Η επόμενη μέρα

Η σημερινή ημερομηνία θα μπορούσε να είναι ένα ορόσημο που θα σηματοδοτούσε αλλαγές στην ευρωπαϊκή ένωση. «Προς τα πού» δεν ξέρει κανένας, αλλά οι αλλαγές θα ήταν ό,τι καλύτερο σε σχέση με την χρόνια προσκόλληση στην ακολουθούμενη πολιτική.

Σήμερα όμως αποδείχθηκε πως η «δεξιά» της Ελλάδας τίμησε το όνομά της και αποδείχθηκε αποτελεσματικότερη της «αριστεράς» της. Χρησιμοποιώντας έντεχνα το φόβο, όπως κάνει πάντα άλλωστε, συνένωσε τις δυνάμεις της και τις αύξησε με την εγκόλπωση του κόμματος της δημοκρατικής συμμαχίας και την επιστροφή έτσι στους κόλπους της νέας δημοκρατίας ενός κομματιού που μόλις πριν μερικά χρόνια η ίδια είχε εκδιώξει. Για τη δεξιά όμως πάντα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Κατάφερε έτσι να αποσπάσει την συντηρητική ψήφο των ελλήνων για κυβέρνηση «μέσα στο ευρώ».

Γνωρίζεις πολλούς που πριν από αρκετά χρόνια θα δήλωναν απερίφραστα πως «αν ψηφίσουν δεξιά να τους κοπεί το χέρι», και χτες την ψήφισαν με μόνο γνώμονα να μην χάσουν τα χρήματα της τράπεζας ή τη σύνταξή τους, το χέρι τους ήταν αδιάφορο. Ας είναι, ας μην τα χάσουν, απλά ας τα εκταμιεύσουν για να πληρώσουν τους φόρους που θα αποπληρώσουν τα δάνεια με τα οποία χρηματοδοτήθηκαν οι τράπεζες για να μην χάσουν τα χρήματά τους οι πολίτες. Έτσι βέβαια εν τέλει οι πολίτες θα μείνουν χωρίς χρήματα, στον ίδιο παρονομαστή, με μόνη διαφορά να μην έχουν πτωχεύσει οι τράπεζες.

Η σημερινή ημέρα θα μπορούσε να ήταν ένα ορόσημο για πλήρη αλλαγή του κυβερνητικού σχήματος που έφερε την Ελλάδα μέχρι εδώ. Αντ’ αυτού, στο προσεχές μέλλον η χώρα θα κυβερνηθεί από τους ίδιους ανθρώπους που διέλυσαν και εκμηδένισαν το φοροεισπρακτικό μηχανισμό, την υγεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, την ερευνητική δραστηριότητα, το πυροσβεστικό σώμα και ένα σωρό άλλους νευραλγικούς μηχανισμούς του ελληνικού κράτους. Τί ελπίδα μπορείς να έχεις για το μέλλον αυτής της χώρας;

Τρέμεις την ημέρα που αναπτυξιακά προγράμματα σαν το «Ήλιος» θα έρθουν να εγκατασταθούν στον ελληνικό χώρο, στερώντας μεγάλες εκτάσεις από τους πολίτες και τινάζοντας την ανεργία στα ύψη. Τρέμεις την ημέρα που η Ελλάδα θα ακολουθήσει πιστά τα βήματα όλων των χωρών που εφάρμοσαν τα προγράμματα του διεθνούς νομισματικού ταμείου και τώρα οι πολίτες τους δεν έχουν δικαίωμα επάνω στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, ούτε καν στην καλλιέργεια της γης ή στο νερό  της πατρίδας τους. Τα κράτη βέβαια «σώθηκαν», το ίδιο και ο επιχειρηματικός κόσμος τους, αλλά η μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών ζει όχι μόνο κάτω από το όριο της φτώχιας, αλλά στο όριο του υποσιτισμού, για βιοτικό επίπεδο δεν γίνεται καν συζήτηση. Η πλήρης εικόνα του στρουθοκαμηλισμού του δυτικού κόσμου και του οικονομικού του ιερατείου.

Δεν ξέρεις για πόσο ακόμα θα υπάρχει ευρώ και πόσο καιρό θα καταφέρει η νέα κυβέρνηση να ικανοποιήσει όσους την ψήφισαν από φόβο, πριμοδοτώντας απλά την συντηρητική προσκόλληση στα γνωστά, και όχι από πραγματική ελπίδα και πίστη για την κυβέρνηση της επόμενης ημέρας. Πραγματικά ελπίζεις το μέλλον να μην είναι ακόμα χειρότερο από το παρόν, αν και ο φόβος και η κοινωνική διάλυση είναι ήδη εδώ και θα ενταθούν υπέρμετρα με τον καιρό, με την εφαρμοζόμενη πολιτική που δεν προβλέπεις να αλλάζει στο εγγύς ή το απώτερο μέλλον. Δεν το πιστεύεις όμως, δυστυχώς αυτά που έχουν προγραμματιστεί να γίνουν, τα οποία είναι σίγουρα πολύ λιγότερα απ’ όσα πρόκειται να γίνουν, προοιωνίζουν ένα μέλλον ζοφερό. Μακάρι η ιστορία να σε διαψεύσει.