύντεκνος – το γιατί όλοι είχαν το όνομα θανάσης παραμένει ένα άλυτο μυστήριο για την οικουμένη!

Πού και πού γκρίνιαζε ο έρμος πως ανέβηκε η θερμοκρασία, αλλά τόσο σποραδικό, μάλλον σφάλμα θερμομέτρου θα ήταν. Αλλά να που άρχισε να καθυστερεί και είπες να ελέγξεις τελικά τις θερμοκρασίες και να’σου όποτε έκανε το οτιδήποτε πέραν του να κάθεται χτυπούσε κάτι 84άρια… άλλο πράμα, σαν να λέμε 39 κι 9 ακατέβατα και με κομπρέσα!

Καιρός του ήταν να ανοίξει για να του κάνεις ένα μικροσέρβις. Αποτέλεσμα; Ένα καλώδιο αποσυνδεδεμένο κι ένας ανεμιστήρας εκτός λειτουργίας. Έλα μου όμως που δεν ήταν και πολύ σημαντικός ο συγκεκριμένος! Προχωρώντας λοιπόν την εξέταση εις βάθους ανακαλύπτεις πως έχει μάλλον ξεραθεί και η κρέμα του επεξεργαστή. Διότι ο επεξεργαστής θέλει και την κρεμούλα του, σας τις γυναίκες ένα πράμα… γνωστές άλλωστε οι παρομοιώσεις των υπολογιστών με τα θηλυκά!

Βάλαμε λοιπόν κρεμούλα, ενώσαμε τα καλώδια, όλα ρολόι και ο πυρετός έπεσε! 49 με 51, φυσιολογικά πλαίσια! Στο ενδιάμεσο περάσαμε και από τα 32μπιτα στα 64μπιτα - μα να «παίζεις» τρία χρόνια κοντά με 3 γίγα μνήμης αντί για 6 που έχεις επάνω και να μην το έχεις χαμπαριάσει;;;

Κάθε καλός μαστροχαλαστής όμως πρέπει να τιμάει και το όνομά του. Οπότε στο κλείσιμο κάτι πήγε στραβά και η κάρτα τηλεόρασης πάπαλα! Μα εντελώς όμως! Πιο πολύ δε γινόταν! Την πίεσες λίγο παραπάνω και κράτς, πάει μια σύνδεση!

Δεύτερη χειρουργική επέμβαση, συγκόλληση των μελών του ασθενούς και όλα βαίνουν καλώς – πάλι καλά που δεν χρειάζεται και αναισθησία ο άρρωστος γιατί δύο φορές την ίδια μέρα…

Στο αναμεταξύ, πέρασε μια παρέα να μας πει τα κάλαντα, και αυτά… υποτονικά τα πράματα εφέτο, ακόμα και οι καλαντολόγοι βρίσκονται σε κρίση!

Εν αναμονή και προετοιμασιών λοιπόν για την υποδοχή του 2012. Κι επειδή εκεί έξω τα πράματα δε πρόκειται να φτιάξουν, ίσως γιατί οι ανεγκέφαλοι κυβερνούν, ίσως γιατί όσα επιδιώξαμε μέχρι σήμερα ήταν ματαιόδοξα και αδύνατα, οπότε πληρώνουμε το τίμημα της επιστροφής σε πιο λογικά και βιώσιμα επίπεδα, είτε γιατί ισχύουν και τα δύο, είτε για όποιο άλλο λόγο κι αν ισχύει, ας είμαστε καλορίζικοι στον μικρόκοσμό μας και το 2012 να μας έχει ευτυχισμένους με αυτά που έχουμε, όχι αυτά που θέλουμε, και όσα θα μας «φέρει»! Εμάς πάντως χιονάνθρωπο δεν μας έφερε (θα θέλαμε) αλλά μας μπαίνει με καλό μπουναμά και μας έχει υποσχεθεί καλά!

Καλή χρονιά!

