Αναμενόμενο

Χρόνια τώρα περιμέναμε πότε θα έχουμε το πρώτο θανατηφόρο ατύχημα. Τα αεροπλάνα δεν είναι παιχνιδάκια και οι εικονικές αερομαχίες είναι εικονικές γιατί δεν χρησιμοποιούνται πραγματικά πυρά, αλλά παραμένουν αερομαχίες και όπως κάθε μάχη έχουν νικητές και ηττημένους, και πολλές φορές και θύματα. Το παράξενο δεν είναι πώς και γιατί έγινε το «ατύχημα», το παράξενο είναι πώς δεν είχε γίνει νωρίτερα.
Παρεμπιπτόντως, παρακολουθούσα τα 3d σχεδιάκια των ειδήσεων που δείχνουν τα αεροπλανάκια να πετάνε ωραία και καλά σε σχηματισμό και κατά λάθος το τουρκικό να κάνει μια «στραβοτιμονιά» και να πέφτει πάνω στο ελληνικό. Κουραφέξαλα. Και όχι τίποτε άλλο αλλά εντυπώνει και λάθος υποσυνείδητες πληροφορίες στον εγκέφαλο των θεατών. Τα αεροπλανάκια δεν πετούσαν σε κανέναν σχηματισμό φυσικά και ούτε η σύγκρουση έγινε από στραβοτιμονιά. Άλλωστε το να πετάς σε σχηματισμό όταν βρίσκεσαι σε μάχη (πραγματική ή εικονική) είναι σαν να λες στο άλλο: «Ρίξε μας και τους δύο μαζί, μην κουράζεσαι…». Επιπλέον πάγια ελληνική τακτική είναι να «καπακώνουμε» τα τουρκικά αεροπλάνα και να τα αναγκάζουμε (καθώς τα δικά μας είναι από πάνω και κατεβαίνουν) να κατέρχονται προς την θάλασσα για να μην συγκρουστούν μαζί μας. Με τον τόπο αυτό μπορούμε να τα καταρρίψουμε χωρίς καν να υπάρχει σημάδι αερομαχίας!
Λένε τώρα ότι δεν είχε γίνει «εμπλοκή» αλλά ήταν ακόμα στην φάση της αναγνώρισης. Να υπενθυμίσω ότι είναι στρατιωτικά θέματα και σίγουρα δεν λέγεται ποτέ όλη η αλήθεια, αν λέγεται έστω και ένα τμήμα της; Πάγια (και σωστή άλλωστε, αφού δεν πρέπει να διακινδυνεύουμε να γνωρίζουν οι πάντες τα πάντα για το στρατό μας) τακτική θα έλεγα που σημαίνει: άκου αυτό για να δικαιολογήσουμε την κατάσταση και μην το ψάχνεις περεταίρω, διακινδυνεύουμε πόλεμο. Και συνήθως έτσι είναι. Βλέπεις όταν κρατάς όπλο, το πρώτο πράμα που μαθαίνεις είναι ότι δεν πρέπει να το χρησιμοποιείς εν βρασμό ψυχής και χωρίς να έχεις σκεφτεί, το δεύτερο είναι ότι αν το χρησιμοποιήσεις αργότερα από τον απέναντί σου έχεις ήδη χάσει την ζωή σου. Κάπου εκεί λοιπόν, αναζητώντας τον βέλτιστο χρόνο, λογικό είναι να γίνουν πολλά λάθη. Και όσο πιο συχνά αναγκάζεσαι να σηκώσεις το όπλο, τόσο πιο πολλούς θανάτους «από ατύχημα» θα έχεις, αφού φυσικά δεν έχεις πόλεμο.
Οι τούρκοι από την πλευρά τους, 10 χρόνια τώρα κάνουν συστηματικά την συγκεκριμένη παράβαση. Δεν τους κάθεται καλά η συστοιχία S300 που έχουμε στην Κρήτη βλέπεις. Δεν την γνωρίζουν γιατί είναι ρωσική και όχι αμερικανική. Είναι και κινητή οπότε σου λένε να περνάνε μια φορά το μήνα να βλέπουν σε πιο μπαλκόνι την απιθώσαμε. Λες και δεν τους ξέρουμε τι ακριβώς κάνουν, όπως φυσικά ξέρουν και αυτοί ακριβώς τι κάνουμε. Κάτι ακόμα που πρέπει να γίνει σαφές: Οι τούρκοι έρχονται αποφασισμένοι και διεκδικητικοί. Δεν θεωρούν ότι πηγαίνουν εκπαιδευτική άσκηση, αλλά σε πολεμική (κατασκοπευτική στην συγκεκριμένη περίπτωση) αποστολή. Αν ίσχυε το πρώτο δεν θα κουβαλούσαν μαζί τους όπλο και μάλιστα γεμάτο. Δεν συνηθίζεται.

Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι όταν ο γείτονάς σου, σου κλέβει τα σύκα την πρώτη φορά του κάνεις σύσταση, την δεύτερη φορά του κάνεις καταγγελία, την τρίτη παίρνεις σκύλο για να τον εκφοβίσεις, αλλά την έκτη αφήνεις τον μανιασμένο σκύλο σου στο χωράφι και αν μπει θα φύγει στην καλύτερη των περιπτώσεων χωρίς παντελόνι. Το πρόβλημα είναι ότι δεν δείχνουμε πυγμή. Και όσο δεν δείχνεις πυγμή… απλά σε πηδάνε… τ’ ακούς τσόκαρο; Και εσύ, αλλά και ορισμένα άλλα που είχαν την θέση σου νωρίτερα. Και όλοι οι χαρτογιακάδες που παίρνουν αποφάσεις χωρίς να έχουν καθίσει στο πιλοτήριο, χωρίς να έχουν πιάσει όπλο να δούν τι ευθύνη φέρουν.

Αφιερωμένο στον πιλότο που χάθηκε.
«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης»

To λύσαμε το πρόβλημα!

Από Σεπτέμβρη δεν θα έχουμε θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα!

Διπλασιάζονται σχεδόν τα πρόστιμα. Δεν θα εξαιρούνται πλέον από τη ζώνη οι ταξιτζίδες και οι επιβάτες τους (οι οποίοι απλά εξαιρούνταν σιωπηρά από τον νόμο μέχρι σήμερα), ενώ τσουχτερά θα είναι τα πρόστιμα παρκαρίσματος (σε μια πόλη που παρεμπιπτόντως δεν έχει θέσεις παρκαρίσματος). Μέσα σε όλα αυτά διπλασιάζονται βέβαια και τα πρόστιμα υπερβολικής ταχύτητας και παραβιάσεων.

Αν εσείς κύριοι κύριοι υπουργοί και κύριε πρωθυπουργέ το ονομάζετε αυτό επίλυση, εγώ το ονομάζω εισοδηματική πολιτική, βαφτισμένη με ωραίο όνομα, με σκοπό να βελτιώσει λιγάκι την κατάσταση (κάποιοι, λίγοι απ’ όσο ξέρω, θα σκεφτούν, οι υπόλοιποι θα αδιαφορήσουν) και να δώσει την εντύπωση ότι κάτι κάνετε.

Γιατί:
- Η νοοτροπία του έλληνα οδηγού είναι: Άμα κάνω την παράβαση 30 φορές και με πιάσουν μία, θα πληρώσω το πρόστιμο δια 30 για κάθε φορά. Ε δεν είναι και πολλά.
- Σιγά μην τηρήσω τα όρια στην εθνική οδό που θα με πιάσουν 1 φορά στα 100 ταξίδια.
- Σιγά μην αλλάξω λάστιχα στο φορτηγό, το κόστος τους είναι μεγαλύτερο από το πρόστιμο που θα φάω αν τα αφήσω 10 χρόνια παραπάνω και με πιάσουν 1 φορά μέσα σε αυτά
- Σιγά μην δέσω σωστά το φορτίο μου, βαριέμαι.
- Σιγά μην δεν είμαι υπέρβαρος!

