Η επόμενη μέρα

Η σημερινή ημερομηνία θα μπορούσε να είναι ένα ορόσημο που θα σηματοδοτούσε αλλαγές στην ευρωπαϊκή ένωση. «Προς τα πού» δεν ξέρει κανένας, αλλά οι αλλαγές θα ήταν ό,τι καλύτερο σε σχέση με την χρόνια προσκόλληση στην ακολουθούμενη πολιτική.

Σήμερα όμως αποδείχθηκε πως η «δεξιά» της Ελλάδας τίμησε το όνομά της και αποδείχθηκε αποτελεσματικότερη της «αριστεράς» της. Χρησιμοποιώντας έντεχνα το φόβο, όπως κάνει πάντα άλλωστε, συνένωσε τις δυνάμεις της και τις αύξησε με την εγκόλπωση του κόμματος της δημοκρατικής συμμαχίας και την επιστροφή έτσι στους κόλπους της νέας δημοκρατίας ενός κομματιού που μόλις πριν μερικά χρόνια η ίδια είχε εκδιώξει. Για τη δεξιά όμως πάντα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Κατάφερε έτσι να αποσπάσει την συντηρητική ψήφο των ελλήνων για κυβέρνηση «μέσα στο ευρώ».

Γνωρίζεις πολλούς που πριν από αρκετά χρόνια θα δήλωναν απερίφραστα πως «αν ψηφίσουν δεξιά να τους κοπεί το χέρι», και χτες την ψήφισαν με μόνο γνώμονα να μην χάσουν τα χρήματα της τράπεζας ή τη σύνταξή τους, το χέρι τους ήταν αδιάφορο. Ας είναι, ας μην τα χάσουν, απλά ας τα εκταμιεύσουν για να πληρώσουν τους φόρους που θα αποπληρώσουν τα δάνεια με τα οποία χρηματοδοτήθηκαν οι τράπεζες για να μην χάσουν τα χρήματά τους οι πολίτες. Έτσι βέβαια εν τέλει οι πολίτες θα μείνουν χωρίς χρήματα, στον ίδιο παρονομαστή, με μόνη διαφορά να μην έχουν πτωχεύσει οι τράπεζες.

Η σημερινή ημέρα θα μπορούσε να ήταν ένα ορόσημο για πλήρη αλλαγή του κυβερνητικού σχήματος που έφερε την Ελλάδα μέχρι εδώ. Αντ’ αυτού, στο προσεχές μέλλον η χώρα θα κυβερνηθεί από τους ίδιους ανθρώπους που διέλυσαν και εκμηδένισαν το φοροεισπρακτικό μηχανισμό, την υγεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, την ερευνητική δραστηριότητα, το πυροσβεστικό σώμα και ένα σωρό άλλους νευραλγικούς μηχανισμούς του ελληνικού κράτους. Τί ελπίδα μπορείς να έχεις για το μέλλον αυτής της χώρας;

Τρέμεις την ημέρα που αναπτυξιακά προγράμματα σαν το «Ήλιος» θα έρθουν να εγκατασταθούν στον ελληνικό χώρο, στερώντας μεγάλες εκτάσεις από τους πολίτες και τινάζοντας την ανεργία στα ύψη. Τρέμεις την ημέρα που η Ελλάδα θα ακολουθήσει πιστά τα βήματα όλων των χωρών που εφάρμοσαν τα προγράμματα του διεθνούς νομισματικού ταμείου και τώρα οι πολίτες τους δεν έχουν δικαίωμα επάνω στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, ούτε καν στην καλλιέργεια της γης ή στο νερό  της πατρίδας τους. Τα κράτη βέβαια «σώθηκαν», το ίδιο και ο επιχειρηματικός κόσμος τους, αλλά η μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών ζει όχι μόνο κάτω από το όριο της φτώχιας, αλλά στο όριο του υποσιτισμού, για βιοτικό επίπεδο δεν γίνεται καν συζήτηση. Η πλήρης εικόνα του στρουθοκαμηλισμού του δυτικού κόσμου και του οικονομικού του ιερατείου.

Δεν ξέρεις για πόσο ακόμα θα υπάρχει ευρώ και πόσο καιρό θα καταφέρει η νέα κυβέρνηση να ικανοποιήσει όσους την ψήφισαν από φόβο, πριμοδοτώντας απλά την συντηρητική προσκόλληση στα γνωστά, και όχι από πραγματική ελπίδα και πίστη για την κυβέρνηση της επόμενης ημέρας. Πραγματικά ελπίζεις το μέλλον να μην είναι ακόμα χειρότερο από το παρόν, αν και ο φόβος και η κοινωνική διάλυση είναι ήδη εδώ και θα ενταθούν υπέρμετρα με τον καιρό, με την εφαρμοζόμενη πολιτική που δεν προβλέπεις να αλλάζει στο εγγύς ή το απώτερο μέλλον. Δεν το πιστεύεις όμως, δυστυχώς αυτά που έχουν προγραμματιστεί να γίνουν, τα οποία είναι σίγουρα πολύ λιγότερα απ’ όσα πρόκειται να γίνουν, προοιωνίζουν ένα μέλλον ζοφερό. Μακάρι η ιστορία να σε διαψεύσει.

