Σ’ αρέσουν οι συνταγές που αναγράφουν πως χρειάζονται «ένα
σκόρδο». Μπορείς εύκολα να δικαιολογηθείς πως «ένα σκόρδο έλεγε, όχι μια
σκελίδα». Το σκόρδο έχει την πρωτοκαθεδρία στη διατροφή σου και ποτέ δεν είναι
αρκετό! Άλλωστε, ο μόνος τρόπος για να φας γιαούρτι είναι είτε σε μορφή γιαουρτοσκόρδιου,
ελληνιστή τζατζικιού, είτε ως σάλτσα γιουρτλού – μπόμπα και τα δύο.
Τελικά η φέτα και πιπεριά είναι πολύ προσφιλείς στον ουρανίσκο
μας γεύσεις, πάνε με όλα που λένε –
συνοδευμένα από την κατάλληλη ποσότητα σκόρδου βεβαίως βεβαίως, πάντα πάνω από
μία σκελίδα, συνήθως τρεις με τέσσερεις, το ελάχιστο!
Εντός των τειχών, για πολλούς και διάφορους λόγους, υγείας, ανωτέρας
βίας, εργασίας, πάρε ότι θέλεις, απ’ όλα έχει ο ντορβάς. Σε κανονικές συνθήκες
βέβαια θα ετοιμαζόσουν με ελαφρά πηδηματάκια για το γαλανό Ιόνιο, αλλά φέτος
δεν ξέρεις καν πότε, πώς και αν θα πας. Ούτε κάπου αλλού πρόκειται να πας,
άλλωστε ποτέ δεν ήσουν ο κλασικός τύπος «τουρίστα» που γυρνά τα νησιά και τις παραλίες,
και που πρέπει να πάει και σε δυο-τρία αιγαιοπελαγίτικα για να καταλάβει
καλοκαίρι – συμπεριλαμβανομένου της Μυκόνου διότι χωρίς αυτή τι εστί καλοκαίρι,
λένε, έτσι λένε, αλλά μάλλον είσαι η εξαίρεση κι εδώ…
Ένας χρόνος πέρασε κι έφυγε, πέρσι, σαν σήμερα το βράδυ,
είχατε μεγάλο γλέντι και είναι σαν να ‘ταν χτες, αλλά και τόσο μακριά.
Παλιότερα παραπονιόσουν για τη χρονική τρύπα που καταβροχθίζει τις ημέρες σου,
τώρα πια το φαινόμενο έχει γίνει πολυσύνθετο, όλα είναι σαν χτες και σαν αιώνες
πριν! Παράνοια! Και τι δεν θα ‘δινες να ξαναζήσεις εκείνο το γλέντι, αλλά
μερικά πράγματα τελειώνουν, άλλα πάλι ευτυχώς όχι, διαρκούν πολύ, διαρκούν
παντοτινά, όσο παντοτινή δηλαδή μπορεί να είναι η ζωή ενός ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες...