Σ’ όποιον αρέσουμε!

Η νέα κυβερνητική επιθεώρηση που ανεβαίνει αυτήν την περίοδο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Ελλάδας. Ορισμένοι μάλιστα πήραν τόσο σοβαρά το ρόλο, που το γύρισαν σε δράμα! Αναφορές για μάχες στήθους με στήθος ένα πράμα, κυβερνητικές πτώσεις, κόκκινες γραμμές και κάθετες αρνήσεις! Το έθνος ξαναζεί στιγμές εικοστής ογδόης Οκτωβρίου, και οι κυβερνητικοί βροντοφωνάζουν απανωτά όχι στην τρόικα. Καλά, ο υπουργός που έχει αναλάβει να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις (που εξαγγέλλονται και ξαναεξαγγέλονται επί συναπτά πολλά – πάμπολλα έτη) σύμφωνα με τα συμφέροντα των κολλητών και ομοϊδεατών του, ουδέποτε φημιζόταν για την υποκριτική του, οπότε η παρανόηση της κωμωδίας και η υιοθέτηση δραματικών τόνων δεν φαντάζει και ιδιαίτερα παράξενη στην περίπτωσή του!

Κατά τα λοιπά, η ελληνική πολιτική σκηνή αρχίζει να μην διαφέρει σε τίποτε από τη σκηνή του Δελφινάριου, σε παράσταση σε σκηνοθεσία Μάρκου Σεφερλή! Προσεχώς, οι έλληνες θα βιώσουν για μία ακόμη φορά τον σπαραγμό των βουλευτών που δακρύβρεκτοι θα βγαίνουν ένας-ένας από το κοινοβούλιο, απολογούμενοι γιατί εξαναγκάστηκαν για ακόμα μία φορά να ψηφίσουν, μετά από μαραθώνιες, απέλπιδες διαπραγματεύσεις, κόντρα σε όσα αντιδρούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή, για να έχουν τη συνείδησή τους ήσυχη, ότι η χώρα δεν θα εγκαταλείψει το ευρώ, κι έτσι δεν θα χάσουν το καφεδάκι στις Βρυξέλες.

Και μέχρι τότε, θα τους βλέπουν καθημερινά στο γυαλί να αναλύουν και να δηλώνουν πως δεν θα κάνουν αυτό ή το άλλο, και να απαιτούν μεταβολές νομοσχεδίων «για τα μάτια του κόσμου» ή για να μην χάσουν πολλά οι υμέτεροι.

Έχεις βαρεθεί είναι η αλήθεια να αναμασάς καθημερινά πόση σιχασιά σου δημιουργούν οι λακέδες που έχουν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, υποδυόμενοι τους εκπροσώπου των ελλήνων και μιλώντας ο καθείς εξ ονόματος του λαού και εκφράζοντας τις ανησυχίες του, και κυβερνώντας τη χώρα με βάση τα όσα συμφέροντα και πιστεύω έχει ο μικρόκοσμος της άρχουσας τάξης.

Κι αν είναι να πέσει η κυβέρνηση λοιπόν, ας πέσει με μάχες αν θέλει, αλλά ας πέσει επιτέλους. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει σοβαρή εναλλακτική είναι πολύ μικρότερης σημασίας από το να πάψει αυτός ο τραγέλαφος στον οποίο βυθίζεται η χώρα. Και ανάμεσα σε τραγέλαφο και τραγέλαφο, καλύτερος είναι αυτός που τέρπει τους πολίτες και όχι τα κολλητάρια!