Δεύτερη εκλογική αναμέτρηση

Ενάμισι μήνα μετά και οι έλληνες καλούνται και πάλι στις κάλπες. «Μη διχάσετε τους έλληνες» παρακάλεσαν στις ομιλίες τους οι πολιτικοί αρχηγοί, όμως και οι ίδιοι, και οι ξένοι αξιωματούχοι, αλλά και ο παγκόσμιος τύπος έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα άνευ προηγουμένου με στόχο τη χειραγώγιση στη συντηρητική προσκόλληση στα μέχρι σήμερα ισχύοντα. Σε αυτά που έχουν ήδη φέρει μια κοινωνία σε αποσύνθεση και έχουν επιβάλλει τον φόβο για το αύριο σε κάθε πολίτη της.

Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι παροτρύνουν τους έλληνες να μην γυρίσουν την πλάτη στην Ευρώπη, εθελοτυφλώντας, εσκεμμένα ίσως, μη-αντιλαμβανόμενοι πως οι ίδιοι είναι αυτοί που έχουν στρέψει την πλάτη στους έλληνες. Προσκολλημένοι στην ιδεολογία της εξυπηρέτησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος έχουν αδιαφορήσει για τις κοινωνικές επιπτώσεις της ακολουθούμενης πολιτικής και συνεχίζουν να απαιτούν την τήρηση «των συμφωνηθέντων». Συμφωνηθέντων που μόνο από κάποιον με αυτοκτονικές τάσεις θα μπορούσαν να τηρηθούν.

Δεν γυρίζουν οι έλληνες λοιπόν την πλάτη στην Ευρώπη, η Ευρώπη έχει καταντήσει ένας συντηρητικός και οπισθοδρομικός οργανισμός που έχει γυρίσει την πλάτη στους ευρωπαίους πολίτες και για χάρη του χρηματοοικονομικού συστήματος δεν σέβεται την υπόσταση των ίδιων των ευρωπαίων πολιτών στην Ελλάδα, στην Ισπανία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Η ανθρώπινη υπόσταση έχει ήδη κατέβει χαμηλότερα στην βαθμίδα του σεβασμού απ’ ότι το ευρώ, οι τράπεζες και οι αιμοβόρες ορέξεις των αγορών.

Δεν είν’ οι έλληνες που θα γυρίσουν την πλάτη στην Ευρώπη, είναι οι ίδιοι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι που έχουν γυρίσει την πλάτη στις ευρωπαϊκές αξίες. Οι αυριανές εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία για τον ελληνικό λαό να τους το πει και να τους το δείξει έμπρακτα. Και ας αποφασίσουν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι αν αξίζουν περισσότερα τα χρήματά τους από τους ευρωπαίους πολίτες, είτε αυτοί είναι στην Ελλάδα, είτε είναι στη Γερμανία. Αν όμως οι έλληνες ευρωπαίοι τεθούν σε χαμηλότερη στάθμη από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, τότε η Ευρώπη αυτή είναι μια Ευρώπη στην οποία δεν αξίζει να ανήκει κανείς.

Αύριο δεν αποφασίζουν οι έλληνες αν θα φύγουν ή όχι από το ευρώ. Αποφασίζουν απλά ποιος θα τους κυβερνήσει. Η απόφαση αυτή είναι δική τους και μόνο δική τους και δεν εκβιάζεται. Μεθαύριο ας αποφασίσει η Ευρώπη αν θέλει να ακολουθήσει τις ευρωπαϊκές αξίες που διατυμπανίζει στα κείμενά της και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση «με οποιοδήποτε τίμημα», ή αν σέβεται περισσότερο το χρήμα απ’ τους ευρωπαίους πολίτες. Το μέλλον της ευρωπαϊκής ένωσης και του ευρώ είναι στα δικά τους χέρια, όπως ήταν πάντα. Το μέλλον της Ελλάδας όμως περνάει μέσα από ριζικές αλλαγές και στο πολιτικό σκηνικό αλλά και στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Αλλαγές πρέπει να γίνουν πολλές, αλλά πρέπει να γίνουν ελεγχόμενα και με σεβασμό στον κοινωνικό ιστό.

