Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Σεπτέμβρης…

…και μαζεύονται οι «κατεργαρέοι». Αγάλι αγάλι και όχι όλοι μαζί φυσικά. Σε λίγο θα τελειώσουν οι βόλτες στο πίσω κρυονέρι, οι έναστροι ουρανοί, το αρμυρό αγέρι και τα φιλόξενα κύματα. Ευτυχώς που είναι κι αυτοί οι γάμοι που δίνουν αφορμές παράτασης. Ο αίολος φύλαξε για το τέλος τους καλύτερους αέρηδες και η ιστιοσανίδα σκίζει καθημερινά τα κύματα με πλώρη τ’ ανοιχτά. Τα πολύ ανοιχτά. Και η απορία, πώς καταφέρνει ο άνθρωπος να περιορίζει τόσο τη ζωή του, στις μεγαλουπόλεις και στις «πολλαπλές δραστηριότητες», πέρασε πολλές φορές απ’ το μυαλό, πολύ πριν επικεντρώσεις εσύ την προσοχή του φίλτατε Σωτήρη. Διότι η σημερινή διαβίωση δεν αποτελεί ανάπτυξη και επέκταση της ανθρώπινης ζωής του χτες, αλλά αντίθετα περιορισμό της σε ένα πολύ μονοδιάστατο τμήμα. Μια ταχύτατη αλλά «υδροκέφαλη» και όχι σφαιρική μορφή εξέλιξης.
Αλήθεια, άραγε που πήγαν οι ευσεβείς πόθοι των παλαιών επιστημόνων, που αγωνιζόταν ν’ αναπτύξουν την τεχνολογία για να ελαττωθεί η απαίτηση σε εργασία και να παραχθούν περισσότερα αγαθά, απαλύνοντας έτσι τον ανθρώπινο πόνο και δίνοντας στον άνθρωπο περισσότερο ελεύθερο χροόνο για ν' ασχοληθεί με το σώμα του, το πνεύμα του, την κοινωνία και επικοινωνία; Χάθηκαν μέσα στην κερδοσκοπική οπτική του σήμερα; Γιατί ενώ θα μπορούσε η ανθρωπότητα να ελαττώνει την απαίτηση σε εργασία, διαμοιράζοντας τα αγαθά, αντίθετα ελαττώνει τις θέσεις εργασίας και διατηρεί σταθερή, και πολλές φορές αυξανόμενη την απαίτηση σε εργασία για την απόκτηση των αγαθών και ωθεί τον άνθρωπο σε ένα ανταγωνιστικό παιγνίδι. Μόνο που εντελώς ύπουλα, του αποκρύπτει πως ο ανταγωνισμός δημιουργεί νικητές και χαμένους και πως σχέδιο διαχείρισης των «χαμένων» του παιγνιδιού δεν υπάρχει. Μόνο ο καιάδας. Του αποκρύπτει επίσης πως ο ανταγωνισμός δεν αφήνει το περιθώριο ούτε σε όσους διαφωνούν με αυτόν, να μην τον ενστερνιστούν, αφού τότε αυτοκατατάσσονται στους χαμένους. Αντί του διαμοιρασμού του πλούτου λοιπόν, προτίμησε τη συσσώρευση και, αφού κατήργησε τη δουλεία γιατί «ήταν μπανάλ» για τα υποτιθέμενα «ανεπτυγμένα» δυτικά πρότυπα, δημιούργησε έναν νέο τύπο της, ώστε να ελέγχει και να κατευθύνει τις μάζες, να περιορίζει και να ρυθμίζει τον διαμοιρασμό των αγαθών και να διευκολύνει τη συσσώρευση του πλούτου στους πατρικίους του σήμερα.
Ελεύθερη αγορά, αγορά εργασίας και οικονομία. Μόνο που όλοι οι όροι υποτιμήθηκαν για να μπορέσουν να εκφράσουν τη σύγχρονη πραγματικότητα. Διότι η σύγχρονη αγορά δεν έχει καμία σχέση με την «αγόρευση» των φιλοσόφων, εκ της οποίας προέρχεται η ονομασία της, η οικονομία περιορίστηκε στο χρήμα, απαρνούμενη όλες τις άλλες παραμέτρους και καταλήγοντας παραδόξως σε απόλυτη σπατάλη και η ελευθερία αλλοτριώθηκε μέσα στον εγωιστικό συμφεροντολογισμό των δηλούντων φίλων της. Η εργασία υπέστη τη μικρότερη βεβήλωση, αφού απλά αντικατέστησε τη λέξη δουλεία. Κι έτσι, ενώ σήμερα η τεχνολογία θα μπορούσε να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο, αντιθέτως χρησιμοποιείται για να τον εντείνει.