Ειδικά για τα 3 τελευταία που ήταν οι αιτίες των μεγάλων τραγωδιών δεν άκουσα αυξήσεις… Δεν θα συμφώνησε η συντεχνία των ιδιοκτητών φορτηγών φαίνεται… Ενώ το παρκάρισμα που προκαλεί θανατηφόρα… Οι ταξιτζίδες που έχουν εμπλακεί πολλές φορές σε θανατηφόρο… Ναι παρανομίες είναι αυτές, δεν διαφωνώ, αλλά μην λέμε ότι έτσι λύνουμε τα θανατηφόρα εεε; Να λέμε κάποια στιγμή τα πράματα με τ’ όνομά τους σε αυτόν τον τόπο… όχι όπως μας βολεύουν…

Ενώ:
- Αν αυξήσουμε τους τροχονόμους που ούτως ή άλλως το σώμα υπολειτουργεί
- Αν φροντίσουμε να πιάνουμε πάντα όσους κάνουν παράβαση και όχι μια στο τόσο μερικούς από αυτούς (1500χμλ το μήνα κατά μέσο όρο στις εθνικές έχω δει μόνο μία φορά τροχαία από το Γεννάρη!)
- Αν διορθώσουμε λίγο τους δρόμους (αυτούς που εδώ και 20 χρόνια είναι στα χαρτιά, αν θυμάστε…)
- Αν δώσουμε σωστή κυκλοφοριακή (και όχι μόνο) αγωγή στα παιδιά (και επιτέλους κόψτε το παραμύθι «ελευθερία στα σχολεία», η πολύ ελευθερία κατά την εκπαίδευση βλάπτει, το –παίδ- δεν προέρχεται από το παιδί αλλά από το παιδεύω, από το οποίο βέβαια προέρχεται ΚΑΙ το παιδί….)

…θα λύσουμε πραγματικά το πρόβλημα και δεν θα κάνουμε απλά πασαλείμματα όπως φροντίζουν τα τελευταία χρόνια όλοι για να δείχνουν πρόσωπο, μεταθέτοντας πάντα τα προβλήματα στους επόμενους… στις επόμενες γενιές και μάλιστα υπερπροσαυξημένα! Αυτά βέβαια προϋποθέτουν έξοδα τώρα ώστε να λυθεί το πρόβλημα τώρα και να μην έχουμε μετά τόσα πολλά πρόστιμα... (μπα.. δεν βολεύει...)

Καλό το marketing ψήφων και η ωραιοποίηση των πραγμάτων, αλλά υπάρχουν και σκεπτόμενοι που αντιλαμβάνονται την μπουρδολογία του (λες και το marketing δεν είναι μόνο μπουρδολογία… το αξιόλογο το ξέρουν όλοι… το marketing δεν στοχεύει στην ενημέρωση αλλά στην παραλαβή πίτας από τις εταιρείες… στην χειραγώγηση της μάζας… άλλο θέμα όμως αυτό αλλά συγχύζομαι…).

Όταν σε 2-3 χρόνια λοιπόν ελαττωθούν τα θανατηφόρα κατά 1 - 2%, θα θυμόμαστε άραγε ότι όλα αυτά ξεκίνησαν από την ωραιοποίηση μιας εισοδηματικής πολιτικής που σκοπό έχει την ψηφοθηρία; Μπαααα… Θα το έχουμε ξεχάσει. Ο λαός μας έχει αποδείξει (δυστυχώς) ότι η μνήμη του δεν κρατά πάνω από 1-2 μήνες, οι εντυπώσεις πάλι μένουν γιατί πάνε στο υποσυνείδητο!

Άντε και καλά κέρδη!

Darthiir the Abban - vol. 3

It was a bright shiny morning when Darthiir entered Cormanthor for the first time. A green, gloomy, thick forest, with large grassy glades. He could almost spot every animal he could identify and many more. All kind of birds were singing around him composing the best ever song a bard could imagine. This heavenly choir could lift any burden. Things became clearer. The white raiders could have slained him instantly entering the forest. They where surely taking him to their leader. What was the point of alarming human authorities? If it was not an official invitation, why not wait for him ‘till he was on the road again?

Almost midday and the sun were shining when he took the first glimpse of the spired remains of the once proud Myth Drannor. Darthiir shivered. This place represented the unity of mankind for more than millennia. A magnificent city long destroyed by the rage of Yaguloths, guided by the hand of the evil Bane and only because of the jealousness and arrogance of a long lost elven Second House. The white riders guided him silently through the town of Cormanthor. Elves hesitated in his sight but carried on their route. Far at the end of the alley he could see the majestic palace of the Elven court.

While dismounting he noticed the white raiders staring at him. They did not move but they turned around silently. His mount followed them. He was alone, standing in front of the gates of the great citadel. The massive oaken doors opened. He walked through the hallway and while the doors where shutting behind, he noticed another door opening at the far end. He hesitated for a while, then looked around the peaceful hallway. Great marble columns holding a ceiling far above, decorated with vines and leaves. A green glow all round was the only light source he could see. He realised the air itself was glowing; he proceeded to the entrance of the Chamber of the Seven.

The doors sealed behind him. An endless room in front, no wall could be seen to the left, the right or the far end. Only columns, like trees, holding an unseeing ceiling. There was a bright light coming from the right, as the sun was shining through an unseeing window, giving the impression of being just beside an imaginary forest glade. In front of him a round fireplace, behind it a round table, further a great throne. None was in the endless room except two figures. A noble and splendid figure of an elf, dressed in white and gold and holding the sceptre of the elven rulers was standing before the throne, staring at a humanbuilt figure, dressed in a blue cloak and wearing the symbol of the unseeing eye.

“A dathiir indeed! Yet his under-blood cannot be escaped! He is the one!” spoke the man, being no other than Elminster. None could mistake the chosen of Mystra, the Istari that walked upon the realm for more than four millennia. Bowing before the ruler he waved his hand in a gesture and disappeared from sight. The thin elven figure stepped down the throne and walked to the round table waving a friendly gesture and showing a chair to Darthiir. As they sat down the elf spoke:

“Great things shall come and pass, the above and the below will be reunited. Eilistraee entrusted the future in your veins. Do not fail her.”

Vol. 1, Vol. 2, Vol. 3, Vol. 4, Vol. 5

Bonjour chers mon!

Comment êtes-vous? Vous je faj'rnw de nombreuses salutations combatives de Paris!

Ή κάπως έτσι τέλος πάντων, μιας και όταν η γαλλίδα τροφός μου μού μάθαινε γαλλικά, εγώ διάβαζα εφημερίδα (ή έτσι ήθελε να λέει) όπως οι φοιτητές της KVούλας μας! Οπότε όπως αντιλαμβάνεστε, μπορεί να ξέρω όλες τις στ… εεε τις ειδήσεις που έγραφαν οι εφημερίδες, γαλλικά όμως, μόλις και μετά βίας για την καθημερινή μου συνεννόηση! Δεν μπορώ να πω βέβαια, τρείς φορές που έχω πάει μια χαρά πέρασα και συνεννοήθηκα! Κατά τα άλλα τι να τα κάνεις τα γαλλικά όπως της έλεγα της τροφού μου; Το νόημα δεν είναι να καταλαβαίνεις αλλά απλά να τ’ ακούς να προφέρονται μελωδικά από γυναικεία χείλη…. (μάλιστα καλύτερα να ΜΗΝ τα καταλαβαίνεις σε αυτή τη περίπτωση….:p απλά να τ’ απολαμβάνεις…)

Πέραν τούτου, για μια ακόμη φορά, ήπια τα Beaujolais μου, τις Leffe μου (απευθείας παραγγελία από το αβαείο για τον γνωστό καμηλιέρη συναγωνιστή) και κυκλοφόρησα την αλεπουδίτσα στα παλιά γνώριμα στέκια, ξεκινώντας από την Daguerre, περνώντας την des theatres, και καταλήγοντας στην Παναγία των Παρισίων, το Λούβρο, το Μπομπούρ, τη Μονμάρτη, την αψίδα του θριάμβου, στον πύργο του Άιφελ…. Φυσικά δεν παραλείψαμε να κάνουμε τα ψώνια μας στην deRivoli και την Champs Elyse, ενώ αυτή την φορά δεν βρήκαμε κάτι σημαντικό στο Les Halles. Περίεργο… πολύ περίεργο… δεν είχαν μάθει ότι πηγαίνω μάλλον…. Δεν εξηγείται αλλιώς…

Φυσικά από το πρόγραμμα δεν έλειψαν η Disneyland (μιας και είχα το μωρό μαζί και έπρεπε να το πάω να παίτσει) και οι Βερσαλλίες, όπου η βόλτα στους κήπους των «μελωδικών» νερών είναι ένα must για το ταξίδι!

