Έχω μια απορία

Την έχω εδώ και καιρό, δεν είναι σημερινή. Οι δάσκαλοί μου στο σχολείο, μου έλεγαν πως ο ανταγωνισμός βλάπτει τις σχέσεις μου και δεν είναι καλό πράγμα. Προσπαθούσαν να με μεγαλώσουν με πρότυπα συναγωνισμού και ευγενούς άμιλλας. Η λέξη ανταγωνισμός ήταν από τις κακές λέξεις του λεξιλογίου.
Τώρα που μεγάλωσα η λέξη συναγωνισμός έχει σχεδόν καταργηθεί από το ελληνικό λεξιλόγιο. Για την ακρίβεια δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που την άκουσα, ή αν την άκουσα να προφέρεται από άλλα χείλη πέραν των δικών μου. Αντιθέτως την λέξη ανταγωνισμός την ακούω καθημερινά και αισθάνομαι λες και έχουν βαλθεί όλοι να βρίζουν και να καταστρέψουν κάθε τι ανθρώπινο στις κοινωνικές μας σχέσεις μετατρέποντάς μας σε ζούγκλα.
Σου έχω πει πως σιχαίνομαι την λέξη «ανταγωνισμός»; Σου έχω πει ότι συμπαθώ μόνο τους ανθρώπους που γνωρίζουν και προφέρουν λέξεις όπως ο «συναγωνισμός»; Σου έχω πει πως αν δεν αντικατασταθεί η λέξη «ανταγωνισμός» από την λέξη «συναγωνισμός» και η λέξη «ανταγωνιστικότητα» από τις λέξεις «βιωσιμότητα» και «αειφορία», η κοινωνία μας θα συνεχίζει να πηγαίνει κατά διαβόλου, προς τέρψη των κατά καιρούς φιλάργυρων δυναστών;
Πόσο πολύ μπερδεύεται ένα παιδάκι που στο σχολείο του λένε να συναγωνίζεται και όχι να ανταγωνίζεται, και στην καθημερινότητά του ακούει μόνο παράγωγα του ανταγωνισμού και ουδέποτε για συναγωνισμό;
Ή μήπως και στα σχολεία σταμάτησαν πια να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη; Μήπως η ελληνική γλώσσα ξαφνικά έγινε πιο φτωχή; Πόσο τιμολογήθηκε η αφαίρεση της λέξεως από τα λεξικά μας;