Διεθνείς νουθεσίες

Η κυρία Λαγκάρντ μετανόησε πολλάκις την τελευταία εβδομάδα που δήλωσε πως νοιάζεται περισσότερο για τα παιδιά του Νίγηρα, απ’ ότι για τα παιδιά των Ελλήνων. Μετανόησε δημόσια, μιας και κατάλαβε πως κανείς δεν την πίστεψε, αφού, όπως όλοι γνωρίζουν, στο Νίγηρα πεθαίνουν καθημερινά παιδιά και δεν υπάρχει αντίκτυπος στην παγκόσμια οικονομία, η οποία αποτελεί άλλωστε και το μέγιστο μέλημα της κυρίας Λαγκάρντ, ενώ αν μερικά παιδιά πεθάνουν στην Αθήνα, πιθανότατα ο αντίκτυπος των αντιδράσεων στην παγκόσμια οικονομία θα είναι από σημαντικός έως και ανυπολόγιστος.

Ύστερα λοιπόν από το παραστράτημά της, σαν καλή μητέρα αποφάσισε να νουθετήσει τους έλληνες να πληρώνουν τους φόρους τους. Η κυρία Λαγκάρντ όμως απέτυχε και στο ρόλο της μάνας. Άλλωστε κανένας γονιός δεν μπορεί να νουθετήσει το παιδί του να κάνει κάτι που και ο ίδιος δεν κάνει. Φαίνεται να ξεχνάει συστηματικά ότι, όπως και η ίδια, οι άνθρωποι της συνομοταξίας της είναι που και εδώ στην Ελλάδα αποφεύγουν συστηματικά να πληρώνουν φόρους. Τρανταχτό πρόσφατο παράδειγμα ο φίλος και συνάδελφός της, κύριος Παπαδήμος. Όταν έχεις τέτοιους «γονείς», πώς να μάθεις να πληρώνεις φόρους; Όχι ότι δεν υπάρχει μεγάλη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό των απλήρωτων φόρων και εισφορών είναι από τους ανθρώπους που η ίδια προσπαθεί να προστατεύει. Εξ ου και ούτε τους έτριξε τα δόντια, ούτε πρόκειται να τους τα τρίξει. Αρκείται να κουνάει το δάκτυλο δεικτικά στο μέσο έλληνα, για να τον κάνει να νοιώθει υπεύθυνος για προβλήματα που η ίδια η κυρία Λαγκάρντ και οι όμοιοί της δημιουργούν.

Άλλωστε, η κυρία Λαγκάρντ είναι επικεφαλής του πιο αποτυχημένου οργανισμού που έφτιαξε ποτέ η ανθρωπότητα. Απ’ όπου έχει περάσει έχει αφήσει φτώχια, διαλυμένους παραγωγικούς ιστούς και χώρες στις οποίες οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον καν το δικαίωμα να εκμεταλλευτούν τους πόρους τους για να επιζήσουν. Είναι απορίας άξιο γιατί η παγκόσμια κοινότητα δαπανά «δημόσιο» χρήμα για να διατηρεί στη ζωή οργανισμούς σαν το διεθνές νομισματικό ταμείο, ενώ κόπτεται για τους αναποτελεσματικούς δημόσιους οργανισμούς της Ελλάδας ή άλλων χωρών.

Ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα της Ελλάδας είναι πως άνοιξε τις πύλες της στον οργανισμό αυτό και επέτρεψε σε ανθρώπους σαν την κυρία Λαγκάρντ να έχουν λόγο στα εσωτερικά της. Η γειτονική Τουρκία στάθηκε πιο σώφρον και πέταξε έξω τους αντιπροσώπους του στα τρία χρόνια. Έζησε φτωχά, αλλά ορθοπόδησε, δεν πουλήθηκε ολόκληρη. Η Ελλάδα θα κάνει καλά να βρει τρόπο να τους ξαποστείλει κι αυτή όσο το δυνατόν νωρίτερα, γιατί στο τέλος θα καταλήξει μια χώρα χωρίς πόρους, χωρίς γη, ακόμα και χωρίς ήλιο ή αέρα.