Από τα βασικότερα πράγματα πάντως που ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις όταν πας στο Παρίσι είναι να αποθέσεις φόρο τιμής στην Νίκη της Σαμοθράκης, η οποία παρίστανε τον 4το π.χ. αιώνα ένα ακρόπρωρο, συμβολίζοντας κάποια ναυτική νίκη (άπτερος Νίκη πάντα κατά τους Αθηναίους, οι οποίοι την έλεγαν «άπτερο» ώστε να μην φύγει ποτέ από το πλευρό τους και θεωρούσαν ότι ήταν η ίδια η Αθηνά), και την Αφροδίτη της Μήλου, όπου δεν στάθηκε ποτέ δυνατό να ξανατοποθετηθούν τα θραύσματα των χεριών στην θέση τους, αφού κανένας συνδυασμός δεν έδωσε «σίγουρο» αποτέλεσμα, και που η έκφραση του προσώπου της, η κινητικότητά του και ο ρεαλισμός ορισμένων σημείων του αγάλματος την κατατάσσουν ως ένα από τα κυριότερα μνημεία πολιτισμού. Φυσικά, η Mona Lisa με την παράξενη έκφραση και τις «αντιφατικές» λεπτομέρειες του προσώπου της είναι το επόμενο έκθεμα που ΠΡΕΠΕΙ κάποιος να δει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η σημασία και η αξία των υπόλοιπων μνημείων δεν είναι και αυτή μεγάλη.

Αρκετά με τον μπλα-μπλά λοιπόν. Ας αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν μόνες τους!

Δύο πράγματα είναι πολύ σημαντικό να προσέξουμε μετά από αυτή την περιήγηση. Το πρώτο φυσικά είναι ότι βρήκαμε τον Nemo, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τον γνωστό καμηλιέρη, όπως ορισμένοι καλοθελητές προσπαθούν να διαδώσουν εδώ και καιρό! Το δεύτερο είναι ότι δεν υπάρχουν πράσινοι εξωγήινοι, αλλά το πράσινο πλάσμα που εθεάθη τις τελευταίες μέρες να κυκλοφορεί στην Αθήνα δεν είναι άλλο από την morgana. Τους λόγους της μετάλλαξης ας τους εξηγήσει μόνη της!

Σε κάθε περίπτωση, ας θαυμάσουμε λίγο τις φωτογραφίες και ας αναπολήσουμε την όμορφη εκδρομή. Γιατί ούτως ή άλλως πολλά με τσάντισαν πάλι και δεν θ’ αργήσω να ξεκινήσω ξανά τις καταγγελίες!

Για την ώρα καταγγέλλω τον blogger ο οποίος με δούλευε ασύστολα όλο το βράδυ και μου πήρε 1 ώρα για να ανεβάσω τις φώτος.

ΟΥΦ

Ανατριχιαστικό

Οι έλληνες χρωστούν στις ελληνικές τράπεζες 65,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν θεωρήσουμε ότι η Ελλάδα διαθέτει 4 εκατομμύρια εργαζόμενους, με μέσο μισθό 1000 ευρώ ανά μήνα, χρειάζονται 16 μήνες για τους εργαζόμενους αυτούς για να αποπληρώσουν το χρέος, αν κατευθύνουν τον μισθό τους μόνο στην αποπληρωμή δανείου!

Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει ότι δεν θα πληρωθεί κανένα ενοίκιο αυτούς τους 16 μήνες, δεν θα κινηθεί καθόλου χρήμα γενικά στα εμπορικά μαγαζιά, δεν θα πληρωθούν συντάξεις και φόροι, δεν θα γίνει κανένα έργο και δεν θα φάει κανείς στην Ελλάδα για 16 ολόκληρους μήνες!

Αυτό πολύ απλά σημαίνει επίσης ότι όσοι εργαζόμενοι δουλεύουν στον δημόσιο τομέα, ή στα εμπορικά μαγαζιά, ή στην αλυσίδα τροφίμων δεν θα πληρωθούν καν για να έχουν αυτά τα 1000 ευρώ μισθό και να μπορέσουν να αποπληρώσουν το δάνειο!

Εξαιρούμε το γεγονός ότι, ακόμα και να μην είχαν να αποπληρώσουν κανένα δάνειο, με 1000 ευρώ το μήνα οι 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι θα έπρεπε να δανειστούν για να τα βγάλουν πέρα!

Ακόμα και τα τρία οξύμωρα να μην υπήρχαν, καμία επιχείρηση δεν θα θεωρούνταν βιώσιμη με POT=16, όπως προκύπτει από τον αρχικό υπολογισμό. Ή θα αλλάξει το σύστημα και η νοοτροπία, ή η Ελλάδα πρέπει να κηρύξει πτώχευση.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ ανατρίχιασα…