Μπρρρρ

Κρύο… Καιρός του ήταν να χειμωνιάσει και λίγο πια. Φέτος μας ήρθε οριακά! 21 του μηνού αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε από χειμώνα! Φαντάσου να έμπαινε ο χρόνος με ζέστες! Έρχονται όμως τα Χριστούγεννα και φέραν δώρο χιόνι για τα χιονοδρομικά και μπόλικο κρύο για τους υπόλοιπους. Φέραν και διαμαρτυρίες στις εθνικές, όπου οι ανέτοιμοι οδηγοί γκρινιάζουν για ένα ανέτοιμο κράτος. Λες και υπάρχει λόγος για ένα κράτος να προετοιμαστεί για να «ανταπεξέλθει το χιονιά» για μια-δυο μέρες την τριετία! Ενώ οι γκρινιάρηδες δεν έχουν κανένα λόγο να ενημερωθούν και να γνωρίζουν, Και να μην παν βρε αδερφέ, άστο για μεθαύριο! Δε χάθηκε ο κόσμος… Οι μόνες που χάνονται για ψήλου πήδημα και για μια μέρα είν’ οι αγορές, οι άνθρωποι δεν θα πάθαιναν τίποτε αν καθόταν και λίγο! Επίσης δεν θα πάθαιναν και τίποτε αν έδιναν λιγότερη σημασία στο αλισβερίσι, αλλά εδώ η ανευθυνότητα επεκτείνεται στο να μην ξέρουμε για τον καιρό και τι πρέπει να κάνουμε και να τα περιμένουμε όλα από το κράτος – σήκω σήκω κάτσε κάτσε το έχουμε!

Στολίστηκε και το δέντρο, μαζί με τα κρύα κι αυτό, φωταγωγήθηκε ο κήπος με την ουρά του κομήτη, δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά γίνατε μια ωραία ατμόσφαιρα!

Καλό είν’ αυτό, γενικότερα, να ξεφύγει λίγο κι ο κόσμος από τον καθημερινό βομβαρδισμό. Στο φινάλε, πτωχεύουμε και μετά των γιορτών! Άσε που ο πτωχευμένος… δεν έχει και τίποτε να χάσει, οπότε είναι και πιο δεκτικός στην ευτυχία!

Πνέει τα λοίσθια το ’11 και μπορεί να μην ήταν τόσο πετυχημένο ως έτος, όσο υπολόγιζαν – όχι ότι τους πίστεψες ποτέ, δουλεύουν τον κόσμο ψιλό γαζί και ο κόσμος κάθεται αποχαυνωμένος και χειροκροτεί! Ήταν όμως ένα έτος με ωραία γεγονότα και όμορφα χαμπέρια. Τόσο ανεκτίμητα που τα τρία άλφα των οίκων ανοχής αξιολόγησης δεν φτάνουν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι. Άσε «τις αγορές» ν’ ανησυχούν γι’ αυτά, μηδαμινής σημασίας είναι άλλωστε στην πραγματικότητα! Έξω από αυτό το παιγνίδι υπάρχει και η πραγματική ζωή!

Αλλά κάνει κρύο· έτσι λέει και ο τίτλος πάνω-πάνω, τώρα που σήκωσες τα μάτια από το πληκτρολόγιο. Πρωί-πρωί, από το ζεστό κρεβάτι στο δρόμο μέσα σε δεκαπέντε λεπτά, ήταν λίγο απότομη η μεταβολή. Τέσσερεις έδειχνε το θερμόμετρο· αλλού θα είχε και «μείον». Ε, πρέπει να την άρπαξες και λίγο, κάτι πονάκια στο λαιμό τα νοιώθεις όταν μιλάς. Χειμώνιασε για τα καλά!

Καλές γιορτές!

Χάριν οικονομίας

Η «οικονομία» είναι μία έννοια που χρησιμοποιείται από τους επιστήμονες πολύ πριν την εμφάνιση των οικονομολόγων. Είναι η πορεία και διαχείριση ενός υλικού (έννοιας, οντότητας, στοιχείου) σε μια διεργασία ή ένα σύνολο αλληλεπιδρώντων διεργασιών, έως ότου ολοκληρωθεί ο κύκλος του. Η χρηματοοικονομία τώρα είναι ένα πολύ περιορισμένο και παροπηδικό υποσύνολο που αφορά στον κύκλο μιας εικονικής έννοιας: του χρήματος. Η υπόθεση μέσω της οποίας παίρνει υποτίθεται η χρηματοοικονομία ευρύτητα, πως κάθε άλλη παράμετρος μπορεί να εκφραστεί σε χρηματικό αντίτιμο είναι απολύτως λανθασμένη και χωρίς καμία ισχύ, γιατί δεν είναι αντικειμενική, υπεραπλουστεύει και οδηγεί σε απώλεια της φυσικής σημασία των παραμέτρων.

