Εμμονες

Στον τοίχο η ταμπέλα ανάγραφε με ευανάγνωστα γράμματα πως η χρήση των κινητών απαγορεύεται. Μπροστά από την ταμπέλα, μια εγκυμονούσα σουλάτσαρε πέρα-δώθε μιλώντας στο τηλέφωνό της και λύνοντας, χωρίς αμφιβολία, προβλήματα εφάμιλλα του κυπριακού. Η ανοησία του ανθρώπινου είδους έχει αρχίσει πλέον να κινείται στη σφαίρα του ακατάληπτου. Εσύ αναρωτιέσαι γιατί κλείνεις ή αφήνεις στην τελική σε άλλο δωμάτιο το κινητό σου, όταν πρόκειται να εισέρθεις σε χώρο με βρέφη.

Δεν πρόκειται να διορθωθεί ποτέ αυτή η κοινωνία άλλωστε με το να επιβάλλει κάποιος το αυτονόητο. Όταν ο ίδιος ο άνθρωπος αδιαφορεί για τον ίδιο του τον εαυτό, για τα ίδια του τα παιδιά. Άλλωστε η χρήση του κινητού ωφελεί την οικονομία, χιλιάδες ευρώ ανταλλάσουν χέρια καθημερινά στον βωμό της «επικοινωνίας», γιατί να τρομοκρατήσουμε τον κόσμο ενημερώνοντας για πιθανές παρενέργειες; Τί, να σταματήσει να μιλάει;

Στην αντίπερα όχθη όμως, η τρομολαγνεία για το ζοφερό μέλλον που πρόκειται να βρει τη χώρα σε περίπτωση που κάνει το λάθος να αλλάξει τον μανολιό αντί απλά να αλλάξει τα ρούχα του όπως συνηθίζει, δίνει και παίρνει. Καθημερινός ο βομβαρδισμός φόβου από κάθε άποψη. Καλύτερα να είναι ο κόσμος μαζεμένος και πειθήνιος, ωφελεί και αυτό άλλωστε την οικονομία! Ας είναι ήρεμος και οι ίδιοι πολιτικοί που έφεραν τη χώρα μέχρι εδώ, εγγυώνται σήμερα την κάθαρση και την σωτηρία. Μετανόησαν οικτρά, για όλα, εκτός από ένα: ακόμα χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα και τα ίδια λόγια για να λάβουν την εξουσία. Αυτό άλλωστε είναι το μόνο ζητούμενο γι’ αυτούς. Η εξουσία και όχι η υπηρεσία της ελληνικής πολιτείας.

Σε ένα πράγμα πάντως συμφωνείς απόλυτα με τον πρώην υπουργό αμύνης και νυν τρόφιμο των φυλακών. Η κάθαρση που τον έχει βάλει στο στόχαστρο είναι μια απλή υποκρισία για να καθησυχάσει τα πλήθη και να τα οδηγήσει με μεγαλύτερη ευκολία πίσω στους κόλπους των κομματικών τους σχηματισμών. Αν ήταν άλλωστε μια πραγματική κάθαρση θα έπρεπε να μην αισθάνεται τόσο μόνος στο κελί του, καθώς στα διπλανά θα κατοικούσαν αρκετοί από όσους καταλάμβαναν μαζί του τα έδρανα της βουλής – χωρίς όμως διαχωριστικές γραμμές όπως συμβαίνει με τις συνοικίες του κοινοβουλίου, εκεί θα συγκατοικούσαν αναμεμιγμένοι και πράσινοι αλλά και βένετοι, με μικρά διαλλείματα από άλλα χρώματα για μεγαλύτερη ποικιλομορφία.

Σιγά σιγά θα μου πεις. Ο μόνος τρόπος άλλωστε να γίνει γρήγορα η κάθαρση είναι να εξαγγέλλονται εκλογές ανά εξάμηνο˙ όχι ότι δε θα βρεθεί και τότε λύση, ήδη ανθεί το επάγγελμα του «αυτοφοράκια», καιρός για ανάπτυξη του κλάδου και διείσδυσή του σε νέες αγορές!

Απομένουν καμιά δεκαριά ημέρες στα κομματικά επιτελεία να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους σε μια απέλπιδα προσπάθεια να καταλάβουν την εξουσία, κι όχι να σώσουν την Ελλάδα. Αυτή την έχουν σώσει τόσες φορές στο παρελθόν που για αλλαγή ακούγεται πιο προοδευτικό να την αφήσουν για μια φορά έρμαιο της τύχης της. Στην τελική, αν ο κόσμος δεν φοβάται τις βλάβες της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στους νεαρούς εγκεφαλικούς, και όχι μόνο, ιστούς, γιατί να φοβάται ν’ αλλάξει πολιτική ρότα;