Δημιουργήθηκαν και νέες ασθένειες. Το «μεταδιακοπευτικό σύνδρομο». Ο κόσμος δεν μπορεί να προσαρμοστεί τις υψηλές και αφόρητες απαιτήσεις της καθημερινότητάς του μετά τις διακοπές, ειδικά όταν αυτές είναι τόσο μεγάλες που του δημιουργούν τάσεις φυγής. Μα γιατί άραγε ο άνθρωπος να επιμένει μαζοχιστικά να ακολουθήσει αυτούς τους υπεραπαιτητικούς ρυθμούς «που του δημιουργούν τάσεις φυγής», αν δεν είναι όντως σκλάβος και δεν ζει σε ένα καθεστώς επιβολής των ρυθμών αυτών; Τόσο πια απέτυχε το όραμα «απάλυνσης του ανθρώπινου πόνου» που ενέπνευσε τους ανθρώπους του χτες στην ανάπτυξη της τεχνολογίας; «Σε λίγα χρόνια δε θα χρειάζεται οι άνθρωποι να εργάζονται, η πληθώρα των αγαθών που θα παράγονται με μικρή προσπάθεια θα αρκεί για να τους συντηρήσει». Τελευταία γραμμένο σε κείμενο του Χάρη Πάτση για το πώς οραματίζεται το μέλλον. Πόσοι και πόσοι οραματιστές δεν έγραψαν αυτή τη φράση για να καταλήξει σήμερα η ίδια η επιστήμη να θεωρείται αυτονόητο πως θα χρηματοδοτείται για να επιφέρει κέρδος μέσα από και εξυπηρετώντας το ανταγωνιστικό παιγνίδι. Αυτό το παιγνίδι που δημιουργεί νικητές και χαμένους.
Γι’ αλλού ξεκίνησε το κείμενο, και η ανθρωπότητα, και αλλού κατέληξαν. Όντως, ο υπερβολικά διαφορετικός τρόπος ανατροφής των παιδιών, επιβεβλημένος από τη σύγχρονη πραγματικότητα της εργασίας, των επιδιώξεων και των πόλεων, με την τεχνολογία πολλές φορές να αποτελεί λύτρωση για τους γονείς, προβλημάτισε πολλάκις το νου, εκεί στο πίσω κρυονέρι, μακριά από τα φώτα και με φόντο μόνο τον έναστρο ουρανό και συνοδεία του φλοίσβου της θάλασσας.
Γεγονός είναι πως σε λίγο κάθε κατεργάρης θα είναι στον πάγκο του. Έναν πάγκο χωρίς έναστρο ουρανό για να οραματίζεται ή να αναπολεί ρομαντικά, χωρίς κύματα, χωρίς αλάνες για παιγνίδι, χωρίς καν επικοινωνία, χαμένος μέσα στους «υπεραπαιτητικούς ρυθμούς που του δημιουργούν τάσεις φυγής». Μέχρι και η κυβέρνηση απέκτησε τάσεις φυγής με αυτούς τους ρυθμούς και οι πολίτες καλούνται για μια ακόμη φορά στις κάλπες. Η αλήθεια όμως είναι πως ότι και αν αυτές αναδείξουν, τα θαμμένα όνειρα δεν αναβιώνουν εύκολα γιατί απαιτούν ριζικές αλλαγές, απόρριψη του σημερινού μοτίβου ανάπτυξης και δραστηριοποίησης και φυσικά επαναστατικό πνεύμα. Πνεύμα που έχει καταπιεστεί πλήρως κάτω από την μοντέρνα μορφή σκλαβιάς και επιβολής του σημερινού μοντέλου. «Ηθικοπολιτικά δικαιολογημένη, δημοκρατικά παράνομη, η επανάσταση δεν είναι πράξη. Είναι ιδεολογία ήθους και τρόπος ζωής». Και ο τρόπος ζωής του σημερινού ανθρώπου απέχει παρασάγγας από αυτή. Στην πράξη, αυτός σήμερα σκύβει το κεφάλι και υποκλίνεται πολύ περισσότερο από τους σκλάβους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η μετονομασία της δουλείας σε εργασία πέτυχε απόλυτα.
Για λίγες μέρες ακόμα όμως, η ιστιοσανίδα θα σκίζει τα κύματα και η θαλασσινή αύρα θα υγραίνει τα χείλη. Ας είν’ καλά οι μελλόνυμφοι.