Είναι γεγονός πως κάποιος που θα ασχολούταν με το πεπλεγμένο ισοζύγιο όλων των στοιχείων κάποιου κύκλου, σε όσο το δυνατόν ευρύτερο σύνολο αλληλεπιδρώντων διεργασιών, με στόχο την προς όφελος του συστήματος βελτιστοποίηση της αποτελεσματικότητάς τους, θα μπορούσε κάλλιστα να λάβει τον τίτλο του επιστήμονα. O οικονομολόγος όμως, μέσα από την αυθαίρετη «κοστολόγηση» των παραμέτρων, προσπαθεί μέσα από το μονοχρωματικό πρίσμα του να μεγιστοποιήσει τα χρηματικά οφέλη, αδιαφορώντας αν στο διάβα του θίγει την οικονομία άλλων παραμέτρων του συστήματος, κάτι που συμβαίνει συνεχώς γιατί οι παράμετροι, μέσα από την αποτίμηση σε χρήμα, έχουν χάσει τη φυσική τους σημασία. Ως αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, οι υπόλοιπες παράμετροι αντιμετωπίζονται με εγκληματική αμέλεια και η χρηματοοικονομία θίγει σχεδόν κάθε πτυχή του κόσμου μας, μόνο και μόνο για να μεγιστοποιηθεί η μοναδική εικονική παράμετρος, το χρήμα!

Η παράμετρος αυτή μάλιστα δημιουργήθηκε εκ του μη-όντος για να βοηθήσει στις ανθρώπινες συναλλαγές. Από τη σκοπιά των συστημάτων λοιπόν είναι η ελάσσονος σημασίας παράμετρος, η οικονομία της οποίας θα έπρεπε να εξετάζεται και να βελτιστοποιείται στο χαμηλότερο επίπεδο και όχι στο ανώτερο, και μοναδικό στην πράξη, στο οποίο εξετάζεται σήμερα. Η επικρατούσα αυτή τακτική έχει φέρει πολλά προβλήματα στην λειτουργία του κόσμου και των κοινωνιών μας, από την περιβαλλοντική καταστροφή, μέχρι και την αδυναμία κατανομής αγαθών σε μια περίοδο όπου τα αγαθά αυτά βρίσκονται σε πληθώρα. Στην πράξη, με την κοντόφθαλμη αντιμετώπιση των υπόλοιπων παραμέτρων, σε μακρο-χωροχρονικό επίπεδο θίγεται ακόμα και η ίδια η χρηματική παράμετρος.

Υπό το πρίσμα αυτό λοιπόν ο οικονομολόγος μπορεί να διεκδικεί επάξια τον τίτλο του εγκληματία. Το ότι υπήρξαν φυσικά και επιστήμονες οι οποίοι αποδείχθηκαν εγκληματίες δεν μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα για να ονομαστεί εξ επαγωγής ο οικονομολόγος επιστήμονας!

Πισωγυρίσματα

Τόσο Springsteen μαζεμένο είχες χρόνια ν’ ακούσεις. Από τότε που τελευταία φορά άκουσες όλο το the river, μονοκοπανιά, στο αυτοκίνητο, παρέα με τον κολλητό. Χαλκιδική, βράδυ, ζέστη, ανοιχτά παράθυρα και χαλαρή βόλτα για ποτάκι και αμπελοφιλοσοφία…

Το επεισόδιο αυτής της μεταμεσονύκτιας σειράς που συνδέει παρόν και παρελθόν ήταν μουσικά επενδεδυμένο με τον ίδιο αυτόν δίσκο. Σχεδόν ολόκληρο θα έλεγες, τουλάχιστον με όλα τα πιο τρανταχτά κομμάτια του. Σε έστειλε κι εσένα, νοητικά, στο παρελθόν.

Και τι δε θα έδινες, όπως όλοι, μάλλον, άλλωστε, να μην είχε περάσει ανεπιστρεπεί. Όχι μόνο αυτό, της Χαλκιδικής, από τότε κύλησε άλλωστε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι και ακόμα και ο κολλητός χάθηκε· πήγες ακόμα πιο πίσω, τότε που έτρεχες στο ολυμπιακό στάδιο, «γήπεδο, όχι κερκίδες», για να τον ακούσεις «από κοντά», πιτσιρικάς τότε.

Ένα παρελθόν χωρίς έγνοιες και σκοτούρες…

Η διάθεση να επιστρέψεις στο σήμερα μηδαμινή, ένα «τώρα», που πέρα από τις σκοτούρες «της ηλικίας», αφού δεν είσαι πια πιτσιρικάς για να σε νοιάζει μόνο να πας μια βόλτα, να παίξεις βόλεϊ και να διαβάσεις για την επόμενη και για να μάθεις «πράματα και θάματα», φέρει και τις σκοτούρες της ανωριμότητας μιας ανθρωπότητας που ακροβατεί κι ετοιμάζεται να «πεθάνει μέσα στην αφθονία».

Προτιμάς να μείνεις κάπου εκεί πίσω, στην γλυκιά αίσθηση που ερχόταν στο άκουσμα των μουσικά επενδεδυμένων λέξεων: «we’re going down to the river…»