Σάββατο 14 Απριλίου 2012

Μεγάλο Σάββατο

Οι καμπάνες γύρω διαλαλούν το μήνυμα της πρώτης ανάστασης. Από τις σπάνιες φορές που αντιλαμβάνεσαι να χτυπούν καμπάνες στην τσιμεντούπολη. Ίσως είναι από τις λίγες χρονιές που πραγματικά ο κόσμος γύρω, πιστοί και μή, αναμένουν με προσδοκία μια αναγέννηση. Πραγματική, όχι σαν αυτή που φιγουράρει με διάφορους τρόπους εδώ και χρόνια πια στους πολιτικούς λόγους. Μια αναγέννηση που δεν φαίνεται στο βάθος κανενός ορίζοντα.
Η μόνη που αναγεννάται ανελλιπώς και ετησίως είναι η φύση. Προσπαθεί ίσως να δείξει και στον άνθρωπο τον δικό της δρόμο, αλλά αυτός συνεχίζει τη δική του πορεία, μια πορεία που προσπαθεί να στραγγαλίσει και να ελέγξει ακόμα και την αναγέννηση της φύσης – τότε αλήθεια μήπως ο άνθρωπος θα αναγκαστεί να περιμένει, εκτός από την ανάσταση μέσα στις κοινωνίες του, και την ανάσταση της φύσης;
Πιστές στο ραντεβού τους οι παπαρούνες έκαναν την εμφάνισή τους στο προσκήνιο. Μία ακόμη πασχαλιά στην τσιμεντούπολη, παρότι τα σχέδια ήταν αυτή τη φορά να βρίσκεστε στο Ιόνιο. Εκεί που σαν τώρα θα σπάγατε τον μπότη να ξορκίσετε με το βρόντο το κακό. Είχες κι εδώ έναν να σπάσεις, έναν που σε συνδέει με ένα παρελθόν που έχει μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, κανονικά, όχι γιαλατζί, αλλά τελικά την ώρα εκείνη δεν τον έσπασες. Μέχρι να πας να τον ανεβάσεις από το υπόγειο, να τον γεμίσεις νερό, να ανέβεις στο απάνω σπίτι – νόμιζες ότι κοιμούνται ακόμα εκεί, πού να τους ξυπνάς – θα σταματούσαν οι καμπάνες. Δεν φρόντισες από την προηγούμενη βλέπεις!
Έτσι λοιπόν, αναμένοντας κι εσύ μαζί με όλους τους άλλους μια κάποια ανάσταση, ετοιμάζεις τη μαρινάτα για το βραδινό τραπέζι. Στα τσιμέντα για μια ακόμη χρονιά. Βλέπεις, εκεί που λες ότι θα σταματήσουν οι ταλαιπωρίες, όλο και κάτι προκύπτει. Λες και η ιστορία αποφάσισε να βγάλει τον πατέρα αληθινό˙ δεν την ήθελε την επέμβαση αλλά την αποφάσισε και από τότε, το ένα πρόβλημα μετά το άλλο προσπαθούν να τον τιμωρήσουν που έβαλε χέρι, και μάλιστα χρησιμοποιώντας και «την τελευταία λέξη της τεχνολογίας». Ε, καλά, εσύ πάντα το έλεγες: η τεχνολογία υπάρχει για να σε διασκεδάζει εν γένει, αλλά να σε απογοητεύει και να σε ταλαιπωρεί τη στιγμή ακριβώς που τη χρειάζεσαι το περισσότερο!
Ο καιρός μουντός, αλλά οι προβλέψεις για την αυριανή είναι καλούτσικες. Το πιθανότερο είναι πως θα καταφέρετε να γιορτάσετε την αναγέννηση της φύσης, μέσα στην φύση, έστω και πλάι στην τσιμεντούπολη. Κι ας προτιμούσατε να βρίσκεστε χιλιόμετρα μακριά, στις λαμπερές αγκάλες του Ιονίου.

5 σχόλια:

  1. “Life is a journey. Time is a river. The door is ajar."
    Jim Butcher

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είμαστε κομμάτι της φύσης περισσότερο απ' ό,τι θέλουμε να παραδεχτούμε. Η τεχνολογία μας κάνει μερικές φορές να αισθανόμαστε παντοδύναμοι αλλά φευ!
    Σου εύχομαι τα καλύτερα- να ανθίζουν πάντα παπαρούνες μέσα σου και γύρω σου και καλή ανάρρωση στον πατέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρόνια πολλά και καλά Καμηλιέρη μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα σε περιμένει το Ιόνιο και του χρόνου Καμηλιέρη, μη σκας :)

    Χρόνια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ πάντως καμπάνες δεν άκουσα... Μόνο βεγγαλικά... Άντε Χρόνια Πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...