27 σχόλια:

  1. Τελικά αλήθεια δεν τελείωσε για σένα το καλοκαίρι!

    Τυχερέ!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν και ένα ραγδαία αυξανόμενο ποσοστό των εργαζομένων πνίγονται σε μια καθημερινότητα σύγχρονης δουλείας, και τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό, γιατί είναι σχεδόν προδιαγεγραμένη η πορεία τους, υπάρχουν ανάμεσά μας, όπως πολύ απότομα διαπίστωσα τις δύο τελευταίες μέρες, οι σύγχρονοι δούλοι, με συνθήκες των παρελθόντων αιώνων. Η εικόνα τους να περπατάνε στην μέση του πουθενά, με τα στρώματα και τα υπάρχοντά τους στοιβαγμένα πάνω από τα σαρίκια τους, ή να περιμένουν στα πεζοδρόμια και στις άκρες των δρόμων, για αυτούς μια καλύτερη ζωή από αυτή που είχαν, για μας μια χειρότερη, μου έδειξε την αντίθεση ανάμεσα σε αυτά που είναι στην πραγματικότητα σημαντικά, και αυτά που κατασκευάζουμε, ή δεχόμαστε να κατασκευάζουνε άλλοι για μας και να μας τα υποβάλλουνε.
    Θεωρώ αρκετούς από εμάς, πολύ τυχερούς που μπορούμε ακόμα να εκτιμάμε και να ζούμε στην καθημερινή μας ζωή, την απλότητα. Γιατί, εν τέλει, είναι μια δυσεύρετη πολυτέλεια. Είναι πολύ σπάνιο, και καθ΄όλα δύσκολο, να είναι κανείς αυτάρκης και να υπάρχει γαλήνη στην ζωή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μα καλά, τζιτζίκια πεταλώνουμε;
    Δε σε καταλαβαίνω master|cpm μου, τί σε έκανε να πιστέψεις πως μπορεί και να σου έλεγα ψέματα; Δε λέω ποτέ ψέματα, δε μου το επιτρέπει η γαλλίδα τροφός μου ;)