Φουρτούνες

Η Ευρώπη τα έχει κάνει θάλασσα. Καιρός να το παραδεχτούν οι ευρωπαίοι ηγέτες πριν καταλήξουν να κάνουν μνημόσυνο στα συντρίμμια της άλλοτε σπουδαίας ιδέας της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Τα έχουν κάνει θάλασσα όχι γιατί η Ελλάδα έκανε λάθη, ή η Ισπανία, ή η Ιρλανδία, ούτε γιατί η Γερμανία απαιτεί σκληρές πολιτικές λιτότητας. Τα έχει κάνει θάλασσα γιατί όλη η συζήτηση και όλες οι ενέργειες παραμένουν προσκολλημένες στον οικονομικό πυλώνα και αδιαφορούν για τις επιπτώσεις των μέτρων στην κοινωνία την ίδια. Αλλά αλήθεια, τί σημασία έχει μια πετυχημένη εγχείρηση, αν ο ασθενής αφήσει την τελευταία του πνοή στο χειρουργείο;

Η κοινωνική ειρήνη και συνοχή στην Ελλάδα έχουν εξαφανισθεί προ πολλού. Ο κόσμος πλέον φοβάται, όχι αν την άλλη βδομάδα θα έχει άλλο νόμισμα, αλλά μήπως την σημερινή νύχτα βρεθεί αντιμέτωπος με ληστές, χάσει την περιουσία του σήμερα, ή ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Φοβάται αν τον άλλο μήνα θα φτάσουν τα χρήματά του για φαγητό, ή μήπως τον παράλλο μήνα θα χρειαστεί να πουλήσει ότι έχει, για να ξεχρεώσει την ίδια την εφορία. Η αλήθεια είναι πως ο περισσότερος κόσμος δεν φοβάται μήπως και «τον αγοράσουν» σε εξευτελιστική τιμή, σε δραχμές, αλλά μήπως αναγκαστεί να πουλήσει σε εξευτελιστική τιμή ακόμα και σε ευρώ. Ίσως έχει αρχίσει να καταλαβαίνει λίγο τις δημαγωγίες των περασμένων μηνών.

Η ελληνική κοινωνία έχει περάσει ήδη το κατώφλι της αυτοδικίας. Μόλις χτες ένας νέος, φοιτητής, σκότωσε έναν ληστή. Δεν είσαι στο μυαλό του, δεν ξέρεις τι πραγματικά έγινε, αλλά έχοντας ήδη αποφασίσει να θεωρήσεις πως ισχύει η πιο αγνή των εκδοχών, δεν μπορείς να κατανοήσεις τα χειροκροτήματα προς το πρόσωπό του. Ο νέος αυτός δεν είναι ήρωας, είναι τραγική φιγούρα, και σαν τραγική φιγούρα μπορείς να τον συμπονέσεις σιωπηλά, να καταλάβεις τους λόγους της πράξης του και απλά να σωπάσεις. Όχι να τον επευφημήσεις, απλά να σωπάσεις. Οι επευφημίες δείχνουν μάλλον μια κοινωνία που θέλει αίμα για να ικανοποιηθεί, δείχνουν ένα κοινωνικό σύνολο που οδεύει κατευθείαν στη ζούγκλα.

Είναι καιρός η Ευρώπη να ξεφύγει από τις εμμονές της μονόπλευρης οικονομικής διαχείρισης και να αναγνωρίσει πως το δόγμα του σοκ, όπως και κάθε «δόγμα» στο οποίο προσκολλήθηκε στο παρελθόν, κακό κάνει και όχι καλό. Δεν υπάρχει λόγος να υπερασπιστεί κανείς παρωπιδικά την πρότερη κατάσταση στην Ελλάδα. Αλλά δεν υπάρχει και κανένας λόγος να συμφωνήσει με τις εμμονές στην εφαρμογή των πολιτικών που έχουν φέρει την κοινωνία σε αυτή την έξαλλη κατάσταση. Υπάρχουν και πιο ήπιες πολιτικές, αλλά προϋποθέτουν να μπει χαλινάρι στον οικονομοκεντρικό διαχειριστικό σύστημα και στην απόλυτη εξουσία των τραπεζών και των αγορών. Κάτι που προϋποθέτει προοδευτικά μυαλά, και αυτή τη στιγμή δυστυχώς στην Ευρώπη υπάρχει μόνο η συντηρητική προσκόλληση στη μέχρι τώρα  δογματική λειτουργία του οικονομικού συστήματος. Όμως καμία κοινωνία δεν ευημερεί κοιτώντας μόνο τους οικονομικούς δείκτες.

Είναι καιρός η Ευρώπη να αποδείξει πως ξέρει να σέβεται τους ανθρώπους περισσότερο απ’ ότι τα χρήματα, αλλιώς τα χαστούκια που παρακολούθησε χτες σύσσωμο το πανελλήνιο, και ο υπόλοιπος κόσμος συνάμα, θα είναι μόνο η αρχή της βίας, μιας βίας που όσο οι κοινωνίες θα πλησιάζουν στη ζούγκλα, τόσο θα αλώνει και μεγαλύτερες μερίδες των πληθυσμών. Και στο τέλος θα αποδειχθεί πως το παγόβουνο «του τιτανικού» δεν είναι η Ελλάδα, αλλά οι εμμονές των πολιτικών στην οικονομική κυριαρχία και στα «φιλελεύθερα» δόγματα.