Γέρε χρόνε φύγε τώρα...

Η χρονιά αυτή λοιπόν δώρισε στην οικογένειά σου το πιο γλυκό και όμορφο δώρο που θα μπορούσε κανείς να προσφέρει. Έναν γλυκό μπελά με αμυγδαλωτά ματάκια και στρουμπουλό προσωπάκι, που τριγυρνάει με τις ώρες στα πόδια σου στο γραφείο καθώς πληκτρολογείς, ή παίζει με το φερμουάρ της ζακέτας σου όταν την έχεις αγκαλιά.

Τρελαίνει τη μάνα της ανοίγοντας όλα τα συρτάρια και αραδιάζοντας τα πράγματα στο πάτωμα, από πετσέτες μέχρι τεντζερέδια και πινέλα και κουτάλες, λες και σε παζάρι έτοιμη να διαλαλήσει την  πραμάτεια της στους επίδοξους αγοραστές. Τα παιγνίδια της τα αγνοεί επιδεικτικά, προς μεγάλη στενοχώρια της μαμάς της που θα ήθελε ένα παιδί να παίζει, αλλά και σε απόλυτη συμφωνία με τον μπαμπά της που θεωρεί πως το καλύτερο παιγνίδι είναι αυτό που δεν αγοράστηκε!

Κόρη του μπαμπά αυτό το παιδί, τί να πεις!

Έτσι λοιπόν, μπορεί το ‘13 να μην ήταν και κανά σπουδαίο έτος, χειρότερο από κάθε προηγούμενο θα έλεγε κάποιος (αν δεν ανήκε στη σφαίρα των φαφλατάδων κυβερνώντων), αλλά για εσάς στάθηκε ένα από τα καλύτερα, αν δηλαδή είναι δυνατόν να είναι ποτέ ένα έτος καλό ή κακό. Αλλά με αυτές τις συμβάσεις μεγαλώσατε, με αυτές και μιλάτε και σκέφτεστε. Εδώ ακόμα κι εσύ που δεν θεωρείς τα έτη καλά η κακά, φροντίζουν οι άνθρωποι να λάβουν πλήρη κυριότητα στην καλοσύνη και την κακία, αισθάνθηκες την ανάγκη να αποχαιρετήσεις το έτος ευχαριστώντας το για το υπέροχο δώρο, αν και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η γυναίκα σου σού το έκανε το δώρο αυτό και λες να μην πάρει τα ‘πάνω της ευχαριστώντας την για πολλοστή φορά και δημοσίως, οπότε ρίχνεις τα εύσημα στο χρόνο! Αλλά είπαμε, συμβάσεις είναι αυτές – όσα δεν φέρνει ο αϊ Βασίλης, τα φέρνει ο χρόνος, και όσα δεν μας αρέσουν τα φέρνει η κακιά η ώρα!

Τη χρονιά αυτή λοιπόν, χωρίς να μπορείς να διακρίνεις κάποια σοβαρή διασύνδεση, ολοκλήρωσες και το μυθιστόρημά σου. Την ιστορία εκείνη που άρχισες πριν εννέα χρόνια και που την είχες σταματήσει για τρία λόγω κακής διάθεσης με τα προβλήματα του πατέρα σου, και μετά για άλλα τέσσερα λόγω γάμων και βαρεμάρας και σιγουριάς ότι το τελευταίο κεφάλαιο ούτε ήξερες, ούτε πίστευες ότι μπορείς να το γράψεις… Ε αυτή η ιστορία τελείωσε, και μια δεύτερη, ακόλουθη, είναι ήδη στα σκαριά κατά το εν’ τέταρτο!

Παραγωγική χρονιά! Το φυντανοτροφείο βέβαια αποτελεί δεδομένο πλέον παρελθόν, καθώς και κάθε άλλη πιθανή ακαδημαϊκή δράση έτσι όπως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα, και παρόλο που κάποιες ιδέες για δραστηριοποίηση στο εξωτερικό πέρασαν από το μυαλό σου, έφυγαν όπως ήρθαν, μιας και ούτε οι οικογενειακές καταστάσεις το επιτρέπουν, ούτε η άποψή σου για το «τί είναι ζωή» και «πώς ζήται μια ζωή» συνηγορεί με το να φύγεις.

Παύση – η μικρή βαρέθηκε στο πάτωμα και ανέβηκε στην αγκαλιά – παρακολουθεί τώρα τα γράμματα να γεμίζουν τη σελίδα! (Τσιρίζει άμα τη εμφανίσει του θαυμαστικού!)

Οπότε λοιπόν, και αφού οποιαδήποτε ιδέα για παραγωγική δραστηριότητα στο Ιόνιο προσκρούει στη σθεναρή αντίθετη διάθεση της γυναίκας σου για απομάκρυνση της οικογενείας από τα τσιμέντα – και την αιθαλομίχλη εδώ που τα λέμε, αλλά ούτε αυτό το επιχείρημα έπιασε, ούτε ο συνδυασμός του με το καλύτερο περιβάλλον για το/τα παιδιά, αρκείσαι στο να μεταφέρεις τις γνώσεις σου στα παιδιά τριγύρω και να συγγράφεις, μπας και κάποτε αναγνωριστείς ως συγγραφέας που λέει ο λόγος.

Μεταξύ μας τώρα, μια ματιά που έριξες στην πόλη με τη μουντίλα να πλανιέται από πάνω της, είναι κομμάτι απωθητική…

Τέλος, αυλαία, το 2013 αποχαιρετά, και το 2014 έρχεται!

(Και τι σημασία έχει άραγε; Μα είπαμε, δεν είπαμε; Συμβάσεις του μυαλού! Α έτσι, καλά…)

Για το ‘14 λοιπόν θα μπορούσες να ευχηθείς πολλά (όχι, το τί θα αλλάξεις δεν θα το μαρτυρήσεις, δεν αλλάζεις άλλωστε τίποτε, ο συνδυασμός όλων, των καλών και των κακών σου, κάνουν εσένα και δεν επιθυμείς να γίνεις άλλος άνθρωπος).

Τα πράματα, ευχηθείς δεν ευχηθείς, δεν θα αλλάξουν (ούτε τα ευχολόγια του πολυχρονεμένου σας βεζύρ’ πρόκειται να τα αλλάξουν) οπότε άσκοπο να ασχοληθείς με αυτά. Ούτε επί γης ειρήνη θα έρθει επειδή το θες, ούτε και εν ανθρώποις ευδοκία.  Τί θα ήθελες λοιπόν; Αδερφάκι (ένα – δύο, δεν κολλάμε στο νούμερο τώρα) για τη μικρή, να πάψει, έστω και μετά από τέταρτη επέμβαση, να ταλαιπωρείται ο πατέρας σου άδικα, και να εκδοθεί το βιβλίο σου. Αυτά, εί δυνατόν με αυτή τη σειρά, αν προαιρείται ας τα φέρει, ο αϊ Βασίλης, το νέο έτος, ο πελαργός, όποιος θέλει τέλος πάντων, αν είναι νά ‘ρθουν ας τα φέρει όποιος νά ‘ναι, δεν κακοκαρδίζεις κανέναν καλοθελητή!

Άντε και καλή χρονιά!