    Η αλήθεια είναι Σοφία μου πως στην πραγματικότητα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταργήσει τη δουλεία. Απλά την κρύψαμε κάτω απ’ το χαλάκι για να μην μας ενοχλεί το οπτικό μας πεδίο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και όχι μόνο αυτό, το χειρότερο για μένα είναι, η αίσθηση της υποτέλειας και της παραίτησης που έχουνε πλέον σχεδόν έμφυτη οι σύγχρονοι δούλοι, και η αίσθηση ότι δεν μπορούνε να ξεφύγουνε. Τουλάχιστον, οι του παρελθόντος, επαναστατούσανε. Οι τωρινοί, απλά πάνε στο Jumbo, το Hondo και το Zara....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα μπροστά στην έλλειψη της barby πριγκίπισσας το μαρτύριο στο σταυρό φαντάζει βόλτα στον εθνικό κήπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άσε, μην το συζητάς, και ας μην αναφέρουμε καλύτερα το σύγχρονο δράμα του να μην έχεις το πιο τελευταίο μοντέλο κινητό και το πιο ακριβό δωμάτιο στην Σαντορίνη και την Μύκονο και να έχει ουρά το δοκιμαστήριο στο Zara....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ας είναι καλά και μακάρι να διατηρήσουν το πνεύμα αισιοδοξίας και ελπίδας που φαντάζομαι ότι λαμπραίνει αυτές τις πρώτες μέρες τους στο νέο ξεκίνημα, όσο το δυνατόν περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αχ
    μη μου μαυρίζεις και συ τώρα ,και είσαι και τρίμετρος και δε θα μπορούμε να σε κάνουμε καλά!!
    Στο κάτω κάτω, φυντάνια προς επιμόρφωση φύονται παντού.
    Διάλεξε μόνο τον τρόπο της ζωής που θέλεις να κάνεις,και οι αέρηδες φυσάνε πάντα στο ιόνιο.
    Εγώ τον διάλεξα πρίν 25 χρόνια,αλλιώς κανένας δεν θα ούρλιαζε την Ευλαμπία στις κατηφόρες.
    Κανόνισε.
    δ
    μμμμμμμ εύγε!!ταιριαστή λέξη βρήκατε γιά επαλήθευση.Φόρτιους!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να υποθέσω πως αναφέρεσαι στους πράσινους ξηροκαρπήτα μου; Γιατί τους βένετους δε τους κόβω αισιόδοξους…
    (Τελικά αυτή η διαμάχη απ’ τα βυζαντινά βαστάει ρε παιδί μου…)

    Δε μαυρίζω δημητρούλα μ’, εγώ αυτό το σύνδρομο απ’ τις ειδήσεις το ‘μαθα, μια φίλη μου το ‘στειλε, δεν το έχω, δεν το ξέρω, δεν το παθαίνω…
    Άσε μωρέ γιατί μερικά οράματα δεν συμβαδίζουν με τους αέριδες… πρέπει πρώτα να παραιτηθώ εξ αυτών και μετά θα μπορώ να ροβολάω κατ’φόρες σκούζοντας…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εξαιρετικό !!!! Αν και κάπως υπερσυμπυκνωμένο στη διατύπωση (τύφλα να 'χει το Fairy), πολύ ωραία ανάλυση, την διάβασα και ενθουσιάστηκα, κλαπ κλαπ, κόνταψα να ανέβω στην καρέκλα του γραφείου να χειροκροτώ !

    Αυτό με το κρυονέρι... Αττικής ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. .....
    έχει πανσέληνο απόψε, να προσέχεις!
    :p

    Σμακ, Καμηλιέρη παιδί μου,
    Καλό Σαββατοκύριακο
    (και στα δικά σας! ;) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. τι να πω τωρα
    το πως καποιος βιωνει και αντιμετωπιζει τις λεξεις και τις εννοιες γυρωτου εχει να κανει με την προσωπικη του ιδιοσυγκρασια

    δυσκολο θεμα και βασικα χωρις λυση πρακτικα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βρέχεται η Αττική απ' το Ιόνιο Χάπι μου; :ο
    lol :)
    Όχι, το πίσω κρυονέρι είναι η μικρή παραλία της νυφούλας του Ιονίου ;)

    Η κατά το δοκούν μετάφραση σκώληξ μου είναι ένα σύγχρονο, αποτυχημένο για πολλούς λόγους, ουτοπικό εγχείρημα! 1+1=2 ;)
    Σμακ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Οh yes mammy θα προσέχω..
    (Tί; Από τα «δικά μου» δεν κινδυνεύω οπότε μην ανησυχάεις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος5/9/09 1:07 π.μ.

    βρε καλε μου! θα παρατησεις τη σανιδα να επιστρεψεις επιτελους? θελουν και οι νεονυμφοι να μεινουν στην ησυχια τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τί λες;
    Με κάλεσαν να κάτσω μέχρι την επέτειο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. οντως υπερσυμπυκνωμενο κειμενο-σκεψεις μα και πολυ πολυ καλό ταυτόχρονα
    οπως πετυχημενη κι η αναφορα-συσχετισμος με τον φιλτατο Σωτηρη

    δεν εχω να αντιπαραθεσω με σκοπο να προσφερω σταγονες αισιοδοξιας, μερικες φορες σκεφτομαι και γιατι να το κανω αφου ετσι ειναι τα πραγματα και καλό ειναι που ορισμένοι τα βλεπουν..
    τελος παντων
    χαρηκα για αλλη μια φορα που σε εχω συναντησει στον δρομο μου εδω μεσα Darthiir

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι καλό φθινόπωρο και καλό ΣΚ. Γκρινιάρη :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. α)Άσε τον αέρα να σπρώχνει τη σανίδα σου ακόμα! Όσο μπορείς εν πάση περιπτώσει. Ο αέρας στην πόλη, σπρώχνει κι αυτός σανίδες, αλλά μάλλον θα έπρεπε να είναι αλλιώτικες αυτές οι συγκεκριμένες!
    β)Είναι τόσοι πολλοί οι παράγοντες που μας έφτιαξαν τη ζωή μας έτσι, ώστε είναι αδύνατον να αμυνθείς! (ακόμα και αυτή η ύπαρξη της σανίδας, -όχι, δεν θέλω να σου δημιουργήσω ενοχές- μετέχει στη διαμόρφωση του συγκεκριμένου μοντέλου)
    γ)Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν χειρότερες οικονομικά συνθήκες. Έχω την αίσθηση, ότι το μεγάλο σοκ θα το πάθουμε όταν ανακαλύψουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι σε δυσμενέστεροι θέση ΜΟΝΟΝ στο οικονομικό επίπεδο.
    δ)Υπάρχει διέξοδος; Ναι! Αν μη τι άλλο, -και δεν είναι ειρωνικό- η αισιοδοξία ότι υπάρχει διέξοδος!

    υγ
    Έλεγα κι εγώ, "τρελάθηκε ο ΟΤΕ και δείχνει ΙΡ από Κέρκυρα;

    Sotiris K.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πιστεύω ότι δεν τίθεται θέμα αισιοδοξίας, ή απαισιοδοξίας Ωρέλια μου. Μόνο θέμα συναίσθησης τίθεται. Ουδέποτε ήμουν υπέρμαχος των μισοάδειων ή μισογεμάτων ποτηριών, προτιμούσα «ογκομετρικό» χαρακτηρισμό για να αφαιρείται η οπτική γωνία!

    Εγώ γκρινιάρης; Εγώ; Πού το στηρίζεις αυτό θαλασσομπερδεμένη μου;

    Άσε άσε Σωτήρη μου και μάλλον είπα πολύ μεγάλη κουβέντα και γι’ αυτό ανταμείφθηκα με πλήρη νηνεμία δύο ημέρες τώρα :(
    Πολυπαραγοντικό σύστημα! Συμφωνώ απόλυτα! Δεν είμαι σαν τους παρωπιδικούς κοκκορόμυαλους που δηλώνουν πως αδιαφορούν για τις πολλαπλές παραμέτρους γιατί δεν μπορούν να τις διαχειριστούν, εξ ου και έχουν περιορίσει τον όρο οικονομία στη χρηματοοικονομία και μόνο!
    Και σίγουρα δεν έχω τύψεις μιας και δήλωσα πως δεν είμαι ενάντιος της τεχνολογίας, αλλά μόνο του σύγχρονου τρόπου διαχείρισής της! Που πηγάζει από τις σύγχρονες «αντιλήψεις»! ;)
    Το θέμα λοιπόν Σωτήρη μου είναι πως είμαι πεπεισμένος ότι όσοι είναι σε δυσμενέστερη χρηματοοικονομική θέση, είναι σε δυσμενέστερη θέση μόνο στα χρηματοοικονομικά! Απλά περιμένω να το ανακαλύψετε οι υπόλοιποι! :p
    Και δεν βρίσκω καθόλου ειρωνικό πως η αισιοδοξία αποτελεί διέξοδο, αντιθέτως πιστεύω πως το μεγαλύτερο τέλμα δημιουργείται απ’ την απαισιοδοξία πως τίποτε δεν αλλάζει.
    (Εμ δεν με παρακολουθείς αφού, εγώ σου φταίω μετά που προβληματίζεσαι με τον ΟΤΕ; :ppp)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος6/9/09 5:37 μ.μ.

