Το ταξίδι - vol 3

Στην περιοχή της κοιλάδας του Spey βρίσκεται το Έλγιν, η πόλη, όχι ο αρχαιολόγος, στην οποία βρίσκεται και ο καθεδρικός του Έλγιν (όχι του αρχαιολόγου είπαμε). Η σκεπή του απουσιάζει πλήρως, μιας και ήταν φτιαγμένη από μολύβι και υπήρξαν δυό-τρείς «καλοθελητές» για να τον ξαλαφρώσουν από τα βάρη!

Περνώντας στην κοιλάδα του ουίσκι, βασικό σταθμό κάθε κροκόδειλου που σέβεται τον εαυτό του αποτελούν τα αποστακτήρια! Και επειδή ο εν λόγω κροκόδειλος με την παρέα του κρεμάνε συχνά πυκνά τα μουστάκια τους στα βαρέλια του απαλού «μονοχάρμανου ελαφιού», η στάση στον τόπο παραγωγής του ήταν δεδομένη!

Η ταβέρνα, σε χρώμα «μπρέιβχαρτ», παρείχε εκλεκτά εδέσματα με γεύση από το Σπέι (και ολίγο από ουίσκι) για να κατευνάσουμε την πείνα μας μετά από την προαναφερθείσα επίσκεψη!

Από την περιοχή φυσικά δεν λείπουν τα κάστρα, χαλάσματα αλλά και κατοικήσιμα. Τα δεύτερα είναι ανοιχτά στο κοινό, με το κατάλληλο εισιτήριο φυσικά, που θέλει να ρίξει μια ματιά στα απόκρυφα της κρεβατοκάμαρας των ιδιοκτητών – πολύ ροζ βρε παιδί μου – ή απλά να βολτάρει στους κήπους, να κάνει πικ-νικ με την οικογένεια, να ψαρέψει ή να τρέξει δίπλα στο ποτάμι που τρέχει μέσα στο δάσος που βρίσκεται στην έκταση που ανήκει στο γαιοκτήμονα (τζιιι).

Το συγκεκριμένο «καστράκι» πάντως, πέρα από τα κατάσπαρτα με γελάδια λιβάδια (πολύ γελάδι βρε παιδάκι μου, πολύ γελάδι!), έχει και ένα κοπαδάκι από λάμα!

(to be continued... once again...)