Φουρτούνες

Η Ευρώπη τα έχει κάνει θάλασσα. Καιρός να το παραδεχτούν οι ευρωπαίοι ηγέτες πριν καταλήξουν να κάνουν μνημόσυνο στα συντρίμμια της άλλοτε σπουδαίας ιδέας της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Τα έχουν κάνει θάλασσα όχι γιατί η Ελλάδα έκανε λάθη, ή η Ισπανία, ή η Ιρλανδία, ούτε γιατί η Γερμανία απαιτεί σκληρές πολιτικές λιτότητας. Τα έχει κάνει θάλασσα γιατί όλη η συζήτηση και όλες οι ενέργειες παραμένουν προσκολλημένες στον οικονομικό πυλώνα και αδιαφορούν για τις επιπτώσεις των μέτρων στην κοινωνία την ίδια. Αλλά αλήθεια, τί σημασία έχει μια πετυχημένη εγχείρηση, αν ο ασθενής αφήσει την τελευταία του πνοή στο χειρουργείο;

Η κοινωνική ειρήνη και συνοχή στην Ελλάδα έχουν εξαφανισθεί προ πολλού. Ο κόσμος πλέον φοβάται, όχι αν την άλλη βδομάδα θα έχει άλλο νόμισμα, αλλά μήπως την σημερινή νύχτα βρεθεί αντιμέτωπος με ληστές, χάσει την περιουσία του σήμερα, ή ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Φοβάται αν τον άλλο μήνα θα φτάσουν τα χρήματά του για φαγητό, ή μήπως τον παράλλο μήνα θα χρειαστεί να πουλήσει ότι έχει, για να ξεχρεώσει την ίδια την εφορία. Η αλήθεια είναι πως ο περισσότερος κόσμος δεν φοβάται μήπως και «τον αγοράσουν» σε εξευτελιστική τιμή, σε δραχμές, αλλά μήπως αναγκαστεί να πουλήσει σε εξευτελιστική τιμή ακόμα και σε ευρώ. Ίσως έχει αρχίσει να καταλαβαίνει λίγο τις δημαγωγίες των περασμένων μηνών.

Η ελληνική κοινωνία έχει περάσει ήδη το κατώφλι της αυτοδικίας. Μόλις χτες ένας νέος, φοιτητής, σκότωσε έναν ληστή. Δεν είσαι στο μυαλό του, δεν ξέρεις τι πραγματικά έγινε, αλλά έχοντας ήδη αποφασίσει να θεωρήσεις πως ισχύει η πιο αγνή των εκδοχών, δεν μπορείς να κατανοήσεις τα χειροκροτήματα προς το πρόσωπό του. Ο νέος αυτός δεν είναι ήρωας, είναι τραγική φιγούρα, και σαν τραγική φιγούρα μπορείς να τον συμπονέσεις σιωπηλά, να καταλάβεις τους λόγους της πράξης του και απλά να σωπάσεις. Όχι να τον επευφημήσεις, απλά να σωπάσεις. Οι επευφημίες δείχνουν μάλλον μια κοινωνία που θέλει αίμα για να ικανοποιηθεί, δείχνουν ένα κοινωνικό σύνολο που οδεύει κατευθείαν στη ζούγκλα.

Είναι καιρός η Ευρώπη να ξεφύγει από τις εμμονές της μονόπλευρης οικονομικής διαχείρισης και να αναγνωρίσει πως το δόγμα του σοκ, όπως και κάθε «δόγμα» στο οποίο προσκολλήθηκε στο παρελθόν, κακό κάνει και όχι καλό. Δεν υπάρχει λόγος να υπερασπιστεί κανείς παρωπιδικά την πρότερη κατάσταση στην Ελλάδα. Αλλά δεν υπάρχει και κανένας λόγος να συμφωνήσει με τις εμμονές στην εφαρμογή των πολιτικών που έχουν φέρει την κοινωνία σε αυτή την έξαλλη κατάσταση. Υπάρχουν και πιο ήπιες πολιτικές, αλλά προϋποθέτουν να μπει χαλινάρι στον οικονομοκεντρικό διαχειριστικό σύστημα και στην απόλυτη εξουσία των τραπεζών και των αγορών. Κάτι που προϋποθέτει προοδευτικά μυαλά, και αυτή τη στιγμή δυστυχώς στην Ευρώπη υπάρχει μόνο η συντηρητική προσκόλληση στη μέχρι τώρα  δογματική λειτουργία του οικονομικού συστήματος. Όμως καμία κοινωνία δεν ευημερεί κοιτώντας μόνο τους οικονομικούς δείκτες.

Είναι καιρός η Ευρώπη να αποδείξει πως ξέρει να σέβεται τους ανθρώπους περισσότερο απ’ ότι τα χρήματα, αλλιώς τα χαστούκια που παρακολούθησε χτες σύσσωμο το πανελλήνιο, και ο υπόλοιπος κόσμος συνάμα, θα είναι μόνο η αρχή της βίας, μιας βίας που όσο οι κοινωνίες θα πλησιάζουν στη ζούγκλα, τόσο θα αλώνει και μεγαλύτερες μερίδες των πληθυσμών. Και στο τέλος θα αποδειχθεί πως το παγόβουνο «του τιτανικού» δεν είναι η Ελλάδα, αλλά οι εμμονές των πολιτικών στην οικονομική κυριαρχία και στα «φιλελεύθερα» δόγματα.