    Να τα βγάλω κι εγώ ...
    (τα ... εσώψυχά μου ντε) !

    ... και οι δούλοι ονομάστηκαν εργάτες και μετά υπάλληλοι ...
    (οι απανταχού και διαχρονικά χαφιέδες του αφεντικού, υπεύθυνοι προϊστάμενοι διευθυντές !!!

    Και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι ...

    Μια φορά, πριν καμιά 90ριά χρόνια, ξύπνησαν οι δούλοι και μόλις πήγαν να τα καταφέρουν ... ξανακοιμήθηκαν !!!

    Που θα πάει όμως ... η ελπίδα υπάρχει πάντα !

    Γεια και χαρά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. έχεις όραμα ε;
    τι κρίμα!!!
    :)
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Έχω μωρ’ δημητρούλα μ’, άσε…
    Λέω μπας και καταφέρω να δώκω καμιά μπούφλα σ’ αυτόν το ντουνιά, με κάποιον τρόπο, και αλλάξει ανεπαίσθητα γωνία κίνησης, όχι κάτι παραπάνω… μη νομίζεις…

    Η ελπίς είναι που θρέφει τα πάντα φάρε μου, ανεξαρτήτως αν είν’ θνητή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ευτυχώς που δεν ζούμε πάνω απο 100 χρόνια για να βλέπουμε σωρεία αισιόδοξων και λογικών προβλέψεων σαν αυτή του Χάρη Πάτση να καταρρίπτονται αύτανδρες, απο τον παραλογισμό και την απληστία του ανθρώπινου εγκεφάλου....
    Βλέπεις Καμηλιέρη; Δεν είναι κι' όλα μαύρα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ανώνυμος7/9/09 10:44 μ.μ.

    σε καλεσαν για να μη σε προσβαλουν! δΔε σημαινει οτι θα κατσικωθεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Θα σου πω μια ιστορία.

    Πήγα να δω στο σινεμά τον "καιρό των τσιγγάνων" που μόλις είχε βγει στις αίθουσες. Η ταινία είναι πολύ θλιμμένη και απαισιόδοξη. Στην τελευταία σκηνή, ο ήρωας είναι νεκρός σε ένα παράπηγμα, με δύο κέρματα πάνω στα μάτια. Ένα τσιγγανάκι του τα κλέβει κρυφά και το σκέι κρυμμένο κάτω από ένα χαρτόκουτο. Πολύ δυνατά, ακούγεται το EDerlezi, με μπάσα που σου έσπαγαν την καρδιά. Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα στ'αλήθεια ότι κάποτε θα πεθάνω και θα είναι άδικο.

    Την επόμενη μέρα κιόλας είχα μάθημα με τμήμα ενηλίκων. Όλοι έλειπαν εκτός από ένα παιδί πολύ ωραίο, εγώ όμως ήμουν ακόμα σκεφτική από την ταινία. Αυτός με είδε και μου χάιδεψε τα μαλλιά και μου είπε πολύ τρυφερά "Η ζωή είναι όμορφη".

    Δεν το ξέχασα ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. lol
    Ξέρεις βιολιστή, λέγεται πως η δυναμική του ανθρώπου οφείλεται στην «κοντή» ζωή του!

    Αυτά τα λες εσύ ξωματιάρα που δεν χωνεύεις να σου κατσικώνονται ούτε άντερά σου!

    Μα καλά βρε Αθηνόβιά μου, άμα η ζωή είν’ ωραία, γιατί βρε καλή μου δε μου τη σύστησες τόσο καιρό που ήμουν εκεί;;; :pp

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...